School 2019 🎬

46 ზომა

ჯიმინის P.O.V

- ახხხხ ჯანდაბა. - ბოლო ხმაზე ვყვირი, ერთ ჭიქა ვისკის ვსვამ და ჭიქას მაგიდაზე ვახეთქებ.

- ასეთზე რაზე ფიქრობდი ??? - იკრიჭება იუნგი და მხარს მკრავს.

- ჩემი ფანტაზიები იმდენად შორს წავიდნენ... ლამის ჭკუიდან შევიშალე, - მაინც რამდენად შორს მიდის ადამიანის ფანტაზიები. წამებში, შეუძლია მწყობრიდან გამოგიყვანოს. ფეხზე ვდგები, ტყავის კურტკას ვიცმევ და მადონას ნივთებს ვალაგებ.
- გუკსს, შენს ბიძაშვილს მე წავიყვან.

- შენი აზრით გამოგყვება ??? -

- აუცილებლად, - რათქმაუნდა გამომყვება როცა ჩემს ამჟავებულ სახეს დაინახავს, მაშინვე მოუწევსს დათანხმება. მეც ბარისკენ მივდივარ, სადაც ის და მისი ახლად შეძენილი მეგობარი სხედან და რაღაცაზე იცინიან. თავს ძლივს ვიკავებ, რომმ ეს ტიპი ძვლებში არ გადავტეხო.
მადონასთან მივდივარ და მისს ნივთებს ვაწვდი, ისიც გაკვირვებული სახით მიყურებს.
სანამ ჩემ არსებობას გააპროტესტებს, ვასწრებ და ყურთან ვეჩურჩულები.
- არც კი გაბედო შეწინააღმდეგება!

- ჩანიოლლ, მადლობა დღევანდელი საღამოსთვისს. ახლა კი, უნდა წავიდე,- ქურთუკს იცვამს და დიჯეისს თბილად ეხუტება. სანამ ის გამოსამშვიდობებელ პროცედურებს გადის, ჩემი  მოთმინება წამებს ითვლისს.

- ისევ შევხვდებიით, - ემშვიდობება ყურებიანი. მისი მზერა არ მომწონს, მაგრამ ახლა არაფრის გაკეთებას არ ვაპირებ. ჩხუბი, რომ დავიწყო, ვიცი შემომაკვდება... ანნნნნ შემოვაკვდები. დიდი და ძლიერიაა, მაგრამ მათი კოცნა თვალებიდან არ ამომდის, მერე რა, რომ ეს წარმოსახვა იყო და ერთმანეთისთვის არ უკოცნიათ, მაინც ნერვები მეშლება. გასასვლელისკენ გავდივარ და ჩემი გოგოც უკან მომყვება. ისე გამიკვირდა, შეპასუხების გარეშე, რომ დამთანხმდა, მაგრამ ალბათ ყველაფერი ჩემი სახის დამსახურებაა, რომელიც, ჩემი უაზრო წარმოსახვების შემდეგ, გაფითრებული, გაწითლებული და გაბრაზებულია. სამი ერთში, მშვენიერი კომბინაციაა.