No One Saved the Princess ꞁ ✓

no one saved the princess

Ako na siguro ang pinakamalas na tao sa mundo. Parang ang saya-saya ko siguro kasi. Sa sobrang saya ko naisip ng kung sino na dapat 'di palagian, na dapat magkaproblema rin ako paminsan-minsan. 

Ayos lang sa akin iyon, kakayanin ko naman.

Pero iyon bang mangyayari ng isang araw na akala mo malaki ang utang ko tapos may kung sinong magigipit kung hindi ko mababayaran agad.

 Ano ba ang mga naganap?

(a) Natanggal ako sa trabaho dahil may nakarandam na aalis ako. Tapos bumagsak pa ako sa exam ng trabahong papasukan ka sana pagkatapos.

(b) Namatay ang alaga kong hamster na akala ko tatagal ng dalawang taon.

(c) Kulang ang pera ko pambayad sa apartment. Kanina, may love letter ulit si Manong Landlord. Konti na lang raw at siya na mismo ang mag-aalis ng mga gamit ko at itatapon pa niya sa labas

(e) May dumaan na itim na pusa habang papunta ako sa condo unit ng boyfriend ko. Magreklamo sana ako sa mga naganap pero 'di siya sumasagot sa tawag kaya pupuntahan ko na lang. Inisip ko kung tutuloy pa ba ako. Itim na pusa, e. Pero, yeah, not like I believe in them.

Ito naman ang pinakamatindi. Naglalakad na ako papalapit sa condo. Ewan ko, hindi ata nila naisip na hawak ko ang extrang susi niya. Basta ang saya.

Alam mo yung mukha ka ng bruha kasi intense kang humahagulgol. May ano ka pa, sipon na sinisinghot pabalik. 

Tapos, nang asa loob ka na, malakas ang music kaya 'di mo naririnig kung ano man ang nagaganap sa loob. Pero pagbukas mo ng pinto, doon mo lang ma-ge-gets na pang-milagro yung kanta at nasa kama ang mga gumagawa.

(f) My longtime boyfriend cheated on me with my bestfriend.

Ang saya saya.

Kulang na lang siguro makakuha pa ako ng tawag na biglang naaksidente si Mama.

Pero, wait, anong ginawa ni Ate?

Wala lang. Hindi ako basagulera. Isinara ko lang ang pinto nang pabalibag. Malay ko kung narinig nila o hindi. Basta, mabilis akong umalis. Dabog dito. Dabog doon. Hanggang sa makabalik na ako ng apartment at doon sa harap ng pinto nag-breakdown.

Ngumawa lang nang ngumawa. Bahala silang mag-react kung gusto nila. Sasabihin ko na lang namatayan ako.

Nakisabay pa ang biglang pagbuhos ng malakas na ulan. Nagmamadaling lumakad ako sa veranda at nagsimulang kumanta ng sintunado. Umuulan naman na.

"Ummmmaaasssaaanggg hiiiindddiiii mooo taaataaapppaaakaaan anggg akiiinggg mgggaa ppaaaa."

Para kang lasing, Henrietta, kastigo ko sa sarili pero hindi ako tumigil, hanggang sa may sumita sa akin.

--------------------------------

"Anak, kamusta ka na? Dalawang linggo ka nang hindi tumatawag, ah. Anong nagyari sa'yo? Nag-away ba kayo ni Seth?"

Tumingin lang ako sa overhead electric fan. Kung hindi pa sinabi ni Mama na dalawang linggo ang nakalipas ay hindi ko pa malalaman. Andaming araw na pala. Buti hindi pa ako kinakaladkad ng Landlord namin. Gumana siguro ang palusot kong namatayan ako.

Dalawang linggo na akong nabubuhay sa instant noodles. Wala akong ginawa kundi ang tumitig sa electric fan. Pilit nagpapa-hypnotize, iyong tipong ma-hy-hypnotize kang gumalaw at bumalik ulit sa sarili mong mga paa.

Hindi ko nga alam kung ano ang isasagot kay Mama.

Ngumiti na lang ako, nagsinungaling.

Madali lang magsabing okay ka. Dagdagan mo lang ng cheerful at klarong boses para maiparating sa ibang tao na totoo iyon.