Sevmek
Sevmek sahi okadar basitmi bir faniye tutulup
Ya senin sevdiğini Rabbin sevmiyorsa
Rabbinin sevmediği kulunu nasıl seversin
Sevgi minareden göklere yükselen beş vakit ezandır
Yüzünde secadenin izlerini taşıyan nurdur
Fanilikten ağlayıp ellerini kaldıran yalvarıp yakaran kuldur
Seveceksen takvalı olanı sev takva yüceltsin sevgini gökkubeye
Oysa merhametsiz gönüle vijdansız yüreğe gönül verirsen
Yüreğin nefsine yenilir aklın kalbine unutursun kendini
Bukadarmı düşer insan kendi içinde belki israf belki ziyan olur varlığın
Bi düşün ateşten bir elbise giy deseler giyermisin
Oysa merhamet dolu ne yürekler var sevilmek için
Kim kuru bir çölde aç susuz yaşamak ister
Sevgi güzel olanda bir bahçedir sevilene sevene
Sevgi insana huzur verir güç verir mutlu eder
Sevdin kuru bir dalı sevginde yeşert hiç yeşerirmi
Yağmur olsan yağsan üzerine belki ıslanır
Kaç gece uykusuz kalırsın güneş doğsun diye sevginde
Uykuların kabus olur gecelerin zifiri karanlık
Sevgin solar açmadan sevginde ölürsün sevilmeyince
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın dilinde Şiir
PoetryAșk șiirleri kimi tatlı kimi hüzünlü kimi acı her așkta birgün biter iyi kötü ve çirkin kimi așktan nefret eder kimi așka inanmaz kimi așka taparcasına așkta körolur gider
