~SİMURG~

İlk Operasyon

Bu sabah erkenden çıktık üsten. Birlikte ilk operasyonumuzdu... Eylem yine siyahlar içinde o asi bakışlarıyla "Hazırım" diyordu adeta. Otele doğru yola çıktık. Eylem hiç konuşmuyor, arabanın camına vuran yağmur damlalarını izliyordu. Kafasından neler geçiyor neler düşünüyordu kim bilir. Dayanamayıp sordum. Çünkü ben konuşmasam onun konuşacağı yoktu.
"-Hayrola? Benimle görev yapacağın için mi bu mutsuz ifaden?
" - Neden her konuyu kendine çeviriyorsun sen? Seninle alakalı bir şey yok. Kendi işine bak..."
Bu kadar ani ve sert bir çıkış beklemiyorum doğrusu. Üzerine gitmek istemesem de gerçekten kırılmıştım. Bunu anlaması uzun sürmedi.
"-Ya özür dilerim. Öyle söylemek istemedim. Ben sadece bu sıralar pek iyi değilim. "
Neyin var dedim seni böyle hırçınlaştıran şey ne?
"Ailem" dedi. Çok uzun zaman oldu onları görmeyeli.. Ne yapıyorlar neredeler bilmiyorum. İnsanın bir ailesinin olması ama varlığını hissetmemesi çok tuhaf, çok zor.
"-Seni çok iyi anlıyorum Eylem. Çok iyi.."
Konuşmayı fazla uzatıp onun yarasını daha çok deşmek istemediğimden konuyu kapattım. Ve zaten otele varmıştık. Resepsiyondan oda kartlarımızı alıp biraz dinlenmek için odalarımıza çıkacaktık.
-Buyrun 4200 nolu oda anahtarı
-Bir yanlışlık oldu herhalde biz 2 oda istedik çünkü.
-sizin adınıza tek oda görünüyor efendim.
(Eylem ve Fethi bakışır)
Fethi kısık bir ses tonuyla -Ah karabatak ah
- Efendim
-yok yok birşey
-ne yapacağız?
- Şimdi kesin başka odanızda yoktur sizin
-Maalesef
....................
(odaya geçerler )
-Ben kanepede yatarım
-öyle olacak artık (ve sinsi bir gülüş atar.)
"-Akşam yemeğinde görüşürüz"
"-Görüşürüz :)"
......
Saatin nasıl geçtiğini anlamadım Hazırlanıp restorana indim ve bizim için ayrılan masaya oturdum. Merdivenlerde yere kadar uzanan, derin yırtmaçlı beyaz bir elbiseyle adeta bir kuğu gibi süzülen Eylem'i gördüm. Gözlerim kamaşmıştı, resmen büyülenmiştim. Çok güzeldi. Hemen yerimden kalkıp ona eşlik ettim ve oturması için nezaketle sandalyesini çektim.
"-Çok güzel olmuşsun"
"-Teşekkür ederim :)"
Karşısında dilimin tutulmaması için nasıl dua ettiğimi bilemezsiniz. Yemeğimizi yerken inceden bir keman sesi yankılandı kulağımızda. Yoksa tahminlerim doğru muydu..
Hay aksi! Bizim masamıza doğru geliyordu. Sanki her şey beni ona çekiyor gibi hissediyordum.
Bu arada bu kadar şey anlattım ama buradaki asıl görevimizi de unutturmamak isterim. Dragan birazdan gelir dedim Eylem'e ve öyle de oldu.
Yanında bir kadın ile beraber geldi. Bu kadın o meşhur sevgilisi Maria olmalıydı. Dragan beni daha önce hiç görmemişti. Eylem'i zaten tanımıyordu. Daha önceden oturacakları yeri tahmin edemeyeceğimiz için istedikleri yemekleri getiren garsona gizlice bir dinleme cihazı verdim ve tabağın altına yerleştirmesini istedim. Bu sayede ne konuşacaklarsa duyacaktık. Yan masada oturan adam gözlerini bizim masamızdan ayırmıyordu. İtiraf etmeliyim bu beni sinirlendirdi. Çünkü Eylem'e baktığı çok açıktı. Eylem müsaade isteyip lavaboya gitmesi gerektiğini söyledi. Tam o sırada yan masadaki adam da kalktı ve Eylem'in gittiği yere yöneldi. Tabii ki onu tek başına bırakamazdım. Arkasından bende gittim. O sırada Eylem'i adama bağırırken gördüm. Ve dayanamayıp adama bir yumruk attım. İçimdeki bu öfke neden bilmiyorum. Belki de Eylem'i gerçekten kıskanmıştım. Eylem aniden beni durdurdu. Daha hırsımı alamamıştım, o şerefsize vuracak birkaç yumruğum daha vardı.
"Fethi dur! O....."