Yıllar önce bıraktım onu,
Bir başına sokağın başında otururdu.
Her gün izledim.
Parka gidip salıncağa oturur,
Ve sadece bakardı ormana doğru...
Acaba neden bu kadar yalnız,
neden bu kadar düşünceli,
O küçük yaşında ne derdi olabilir ki?!
Bazen sokağa dahi çıkmadan
Pencereden dışarıyı izlerdi.
Bisikletini alır sürerdi bir başına.
Sonra bir gün fark ettim ki
O güne kadar sokakta
Hiç çoçuk, görmemiştim.
Ah be çocuk, bu yaşında
Yalnızlığı ne kadar iyi tanımışsın!
Ne kadar vakit geçirmişsin onunla...
O gün bir banka oturmuş
Yine yalnızlığımla vakit geçirmişim anlamadan.
Fark ettim yine o günkü gibi
Düşüncelerimde buluşmuştum.
Aslında o küçük çocuğu ne kadar çok tanımışım...
