Юнги шѳнѳ дундын үед арай хийн студиэсээ гарч ирэн ѳрѳѳндѳѳ орлоо. Ядарсан биеэ зѳѳж ядан нойрмоглосоор орондоо хэвтэн Жиминийг тэврэн унтдагийн алдад сэрж орхив.
Яагаад гэвэл тэрний Мочи хар дарж, зүүдэндээ уйлж байсан юм.
Юнги: *зѳѳлнѳѳр энгэртээ тэврэх* Жимин аа~ сэрээрэй, аливээ миний бяцхан Чимми хэмээн энхрийлсээр сэрээлээ.
Жимин ч сэрсэн даруйдаа Юнгид тэврүүлэн тайвшрахыг хичээх ч тусыг эс олон амьсгаа нь давхцан, ээрэх аж.
Юнги: Жиминни~ би байгаа болохоор одоо зүгээр ээ хэмээн намуухан хоолойгоор аялсаар, найган хѳдѳлж, том гараараа үсийг нь илсээр хамтдаа зүүдний ертѳнцдѳѳ айлчиллаа.
A\N: Би сая айр хар дарж сэрээд Т.Т гэрлээ асаачаад хэвтжийн ѳѳ. түр зүйрмэгчихэж ч чадку айгаад бна
