მე ერთი უბედური ადამიანი ვარ რადგან სწორედ იმან მიმატოვა ვისი მიტოვებისაც მეშინოდა ეს მხოლოდ მან არ გააკეთა ჩემ გარშემო მყოფმა ყველამ მიმატოვა მაგრამ ყველაზე მეტად მე ის ერთი მენატრებოდა ის ერთი მიყვარდა და იმ ერთს ვენდობოდი მაგრამ..... ცხოვრება უსამართლოა ცხოვრებაში ყოველითვის იმას ვერ მიიღებ რაც გინდა არის ისეთი მომენტები როდესაც თითქოს და გამოგცდიან გამოცდიან შენს სიძლიერეს გაუმკლავდები თუ არა ტკივილს მე ერთ-ერთი მათგანი აღვმოჩნდი ვისაც ამ ურთულესი გამოცდის გავლა მოუწია მაგრამ ვერ გავუმკლავდი.. მე ყველაზე უბედური ადამიანი აილი ვარ (გოგოს სახელია) მართალია 19 წლის ვარ მაგრამ 100 წელზე მეტ ხანს რო იცხოვროთ ჩემზე მეტი ცუდი ამბავი ვერ გადაგხდიბათ. არა კი არა, ვერა ჩემზე მოკლედ მოგიყვებით ჩემი მტკინვეული წარსულის შესახებ... სანამ დავიბადებოდი 1 თვით ადრე დედაჩემმა გაიგო რომ მამაჩემს საყვარელი ჰყავდა როდესაც ეს გაიგო მამაჩემიც და მეც მთელი სულით და გულით შევზიზღდით მამაჩემმა სახლი დატოვა ჯერ კიდევ როცა მე დედას მუხელში ვიჯექი, მან მაშინ მიგვატოვა როდესაც გვჭირდებოდა მის გამო მე დედაჩემმა შემიზიზღა მაგრამ ამის მიუხედევათ მაინც გადაწყვიტა რომ აღვრზარდე მამაჩემის უკვე ცოლი ( ანუ საყვარელი ხო ყავდა და იმაზე დაქორწინდა) დედაჩემს ყოველთვის აქეზებდა ეუბნებოდა რომ მე დავიბადებოდი თუ არა ექიმისთვის მაშინვე ეთქვა რომ გავეთიშე და მოვეკალი მაგრამ დედაჩემმა ეს არ ქნა ხო რაც შეეხება ჩემ დაბადებას რომ დავიბადე დედაჩემს უთხრეს რომ ისეთი სენი მჭირდა რომ ერთი დღეც ვერ გავუძლებდი დედაჩემს დაფიქრებაც არ დაჭირდა ისე უთხრა ექიმებს რომ თუ ასე იყო საავადმყოფოში მტოვებდა მაგრამ ახლა მე აქ ვზივარ სრულიად ჯამრთელი 18 წლის ვარ და ბლოკნოტში ვწერ ჩემს წარსულზე ალბათ დაგაინტერესათ არა რა მოხდა იმის მერე რაც საავადმყოფოში დამტოვა დედაჩემმა, მე ერთ-ერთმა ექიმმა ასე ვთქვათ მიშვილა და როცა 16 წელი შემისრულდა ყველაფერი მიამბო და აი ამ დროს გამიჩნდა კითხვა "თუ 1 დღეც ვერ გავძლებდი ახლა ამ წამს ცოცხალი რანაირად ვარ?" და ამ კითხვაზეც მივიღე პასუხი სინამდვილეში მე ცუდად არ ვყოფილვარ უბრალოდ ექიმი მოისყიდეს რომ ეს დედაჩემისთვის ეთქვათ ვინ მოისყიდა? ვინ იქნებოდა თუ არა მაამჩემის ცოლი დიახ ეს მან გააკეთა და დედაჩემს დამაშორა მაგრამ ყველაზე მეტად მე დედა მეზიზღებოდა როგორ შეეძლო ასე უბრალოდ მივეტოვებინა მაგრამ მასზე უკვე აღარ ვფიქრობდი რადგან მასზე მეტად ცხოვრებაში ერთი ადამიანი მიყვარდა ეს ჩემი შეყვარებული იყო მაგრამ ცხოვრებამ ბედი არ მომცა და დამცინა თანაც ისე დამცინა რომ...... ის მოკვდა დიახ ჩემი სიცოცხლის აზრი და ჩემი სიყვარული მოკვდა მის შემდეგ მე არავის არასდროს არ გავკარებივარ არც მეგობრები მყავს მაგრამ ყველაზე ცუდი ისააა რომ ყველა მე მეტება და ისიც იმიტომ რომ მდიდარი "მშობლების შვილი" ვარ, ექიმი? ჰაჰ არა მე მას ყოველთვის სიტყვა "დედათი" მივმართავ მას საკუთარ დედაზე მეტადაც კი ვუყვარვარ არამარტო მას "მამაჩემსაც" ( ექიმის ქმარს) ახლა ვდგავარ და ისევ ჩანიოლის ფოტოს ვუყურებ (ექსოს ჩანიოლი არა უბრალოდ სხვა სახელი ვერ მოვიფიქრე) და ტირილის გარდა ვერაფერს ვერ ვაკეთებ მე ის მთელი გულით მიყვარდა ერთადერთი ადამიანი იყო დედამიწაზე ვინც მიყვარდა ახალ მხოლოდ იმიტომ მიწევს ამ დაწყევლილ პლანეტაზე ცხოვრება რომ ჩემ დედობილს და ასევე მამობილს გული არ ვატკინო ისინი რომ არა აქამდე დიდი ხნის მკვდარი ვიქნებოდა რატომღაც როცა ვტირი ან ცუდად ვარ მხოლოდ ნაყინი მშველის
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
ამიტომაც სახში ძალიან ბევრი მაქ რადგან მთელ დღეებს ტირილში ვატარებ ფერადი დღეები შავ-თეთრი გახდა მაგრამ ამას მნიშვნელობა არ აქვს ახლა უნდა დავწვე და დავიძინო რო დავწექი რათქმაუნდა ჩანიოლზე ვფიქრობდი როგორც ყოველთვის მალევე ჩამეძინა ————————————————— აუ როგორია? დღეს რაღაც ცუდ ხასიათზე ვარ და იმიტო დავწერე არ ვიცი გავაგრძელებ თუ არა რავი ვნახოთ
