Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο (Παυλος Μεταξας)

κεφάλαιο 2

 Λήδα POV

Ειναι η πρώτη μέρα στο σχολείο αλλα δεν έχει μαθήματα. Είναι για να τακτοποιηθούν οι μαθήτριες στους κοιτώνες τους, αλλα επειδή εγω μένω με τους Μεταξαδες δεν χρειάζεται. Θα πάω μόνο και μόνο για να γνωρίσω τις συμμαθήτριες μου, μαζί με την δεσποινίς Μαδρα και τον κύριο Φαίδων.

Οταν μπήκαμε απο την πύλη ολα τα μάτια έπεσαν πάνω μας ενω ο κυριος Φαίδωνας έλεγε στην δεσπινης Μαδρα οτι θέλει να γίνει η μούσα του. Καθως προχωρούσαμε είδα τον Παύλο να έρχεται προς το μέρος μας με ενα αλλο αγόρι της ηλικίας του. Ωχ...

Παυλος POV

"Πως σου φανηκε η μικρη ωραίο κομμάτι;" μου λεει ο Πακης καθως πηγεναμε προς την εξοδο. "Είναι πολύ όμορφη Πακη, έξυπνη,με προχωρημένες ιδέες, απλά ηθελα να μιλάμε ολη νυχτα" του λεω. Δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου. Είναι πολύ διαφορετική απο τις αλλες κοπέλες που εχω γνωρίσει "Εσυ φίλε μου έχεις δαγκώσει την λαμαρίνα " μου λεει ο Πακης κοροϊδευτικά "άντε απο δω χαμένε" του λεω βγαίνουμε  στο προαυλιο και βλεπουμε τον θείο με την θεία και ...εκεινη. Πόσο όμορφή είναι σήμερα. "τι ειναι αυτες οι γυνεκαρες δίπλα απο τον θείο σου ρε; πειράζει να του τις κλέψω;" μου λεει ξαφνικά ο Πακης όταν τους πρόσεξε "Αυτές που βλέπεις ανόητε είναι η Θεία μου και η...Λήδα " του λεω ενοχλημένος απο το σχολειο του "Ποια θεία ρε, ετσι είναι οι θειες; θείες ειναι γυναίκες σαν την μάνα σου και την μάνα μου,αυτη είναι ουχου μάνα μου. Αλλα και η μικρή τι κομμάτι εχεις μέσα στο σπίτι σου και ακομα δεν έκανες κίνηση,αν δεν κάνεις εσυ θα κάνω εγω" μου λέει και εγω του δίνω ενα χαστούκι στο πίσω μέρος του κεφαλιού "Σκασε ρε" του λεω "Γεια σου θείε, γεια σου θεία, γειά σας Δεσπινης Ζαφειροπουλου, απο εδώ να σας γνωρίσω τον παιδικό μου φιλο Φίλιππο Μαργαριτη" τους λέω "Αλλα όλοι με με φωνάζουν Πακη" λέει και φιλά το χέρι της θείας μου και της Λήδας. " Εσεις μπορείτε να με λέτε Πακη μου" συνεχίζει ο Πακης με ένα σαγηνευτικό βλέμμα "Μικρε! Είναι ασυγκράτητος" λέει ο θειος. " Η θεία Ζωη ειναι καθηγήτρια και η Δεσπινης Ζαχαροπούλου καινούργια μαθήτρια του Παρθεναγωγείου. Οι πρώτες εντυπώσεις;" τις ρωτώ. " Απο τον αυλόγυρο καλες δεν προλάβαμε να δούμε κάτι αλλο" απαντά η θεία μου και η Λήδα κάθετε δίπλα της σιωπηλή "Να σας ξαναγίνουμε εμεις δεσπινιδες. θα σας δείξουμε τα πάντα" λεει ο Πακης και τις πλησιάζει "Πάψε  βρε Πακη, που θα τα δείξεις εσυ ολα,εγω θα τα διξω που είμαι ιδιοκτητης" του λεει ο θειος και τον σπρώχνει προς τα πίσω "Θειε μου ευχαριστώ που μας έφερες ως εδώ, αλλα δεν θέλω να μπούμε μέσα σαν να είμαστε οι προστατευόμενες του ιδιοκτήτη"του λεει η θεια μου "Εχει δίκαιο η Δεσποινίς Μαδρα.Θέλουμε να γυρίσουμε μόνοι μας το σχολείο να το ψάξουμε, να το μυρίσουμε ,να το αισθανθούμε"του λεει η Λήδα με ενα πανέμορφο χαμόγελο " Οπως θέλετε κορίτσια μου, εγω τρέχω σπίτι στο καβαλετο μου γιατί μου ήρθε μια φοβερή ιδέα, θα ζωγραφίσω ενα πίνακα που ολο το σχολείο θα λιώνει, η παλιά γνώση που πεθαίνει και απο την γη φυτρώνει μια όμορφη γυναίκα, η παιδεία, ολο της το σωμα συρτάρια!" λεει ο Θειος και ολοι γελαμε "Αυτο με τα συρτάρια ειναι σταθερό ε θειε;" λεει η θεία μου και τον αγκαλιάζει "ναι! θα συνδυάσω τον Πικάσο με τον Νταλί.Το στυλ Πικαλι!τρεχω κιολας"λεει ολο ενθουσιασμό ο θειος και φεύγει τρέχοντας." Ηταν ωραία που σας είδαμε αγόρια αλλά καλύτερα να πηγαίνουμε μεσα" λεει η Λήδα και μας προσπερνάει μαζι με την θεια Ζωη. Εγω έμεινα να την ακολουθώ με το βλέμμα μου ώσπου χάθηκε μεσα στο σχολείο "εσυ φιλε μου ειναι τρέλα καψουρης" μου λεει ο Πακης "παμε να φυγουμε" του λέω και τον τραβώ προς την έξοδο.