An Exelite's First Love

Episode 6.1 - All New

Loveletter: Sorry kung Late ah. Dedicated to kay IloveKkamjong14~ Salamat sa pagfan dear!~ 

Episode 6.1 - All New 

[3RD POV]

"Hey, What's your problem? .. Something's wrong?" bulong ni 'Clemence' kay Clementine habang yakap yakap parin sa likuran nito.

Para kay Clemence walang malisya sakanya iyon. Alam niya lamang na ang 'hug' ay isang type ng pagcomfort sa isang tao. Pero para kay Clementine na matagal na sa mundo .. Malaking malisya ito sakanya kasi katulad ng ibang babae sa mundo na ang lahat ng 'firsts' nila ay importante. Kinuha na nga ni Clemence ang first hug niya .. Pati rin ba daw yung 2nd?

Inalis ni Clementine ang mga kamay ni Clemence sa kanyang bewang.. Na-awawkwardan siya atsaka nininerbyos siya na hindi niya alam kung ano ang dahilan. Nagulat naman si Clemence sa inakto niya pero pinabayaan niya nalang ito.

Tumalikod siya at pinunasan ni Clementine ang kanyang mga luha gamit ang kanyang mga kamay.

"I want to go home.. Teleport me .. now..." Clementine

Wala ng magawa si Clemence kundi magteleport nalang sila papunta ng Korea.

"Are you sure that your okay? .. Your crying..." nag-aalala si Clemence para kay Clementine kasi umiiyak ito at dahil nga kasi para sa mga Exomites or Exelites ang luha ay ang pinakapoisonous na tubig sa exo planet kasi ito daw ang bunga ng isang matinding kalungkutan at problema.

At Halos lahat na nakatira sa Exo planet ay mga warriors at malalakas. Ang mga iiyak doon ay considered... WEAK or EMOTIONAL .. Kahit mga sanggol ay hindi din nakakaiyak kasi nakalock sila sa isang egg-shape tube na kulay green at nilolock sila sa isang storage room.. Ma-f-freeze sila doon. Malalabas sila after 2 years. Ang mga bata doon ay hindi nakakaiyak kasi nga binibigay ng mga parents nito lahat sa kanya hanggang lumaki na ito at mag-8 doon na tuturuan ng mga parents ang tama kasi doon na sila nagkaka-isip.

Tinuruan silang wag umiyak dahil nakakalason ito sa kalusugan.

"Okay lang ako. Doon ka matulog sa kwarto ni Mama."

Nasa hagdanan na si Clementine. Pagod na Pagod at Gulong gulo. Tataaas na siya para makatulog at mawala na sa utak ang mga problemang iyon kahit alam naman niyang hindi niya matatanggal ang mga iyon sakanyang utak. :(

"Wait.." sabi ni Clemence at napatingin naman sakanya si Clementine. Sa mga repleksiyon ng mata ni Clementine ay may pagod at sakit.

"Ano?" kaya pang sumagot ni Clementine kahit madami siyang nararamdaman na sakit. Ayaw niya kasi mairita si Clemence sa kanya o magalit man.

"I want that..." Wala ng masabi si Clemence kundi ituro nalang ang Telebisyon sa gilid niya na nakabukas.. Ang channel ay food network. May mga soup at meat ang lumalabas ngayon.

"Ar.. Errr.. Hindi k-kasi ak-ako ma-marunong magluto Cle-lemence eh" Hindi marunong magluto si Clementine dahil ang pekeng nanay niya ay ang parating nagluluto. 

"Don't you know I get what I want" pananakot ni Clemence kay Clementine. Sinadya talaga yun ni Clemence para iba ang isipin ni Clementine. Hindi na malulungkot na mga kaisipan.

"O-Okay" Clementine

Wala ng magawa si Clementine kundi pumunta sa kusina at tumingin tingin ng mga pagkain at kasangkapan .. Hindi niya alam gumamit ng Cooker kahit Electric Range Cooker ang ginagamit nila.

Hindi niya alam ang gagawin niya pero salamat sa diyos ay may nakita siyang ramen packs. Pero ang malala hindi niya alam pano lutuin yun. Nakita niya lang ang kanyang ex-nanay magluto nun.