Dünyaya geldiğin o ilk anda başlarsın acıyla tanışmaya. Senden bir hayat belirtisi alabilmek için hayatın o ilk tokatını hissedince anlarsın nasıl bir yere düştüğünü. Ve son nefesine kadar da devam edecektir o acı farklı isim ve çeşitlerle. Anne kucağı kadar rahat bir yer yoktur derler fakat orada da yatabilmen için ağlamanı beklerler. Hayatımız böyle devam eder, bebeklikten öğrendiğimiz bu acıdan sonra ödül alma olayı bizim hayatımızı şekillendirir ve bütün olaylar karşısında aynı taktiği kullanırız. Çünkü ne kadar çok acı çekersek o kadar çok ödül alacağız zannederiz. Ama o iş öyle olmaz. Bunu farkettiğimizde aklımız başımıza gelir. Ta ki hayata gözümüzü açtığımızda o gördüğümüz meleğimizi kaybettiğimiz anda... Ağlayınca kucağına almıştı, ateşimiz çıktığında başımızda sabahlamıştı, düştüğümüzde onun canı bizimkinden çok acımıştı. Fakat o son nefesini verdiği zaman ki bizim acımızın sonucunda bize verilebilecek bir ödül olamaz. Hiç bir ödül bunu unutturamaz. Gerçek hayat bundan sonra başlar işte...
YOU ARE READING
CAN ACISI
RomanceAşkın hep güler yüzünü görmek isteriz, bizi mutlu edip ayağımızı yerden kesecek bir aşk yaşamak isteriz. Fakat bazen bunlar olmaz ve aşk acısı çekeriz, bazen de sevdiğimiz bizi sevmez platonik takılırız. Canımız acır, yüreğimiz kanar, kabullenemeyiz...
