"huhuhuhuhu ..... hmmmmm ..... huhuhuhuhuhuhuh .... ( iyak iyak iyak ) "
" ui bata bakit ka umiiyak? gusto mu ng candy? heto oh.. wag ka ng umiyak naiiyak na din kase ako eh " humihikbi na ding sabe ng batang babaeng lumapet sa kanya. Naka-pigtail ito at may bitbit pang manika sa kanang kamay, sa kaliwang kamay naman nito'y hawak nito ang mga candies na inaalok nito sa kanya kanina .
" Bakit ka ba kase umiiyak? " tanong pa nito na nangingintab na ang paligid ng mga mata nito. He found it so cute kaya wala sa sariling napangiti na sya.
" Sorry. Pinagalitan kase ako ng Papa ko eh. Tumakas lang ako samen kase kapag nakita pa ako nito ay papagalitan lang ule ako nito. Di ko mapigilang umiyak eh.. Pero dahil nandyan ka na ok na ako " nakangiti ko ng sabe dito. Unti unti ay nakita ko itong tumabe sa akin at ngumite. Parang biglang nawala lahat ng hirap at takot ko. Patuloy pa din ako sa pagtitig sa muka nitong lalong umaliwalas dahil sa pagkakangiti nito.
" Ah ganun ba. Ako din kapag pinapagalitan ni papa , tumatakas at nagpupunta din ako dito sa tabing dagat. Ako nga pala si IKAY. Ikaw anung pangalan mo bata? Tagalog ka ba? Amputi mu kase eh . "
" Hahaha.. Hindi ako tagalog. Korean ako, sa Korea ako pinanganak pero dito na ako lumake. " natatawang sagot ko sa tanong nya. Halata sa maamu nitong muka ang paglkalito sa lugar na binanggit nya.
" KOREYA ? San yun ? Malayo siguro yun nu. " nakangiti pang sabe nito.
"Oo malayo yun . Malayong malayo.. Nakita mu yung mga ulap na yun doon? Kapag nakatawid ka doon ay makikita mu na yun. "
'' Niloloko mu naman ako eh. Ui teka di mu pa sinasabe pangalan mu eh "
''Haha. Sukkie. yan yung pangalan ko"
"Sige Sukkie simula ngayon ikaw na bestfriend ko huh. Kapag malungkot ka pa ulit , bumulong ka lang sa hangin tapos makakarating nayun sakin pupuntahan kagad kita "
"Bye Sukkie .. Tinatawag na ko ni Tatay .. Magiingat ka huh .. Wag ka na ding malungkot .. Bukas ule huh .. "
Tuluyan nang nawala si Ikay sa kanyang paningin. Ang lungkot nya kanina lamang ay napalitan ng pagkagiliw dito. Nakakatuwa talaga ito.
Sana makita ule kita Ikay. :)
Matapos ng araw na yun ay lagi ng nagkikita si Ikay at Sukkie. Naging matalik na magkaibigan sila. Kahit sa mga murang edad ay alam nilang mahalaga sila sa isa't isa. Lagi silang masayang nagkukwentuhan at naglalaro nito. Para sa kanya ay ito ang pinakamasasayang araw ng buhay nya hanggang sa isang araw ....
" Oh Sukkie bakit malungkot ka nanaman? Pinagalitan ka ule ng Papa mo? "
" Hindi Ikay... Kaya lang ... haaaayst..
"Kaya lang?
"Aalis na kame dito Ikay.. Babalik na kame sa Korea. Isasama na ako ni Papa doon.. Ayokong umalis Ikay pero di talaga pwede. " malungkot na pahayag ng kaibigan nya.
Bumalatay sa muka ni Ikay ang sakit at lungkot dahil sa pagpapaalam sa kanya ng kanyang matalik na kaibigan. Alam nya ang kwento nito at ng Papa nito. Isang Artista ang papa nito sa Korea at inalok uli itong bumalik sa pag-aartista. Kahit siguro ipilit nito na magpaiwan ay di nito magagawa. Wala naman silang ibang kamag-anak dito.
Kahit malungkot na malungkot sya ay pinilit nyang ngumite. Kapag pinakita nya sa kaibigan na nalulungkot sya ay lalo lamang itong malulungkot , at iyon ang isang bagay na di kaya ng kalooban nya ang makitang malungkot uli ito.
" Wag kang mag-alala Sukkie paglake ko hahanapin kita PROMISE .. at kapag nakita na kita di ka na pwede umalis pa ule dahil papakasal na ko sayo. " nakangiti nyang sabe dito. Kahit papano ay naibsan ang lungkot nito.
" Sige Ikay. Kapag malake na tayo hihintayin kita . PROMISE din hahanapin din kita at di ako magpapakasal hanggat di kita nakikita . " nakangiti na din ito ngayun.
Wag kang mag-alala Ikay. Kapag dumating yung right time hahanapin talaga kita. Pangako yan.. Magkikita uli tayo Ikay...
Niyakap nya ito ng mahigpit. Simula ng araw na yun ay pinangako nya sa sarile na gagawin nya ang lahat para madali na lamang syang makita nito pagdating na panahon.
Kaya heto na sya ngayun. Sya na si JANG GEUN SUK.
Ikay nasan ka na?
