Once

Kabanata 1

Not real daughter

Isang sampal ang nagpatigil ng mundo ni Lorraine.Napatingin siya sa kanyang ina na ngayon ay nagpupuyos sa galit.

"Ma?B-bakit?"

"Bakit?Tanga kaba?"

"H-hindi ko po k-kayo maintindihan."

Napahawak na siya sa kanyang pisngi na ngayon ay mapulang mapula na dahil sa kakaiyak dadag pa ang sampal na inabot.

"Nakakahiya lorraine.Sobrang nakakahiya!Wala akong ginawang bagay na magpapakita ng makakasama sa mga mata mo.Pero ano ngayon itong kumakalat na balita?!"parang kulog ang sigaw ng kanyang ina sa sobrang galit.

"Pinagaral kita!Binihisan!Pinalamon! pero ano itong ginawa mong kalandian!"

"Ma,Pati ba naman kayo na niniwala sa kanila?"

Hindi akalain ni Lorraine na pati ang kanyangg ina ay naniniwala sa balitang pumatol ito sa kanyang kaibigan na malaki ang agwat ng edad sa kanya.

"Isa kang kahihiyan.Isa itong kahihiyan!"

"My,Its not true.I dont know-"her mother cut her off.

"Shut up lorraine!Shut up"

Tuluyan na siyang napaluhod at napayak sa tuhof ng ina.

"Don't touch me.Your my disgrace in our families name!I dont need explanation!You go out!"

Nagmamakaawa si lorraine.Pilit niyang hinahawakan ang kanyang ina.Alam niyang mabait ito at maiintindihan siya.

"Lumayas kana hanggang may natitira pa akong pagtitimpi!"

Iyak siya ng iyak ng ipaghahagis ng kanyang ina sa labas lahat ng kanyang gamit.

"Mommy...Dont do these to me.."

Parang walang narinig ang ina nito at bigla na lang siyang tinalikuran.Isinara pa nito ang ilaw na nakalagay sa kanilang gate.

Bumuhos ang malakas na ulan kasabay pa ng pagkulog at pagkidlat.Niyakap ni Lorraine ang sarili at patuloy na tinawag ang ina mula sa gate.

"Mommy!Please let me in!Mommy!"

Iyak siya ng iyak.Hindi na niya inantala ang malakas na buhos ng ulan.Nasa isip niya nalang ngayon ay ang makausap ang ina at makapagpaliwanag.

-------

"Ano ba ito?"tuluyan na nga siyang nawalan ng pagasa ng lumipas ang ilang oras na tawag siya ng tawag sa ina.

Niyakap niya ang sarili niya at walang tigil sa pagiyak.

Hindi man lang niya ako pinakinggan.

Umuulan pa din.Sa halip na pahina ang ulan palakas pa ito ng palakas.

Kasabay ng pagulan ay ang iyak ni lorraine.Hindi na niya makita ng maayos ang kanyang dinadaanan.Hinahayaan na lang niya ang mga paa niya na maglakad ng maglakad hanggang sa kung saan siya mapunta.

Palabo ng palabo ang paningin niya hanggang sa ang lahat ay magdilim.

Help!

-------

Minulat ni Lorraine ng unting unti ang kanyang mga mata.Nasilaw siya sa init ng liwanag na humahaplos  sa kanyang balat.

Tumayo ito at napansin na nawalan pala siya ng malay kagabi dahil sa sobrang kaiiyak.

"Kailangan kong makausap si mommy."tumayo siya sa kalsadang kanyang pinagtumbahan kagabi.

Pinilot niya ang bag niya na ngayon ay basang basa dahil sa lakas ng buhos ng ulan.