Λεωνιδας
Προσπάθησα να σηκωθώ, αλλά μου ήρθε ζάλη. Η Άννα με βοήθησε σιγά σιγά να σταθώ στα πόδια μου . Έλυσα το σωσίβιο γιλέκο και το άφησα να πέσει στην άμμο.
Γυρίζοντας την πλάτη στη θάλασσα ,κοίταξα προς τα ενδότερα.
Το νησί έμοιαζε με τις φωτογραφίες που είχα δει στο Ίντερνετ, με τη διαφορά οτι δεν έχει ξενοδοχεία πολυτελειας ,ούτε σπιτάκια για τους παραθεριστές. Η ολολευκη αμμος κάτω απο τις γυμνές πατούσες μου θύμιζε ζάχαρη , δεν είχα ιδέα τι απέγιναν τα παπούτσια μου .
Κοντά στην αμμουδιά φύτρωναν θάμνοι με λουλούδια και τροπική βλάστηση, ενώ στο βάθος πρόβαλλε ένα πυκνό δάσος με πλούσια φυλλωματα που σχημάτιζαν έναν πράσινο θόλο. Ο ήλιος ψηλά στον ουρανό έκαιγε αφάνταστα. Το αεράκι του ωκεανού δεν αρκούσε για να δροσίσει το σώμα μου . Ο ιδρώτας έτρεχε στο πρόσωπο μου ,κι οσο για τα ρούχα μου ,κολλούσαν στο μουσκεμενο κορμί μου .
" Πρέπει να καθίσω πάλι "ειπα .
Το στομάχι μου ανακατευοταν και μου ερχόταν εμετός . Η Άννα κάθισε πλάι μου ,κι όταν εντέλει μου πέρασε η ναυτία, της είπα :
" Μην ανησυχείς. Θα κατάλαβαν ότι το υδροπλανο έπεσε και θα στείλουν ομάδα διάσωσης ".
" Έχεις καμία ιδέα που βρισκόμαστε;"ρώτησε η Αννα .
" Όχι ,καμία ".
Χαραξα την άμμο με το δάχτυλο μου .
" Τα νησιά συγκεντρώνεται γύρω απο είκοσι έξι ατολες,οι οποίες ειναι παρατεταγμένες απο Βορρά προς το Νότο. "
" Η μαμά κι ο μπαμπάς θα έχουν φρικάρει ".
"Ναι ".
Οι γονείς της Άννας σίγουρα προσπάθησαν να με βρουν στο κινητό, το οποίο κατά πάσα πιθανότητα βρισκόταν τώρα στον πυθμένα του ωκεανού.
Μήπως πρέπει να φτιάξουμε συνθηματικη πυρά; Αυτό δεν κανεις όταν χάνεσαι; Δεν ανάβεις φωτιά για να σε δουν ;
