THE WAR

1K 28 1
                                    


|CHAPTER 19|




nandito kame ngayon sa cafeteria nila lara 

kanina pa kase kame di mapakali sa pwedeng mangyari. tyaka mataas ang expectation nila sa akin ng mga tao 

"here madi kumain ka muna"-yaya sakin ni lara

"thankyou"

"wow madi parang ngayon lang ata kita narinig na nag thankyou ng sincere sakin hahahha"-pang aasar ni lara sakin

inirapan ko na lang siya!

.

.

.

.

.

"ah madi tara mag lakad lakad muna tayo"-yaya naman sakin ni lara 

kakatapos lang namin kumain tyaka boring na dito sa cafeteria

tumayo naman agad ako at sumunod sa kanya




habang nag lalakad kame papunta malapit sa forest bigla naman ako niyakap ni lara 

ano bang problema nito? kanina pa to ang sweet sakin... parang may kakaiba sa kanya

"oh bakit?"

"wala naman gusto ko lang i-treasure itong masasayang moment natin"

"ano kaba para ka naman namamaalam niyan"

"madi kapag tapos nitong war anong balak mo?

bigla naman ako natigilan sa tinanong niya

"ah kase lara may balak na ako umuwi samin eh"

"ha? ayaw mo na dito? kahit tapusin mo lang yung senior high natin?

"di naman sa ayaw ko gusto ko lang bumalik sa dati kong buhay kaya nag balak na ako na uuwi pag tapos nitong war na at KUNG makakauwi pa ako"

"ano kaba madi magtatagumpay tayo.  grabe iiwan mo na pala kame"

"mag kikita pa naman tayo eh"

"pano naman si kyle madi?

"nagusap na kame kagabi pinaliwanag ko na sa kanya na hindi talaga kame para sa isat-isa"

"seryoso ka ba sa  desisyon mo? akala ko pa naman mahal niyo na yung isat-isa kase kitang kita ko yung mga tinginan niyo nung birthday ni kyle halatang gusto niyo din yung isat-isa"

"akala ko din eh pero hayaan mo na yun. ang mahalaga lang ngayon magtagumpay tayo sa mission na ito par maging safe na kayo dito bago man lang ako umalis"

nagulat naman ako na umiyak si lara

bigla naman parang may kumirot sa puso ko ng makita siyang umiyak kase kadalasan na nakikita ko siya palaging masaya 

"ano kaba bat ka umiiyak jan hindi bagay sayo"

"nalulungkot lang kase ako! pano ako gigising ng umaga wala na akong kasabay pumasok at kumain pati na rin gumimik at lalong mawawalan na ako ng the best roommate"

"ano kaba mag kikita tayo sa labas promise ko yan! tyaka nanjan na si cleo sa buhay mo hindi ka niya hahayaan na magisa ka"

"ah basta iba parin kapag may kaibigan akong katulad mo"

THE UNIQUE ACADEMYWhere stories live. Discover now