Expect The Unexpected

20.

Wala naman kaming ginawa bukod sa walang katapusang pag uusap tungkol sa bagay bagay. Halata na hindi basta iisa lang ang alam ni Rosen. Halatang marami na siyang pinagdaanan sa buhay. Ayoko nang magtanong ng tungkol sa nakaraan niya dahil natatakot akong mag-iba ang tingin namin sa isa't isa. I'm sure sa lunch time, sabay kami. "Nagugutom ka na?" Tanong ko. Alam kong kailangan siyang busugin. Well, naalala ko na diet siya. Siguro ayaw niyang tumaba. He has a beautiful build of physical structure. Madalas meron niyan ang mahihirap pero iba pa din 'yung gwapo kaya mas napapansin.

"Hindi pa pero need na nating kumain."

"So, ayaw mong magutom?"

"Hindi naman sa ganun. Alam mo, naisip ko na iba ka talaga sa lahat. Maybe ganun din si Maico. Dapat sa inyo, sa restaurant ang breaktime. Bakit mas gusto niyo sa cafeteria?"

"Malakas kumain si Maico, ayaw niya sa restaurant."

"Meron naman sigurong restaurant na pwede ang matatakaw."

"Sa cafeteria na lang kung meron man. Walang pinag-iba 'yun."

Napaangat ang kilay niya. "Sabagay."

Napatingin ako sa kaniya. Kanina pa kami nasa loob ng office. Parang ito yata ang first time na hindi ako lumabas dito ng ilang oras. Kasi, wala na akong gagawin sa labas. Andito na ang gusto kong kasama. Kaso, baka maboring. Ngayon naisip kong hindi nagbago ang isip ko. Mas gusto ko siyang kasama kaya medyo natakot akong maboring siya. "Bakit mo ba tinanong? Napapansin mo pa ang ginagawa namin." Alam ko na ang isusunod ko pag sumagot siya.

"Wala lang. Masama bang magtanong. Nagtaka lang."

"Baka gusto mo lang kumain sa restaurant. Pagbibigyan kita." Naisip kong dalhin siya doon. 'Yung tipong hindi ko siya sasawayin, ano man ang gawin niya. At isa pa, kailangan din 'yun para mawili siyang sumama sa'kin.

"Payag ka?" Nagduda pa talaga.

"Kaya ayaw ko sa restaurant dahil mas masaya ako sa cafeteria. Ang iba naming kasama like Queenie and Ayie, minsan hindi sila sa cafeteria kumakain."

"Ayaw mong iwan si Maico?"

"Ayokong humiwalay sa kaniya pag kakain. Sila Daddy, pwede akong sumama sa kanila pero ayokong yayain na sumama sa'min si Maico dahil mapipilitan lang siya. Laki siya sa hirap kaya mas prefer siyang kumain kung saan siya komportable."

Nag-isip siya. "Kaya pala iba ka dahil ang kaibigan mo ay laki sa hirap."

"Hindi ako iba."

"Iba ka."

Alam ko na ang ibig niyang sabihin. Kasalanan ko bang magustuhan ko siya? Hindi na ako nakipag talo pa. "Gusto mo na bang kumain? Isasama kita sa restaurant."

"Paano si Maico?"

"Bahala siya." Tumingin ako sa kaniya na medyo natatawa. Marami pa kasi siyang hindi alam sa'min ni Maico.

"Kanina sabi mo--"

Tumayo ako. "Lika na. Hindi na magrereklamo si Maico." Alam ko 'yun dahil kahit iwan ko siya't hindi sumabay sa kaniya, alam niyang may dahilan. Matagal nang dasal ni Maico na maging masaya ako para maging masaya din siya. Kaya kahit medyo weird ang gagawin ko, buong puso niya itong tatanggapin.

"Baka sisihin niya ako ah."

"Talagang sisisihin ka niya dahil wala siyang kasabay." Nakatayo ako pero nanatili siyang nakaupo.

"Sabagay, paki ko ba sa taong 'yun." Alam kong hindi talaga siya 'yung tipong walang pakialam sa iba. Naghahanap din lang siya ng happenings minsan. Alam kong close naman sila. Tumayo siya. "Libre ah." I nodded. "Akina ang bag mo."