gecenin bi' yarısı, fare kapanı.

1de1

tutamadım kendimi,affedin//

veda etmeye bile vaktim olmadı,
arkadaki kadınlar susmadı,
elveda demeye bile durmadı-
gittiğini o bile duymadı,
melekler bile anlamadı,
bir kız vardı,zavallı,
bak işte o hep ağladı.

nisan yağmurları,
sahi kaç yıl oluyor elini bırakalı?
ben senden kopalı,
sen kapıyı üstüme kapatalı,
tanıyorum ben, bu fare kapanı,
ama yedirmem sana,
benden kalanı.

elleri kanlı,
gözleri yaşlı,
sahi sırtı neden yaralı?
saçları,ah hepsi kucağımda olmalı,
ama şimdi hepsi bana bağlı,
neden kahkahası bu kadar canlı,
bak o benden gideli acılı,
cenaze evi gibi tıpkı bakışları,
kireç gibi alnı,
belli ki ağırıyor karnı,
yoksa ne işi var burada,saat gecenin yarısı,
aşındırıyor kapımı,
tanıyorum ben,bu fare kapanı,
ama yedirmem sana,
benden kalanı.

eskiden sevmezdim yağmurları,
belli ıslanmış yanakları,
belli ısınmış kanı,
ama unutmuş olmalı,
yoksa ne işi var burada, saat gecenin yarısı.
ellerim kırmızı,
mürekkebim kırmızı,
kırmızı onun adı,
ama koyu koyu kırmızı,
çünkü kazıdım onun adını,
feda ederek kanımı.

nereden böyle, fare kapanı?
aynı yağmurlarda ıslanmışız,
ama bak, sonunda anlaşmışız,
anlaşarak ayrılmıştık-
ama unuttun sanırım,
yoksa ne işin var burada,bak saat gecenin yarısı.

kolumda,sırtımda,omzunda,karnımda-
senin verdiğin acı,
çok teşekkür ederim,bak alnımda adın,
kazımaya hiç uğraşmadım,
üzerine başka bir ad yazdım,
ben senden kopalı-
kimse adını bir daha anmadı.

uzun saçlarım,
artık gülüyor bakışlarım,
çok güzel bir yerde dudaklarım,
sıkı sıkı kapalı kollarım-
göğüsümde değil, onun üstünde-
bak nasıl seviyor beni,
ama seni ne zaman görsem duraklarım,
yalnızca kendime acırım,
yalnızca kendime-
sana verdiğim değere, kıymete,
bir de zamana çok acırım,
sanırım sen bunu da anlamazsın.

daha iyisin,diyorlar,bana arkadaşlarım,
sanma ki onlar yoldaşlarım,
sana da güvenmiştim ben,demiştim karındaşım,
hadi şimdi tanrı katındayız,
nasıl vereceksin bakalım hesabını.

benim alnım ak,
incitmedim bile bir karıncayı,
hadisene fare kapanı,
benim sırtım pak,
nasıl da ağlamıştım senin için,ama bak-
artık benim için ağlayan başkası var,
hiçbirine ettirmedim ah,
elleri dizlerine vurmadı,demediler vah.

ama bana öyle olmadı.
yalan yok, ben çok ağladım,
döküldü saçlarım,
terk etti beni arkadaşlarım,
yavaşladı adımlarım,
sarardı kağıtlarım,
soldu bakışlarım-
ama hepsi artık geride kaldı,
ben de bakmam ya artık,
ne ardıma ne de sana.

ellerin,bana dokunmamalı,
sözlerin,bana ulaşmamalı,
bakışların, benden yana olmamalı,
adımların, bana koşmamalı,
sesin,bana gelmemeli,
varlığın, bana hissettirmeden sürmeli,
yokluğun bir sınav olmamalı,
ismim, senin ağzından çıkmamalı,
hiçbir şey bana seni hatırlatmamalı,
denizler,güzeller,çiçekler-
hepsi benim olmalı,
çünkü ben hakkettim artık,
acıya demedim acı,
sonuna kadar gördüm karanlığı,
hadisene,fare kapanı,
elinden geleni ardına koymamalı,
şimdi biraz da sen ağlamalısın-
ki bulsun adalet, yurdunu yerini.

ben mi?
benden artık olmaz yoldaşın,
ama şunu bil ki sırdaşım,
artık bana ait değil adın,
artık sana ait değil adım,
aşkım, dinle bak, önemli burası-
ben koptum-
çünkü sen hiçbir zaman gülmedin,
onlara inat-
koptum ben,
senden ve sana ait olan her şeyden.

tanıyorum ben bunu, eski aşkım,
sakın bırakma beni sakın,
yeni arkadaşım,
fare kapanım,
ama ben artık yedirmem sana-
benden kalanı.

sanma ki,
çarpmıyorum kapıyı suratına diye,
hala istiyorum seni delice,
ben hiçbir zaman sen olmadım,
şimdi sen gene sen ol;
benden uzak ol.