Under the wings of the Dragon King (Deel 3) 》Voltooid《

Hoofdstuk 3

Pov Christian

De selectie gaat beginnen. De vrouwen zitten samen in een zaal te wachten op mij. Ik had nooit gedacht dat zo veel vrouwen voor mij zouden willen komen naar het paleis en selectie. Ik open de deur en loop samen met mijn ouders en zusje naar binnen.

Het geroezemoes wordt stil en alle ogen staan op mij gericht. Ik kijk de zaal rond en zie 38 vrouwen. Elk verschillend en mooi.

'Welkom, allemaal in het paleis. Hier zullen jullie de komende weken verblijven. Als jullie iets te kort komen vraag het dan aan 1 van de wachten, medewerkers, aan mij of mijn familie. Ik ben blij en vereerd dat jullie wilde komen voor deze selectie. Ik wil alvast mijn respect naar jullie uitspreken.' Zeg ik luid zodat iedereen me kan horen.

De vrouwen klappen gezamenlijk. 'Vandaag zullen we beginnen in groepen van 2x 9 en 2x 10. Deze groepen zullen met 1 van mijn gezinsleden mee gaan. Jullie kunnen vragen stellen en mijn ouders en zusje ontmoeten. Steeds na een half uur/3 kwartier draaien we door zodat jullie ons allemaal ontmoeten. Familie is namelijk erg belangrijk voor me. Jullie mogen zelf de groepen maken wat mij betreft.' Zeg ik.

De vrouwen lijken het een prima plan te vinden en maken al snel 4 groepen. Die uitkomen op 3 groepen van 10 en 1 van 8. Ik lach. Ja soms is het oké om niet alle regels te volgen. 'Dames, als jullie met mij willen mee komen.' Zeg ik. De 10 vrouwen knikken en beginnen vragen te stellen.

'Nee, ik woon in een huis hier vlakbij.' Antwoord ik aan Kristel. Na 2 en een half uur heb ik alle vrouwen ontmoet. 'Dames, ik wil jullie denken voor jullie inzet. Jullie hebben deze middag vrij om het paleis en de tuin te verkennen en te rusten. We zien jullie 's avonds bij het diner hier in deze zaal.' Zegt mijn moeder.

De vrouwen worden allemaal naar hun kamers gebracht. 'Dat was me vermoeiend.' Zeg ik tegen Ash die naast me op de bank zit. 'Zeker. Succes de komende weken.' Zegt hij en geeft me een schouderklop. Ash is 25 en net als ik mateloos maar dan omdat hij haar nog niet heeft gevonden.

Ik heb hoofdpijn van al die namen en informatie. Gelukkig heb ik dossiers. Anders zou ik het nooit kunnen onthouden.

Pov Lucy

Hij herkende me niet. Hoe raar. Hoe kan hij me vergeten. Het is bijna 10 jaar geleden maar toch. Hoe kan je mij vergeten. Niemand kan dat. Ik sta op van mijn logeerbed en loop de gang op. Op weg naar mijn Chris. 'Koning Chris, heeft u even. Ik heb nog een vraag.' Zeg ik liefjes en knipper met mijn ogen.

'Ja, tuurlijk. Lucy was het toch.' Zegt Christian. 'Ja, uhm nou we hebben bij elkaar op school gezeten en u kijk me niet te herkennen.' Zeg ik en doe nep bedroeft. 'O, als ik Lucy van deze groep. Als in ik heb iets met je gehad in de 3e klas.' Zegt Christian die nu realiseert wie ik ben.

'Ja, lang geleden he. Zo grappig dat we elkaar weer tegen komen.' Zeg ik en speel zacht en subtiel met mijn haar. 'Jazeker, sorry dat ik je niet heb herkent. Je bent ouder geworden net als ik.' Zegt Christian en glimlacht naar me. Die glimlach blijft in mijn dromen terug komen.

'Nou, ik ga maar weer de tuin verkennen. Tot vanavond Christian.' Zeg ik en loop heupwiegend weg.

Pov Melody

'Hallo, ik wilde vragen of je mee gaat lopen?' Zegt Emma die op mijn deur klopt. 'Uhm, ja goed plan.' Zeg ik en sta op en pak mijn telefoon en sleutel van mijn kamer. 'Zo leuk om hier samen te zijn.' Zeg ik. Ik ken Emma al een aantal jaar.

Onze 2 groepen waar we wonen zijn bevriend en liggen naast elkaar. Dus we zien elkaar zo nu en dan. 'Ja mee eens. Het is fijn om iemand hier al te kennen.' Zegt Emma. We lopen rustig door de enorme gangen van het paleis.

'Dames, we gaan over een uur eten.' Zegt een wacht. 'Dank u maar we kunnen wel nog even lopen.' Zegt Emma.

De wachter blijft stil en lijkt niet blij er mee. Ik giechel en loop samen met Emma naar buiten. De tuin is prachtig. 'Kan je je voorstellen om hier te lopen als koningin?' Zegt Emma. 'Ja, zeker. Maar de koning woont hier niet. Hij werkt hier alleen.' Zeg ik.

'Zozo je hebt je huiswerk gedaan hoor ik, miss Melody.' Zegt een mannen stem achter me. Ik draai me geschrokken om samen met Emma. O chips Christian. 'Koning.' Stamelt Emma en buigt. Ik volg haar voorbeeld.

'Uhm, noem me Christian alsjullieblieft. Sorry dat ik jullie afluisterde maar het eten gaat beginnen.' Zegt Christian. Ik bloos en glimlach lief. 'Uhm dat is niet erg. De wacht zei al dat we gingen eten bijna. Maar we wilde graag de tuin zien.' Zegt Emma.

'Ja, de tuin is prachtig. Kan ik jullie begeleiden naar jullie kamers. Het is gebruikelijk om je net te kleden voor een diner. Jullie hebben al een kamermeisje klaar staan om jullie te helpen kleden.' Zegt Christian. 'Zeker, dat zal fijn zijn. Ik was anders waarschijnlijk verdwaalt.' Zeg ik.

'Nou, laten we gaan.' Zegt Christian en steekt maar ons allebei een arm uit. Emma en ik haken onze arm in die van Christian. Christian is zo lief. Ik heb hem vanmiddag al gezien maar nu. Zo hoffelijk en goed opgevoed. 'Christian, wat is uw lieveling eten?' Zeg ik.

'Uhm nou dat is moeilijk. Ik vind heel veel lekker. Maar we eten vanavond 1 van mijn favoriete gerechten. Dus ik hou het nog even geheim.' Zegt Christian. 'O Please, ik wil het echt weten.' Zegt Emma. 'Nee, geen puppyogen. Ik ga niks zeggen.' Zegt hij en lacht.

'Oké oké ik zie het vanzelf.' Zegt Emma. We komen al snel aan bij onze kamers. 'Nou ik zie jullie straks. Ik heb een paar mededelingen.' Zegt Christian en zwaait naar ons als hij zich omdraait en weg loopt. 'Hij heeft wel een mooie kont.' Zegt Emma en knipoogt naar me.

Ik lach en we gaan allebei onze eigen kamer in. Ik krijg een mooie blauwe knie lengte jurk aan. 'Dank je, voor het helpen.' Zeg ik tegen het meisje wat me helpt met het korset en de make-up aanbrengen.

_______

4vwo overleeft en ik ben er weer hoor. Dus ik heb weer tijd om te schrijven en te uploaden. Dus hier is hoofdstuk 3.

Ik hoop dat de verschillende pov's bevallen en ik doe me best om uit meerdere personages te schrijven. Niet mijn ding maar wel een leuke uitdaging. Tips zijn altijd welkom.

Ik probeer snel weer te uploaden enzo.

Publiceerd: 06-07-19

1135 woorden