The Change Of My Soul. (NL)

22

Een gigantische wolfin springt uit de struiken richting Elrond. Ze is ruim twee meter lang en ziet er uitgeput en ondervoed uit. Ze is waarschijnlijk buiten de roedel gevallen en nu is ze op zichzelf aangewezen om te overleven. Des te gevaarlijker, want de wolvin kan duidelijk niet alleen jagen en is nu heel hongerig. Ze overbrucht de laatste meters met snelle sprongen en springt met een woeste grauw naar Elrond toe. Die gaat op het laatste moment opzij en de wolfin glijdt over de brug richting Legolas. Legolas springt op zijn beurt ook snel opzij. De wolfin draait zich om voor een nieuwe aanval, maar Elrond springt al op haar rug met in zijn hand een kleine dolk geklemd.

Met dat minidolkje gaat hij haar niet kunnen tegenhouden.

Legolas pakt zijn messen en springt op de wolfin af. Met snelle halen snijdt hij haar gezicht open, om daarna snel weer achteruit te springen. Elrond steekt op dat moment de dolk tussen de schouderbladen van de wolfin naar binnen. Ze gromt van pijn en bokt om Elrond van haar rug te krijgen. Het lukt hem om een paar sprongen te blijven zitten, maar even later vliegt hij over haar hoofd heen. Hij klapt tegen de stenen rand van de brug en blijft versuft liggen. De wolfin ruikt bloed en springt op Elrond af. Legolas is sneller en haalt nu ook haar flank open.

Balen, die haal is niet aangekomen waar ik hem had gewild.

De wolvin springt verblind van de pijn op Legolas af. Hij had dat niet verwacht en wordt dan ook door de wolfin omvergeworpen. Met een klap komt hij op zijn rug op de ruwe stenen terecht. Zijn dolken vliegen uit zijn handen en schuiven een paar meter over de grond. De wolvin springt naar hem toe en haalt met haar klauw uit naar Legolas's hoofd . Hij rolt snel weg.  Ze haalt nog een keer uit en Legolas kruipt naar achter. De ontzagwekkende nagels krabben luttele centimeter van zijn gezicht door de lucht. De wolvin gromt van woede en komt dichterbij terwijl Legolas snel naar achteren kruipt.

Ai, ik zit wel een beetje in de penarie nu!

Hij weet een volgende haal nog net te ontwijken. De brug is glibberig geworden door het bloed van de wolvin en ze glijdt uit over de gladde stenen. Legolas ziet dat hij nu de tijd heeft en krabbelt overeind. Hij staat nauwelijks of hij rent al naar zijn dolken. De wolvin is echter sneller weer in evenwicht dan Legolas had verwacht en ze haalt opnieuw uit naar hem. Nu naar zijn rug. Hij voelt de nagels door zijn kleding en huid scheuren. Hij zakt door zijn knieën en de wolfin ruikt haar kans. Legolas draait zich om en kijkt naar de wolvin terwijl het bloed uit zijn wonden stroomt. De kop van de wolvin komt snel dichterbij en hij sluit zijn ogen. De beet komt niet en hij opent voorzichtig zijn ogen weer. Elrond is bijgekomen en hangt nu met zijn hele gewicht aan de staart van de wolvin. Hij heeft haar al een paar meter naar achteren getrokken. Ze krabt verwoed over de stenen om dichterbij Legolas te komen. Opeens realiseert Legolas dat hij zijn kracht nog heeft. Hij probeert het op te roepen, maar het komt niet. De wolvin slaat Elrond tegen de grond en gromt nogmaals van woede en pijn.

Kom op, kom op!!!

De kracht beukt plotseling door zijn lichaam en Legolas is verbaasd dat het zo sterk aanvoelt. Op het moment dat de wolvin naar hem toe springt, laat hij de kracht vrij. Anders dan de vorige keer komt de kracht nu uit zijn handen. Hij was vergeten dat hij zijn handschoenen nog aanheeft. De kracht scheurt het leer aan stukken. Het is te merken dat hij er geen controle over heeft. De wolvin wordt weggesmeten en de kracht die dan nog over is verspreidt zich in een kring. Elrond schreeuwt het uit van pijn als de golf over hem heen spoelt. De golf wordt zwakker, maar alles wat leeft in de tuin voelt de duisternis die het bezit. Zelfs over de gedachtes van iedereen in het huis van Elrond ligt een klein ogenblik een schaduw.

Dit gebeurde niet in de Ronde Poel. Wordt het sterker?

De adrenaline verlaat zijn lichaam. Nu pas voelt hij de pijn die de wonden veroorzaken. Door het bloedverlies en de kracht die hij net losliet, is hij volledig uitgeput. Hij gaat liggen terwijl zwarte vlekken voor zijn ogen dansen. Plotseling wordt hij door sterke handen opgetild en richting het huis gedragen. Hij kijkt naar Elrond. Voordat hij wegzinkt in het zwart dat hem omringt ziet hij nog net de emotie die in de ogen van Elrond brandt.

Angst.