#28

7.4K 79 6
                                    

So far so good. Matiwasay ang naging samahan naming ni Forsythe sa nakalipas na mga araw pero sa kabila noon ay patuloy lang ang mga nakaw na sandal naming. Kahit na gusto ko siyang halikan sa panahong gusto ko ay hindi ko magawa dahil bantay-sarado siya ng kan'yang anak. We can't just let him witness us like that. Baka saan pa humantong iyon at alam naman natin na kapag bata hindi 'yan nagsisinungaling.

It's the day before Rocco's fifth birthday but unfortunately I am not there to involve myself with the preparation. STI called an emergency meeting since school days are fast approaching. Two weeks na lang at simula na naman ng mga klase, balik na naman ako sa katotohanan. Thinking of it tires me already what more if it's really happening.

"Sir." Gulat kong tawag sa taong biglang umakbay sa akin. It's Jax with his sexy grin.

Pasimple kong tinanggal ang kamay niya sa balikat ko at binigyan ng distansya ang aming pagitan. Hindi ko alam pero ayaw kong makita ako ni Forsythe sa ganoong posisyon kahit wala naman akong ginagawan masama. Feeling ko kasi may mga mata siya ritong nakamasid sa akin. Ayaw ko pa naman na nagagalit at naiinis kasi ako 'yung napapagod, eh. And I don't want to be rude at him, he's the one responsible for making me happy, therefore the least that I can repay him is to make him upset.

"You look blooming, Miss." Nakakatakot ang bakas ng ekspresyon na meron sa mga mata. Naroon pa rin ang paghanga. I give him an uneasy and a crooked smile. I hope that gesture of mine can relay him the message that I don't like him liking me.

"Thanks, sir." Pero kahit papaano ay may pinagsamahan kami, isa't kalahating taon din 'yun.

As if sensing my distant approach with him, his smile drops and his face becomes lifeless.

"Is there a problem, Miss? I mean, do we have a problem here?" I sigh. The crease on his forehead deepens and his eyes went a shade darker. All I can do is stand there while looking at him with a pair of apologetic pair of eyes.

"Oh," he nods his head thrice, "I knew it. Ayaw mo nang lumalapit ako sa 'yo dahil may magagalit. Magagalit ang boyfriend mo. May nanalo na pala, Miss." Nag-aagaw ang pagkamangha at sakit sakaniyang mga mata. Nagmumukha na iyong ekspresyon ng sarkasma.

Sorry Jax, even I did not expect for this to happen. Ganoon kasi talaga 'pag pinana ka ni Kupido, wala ka ng kawala.

"Jax,"

He scoffs and says, "Wow, now it's Jax." Nasasaktan din ako sa ginagawa ko. He's been a good friend to me the previous year. Selfish na ba ako nito dahil pinili ko lang ang mga taong ayaw ko masaktan? Damn, Lana.

"Excuse me Miss, Sir," our co-teachers pulled us both form the building tension between us. Sabay kaming napalingon kay Miss Ledesma. "May naghahanap sa 'yo, Miss. Nasa cafeteria siya ngyaon."

"Sino daw siya, Miss?" Kumibit siya ng balikat na nagpakunot sa noo ko.

"But one thing's for sure, Miss. Balikbayan." Balik-bayan? Wala naman akong kilalang kababayan na nasa labas. Nakauwi naman na dito si Ava at Forsythe.

"Sige Miss, thank you." She taps my shoulder before heading back to the faculty room. Magpapaalam na rin sana ako kay Jax pero wala na siya sa likod ko. Nagpakawala lang ako ng isang malalim na hininga at tinahak na ang daan papunta sa cafeteria ng school.

When I got there, the first thing that come's in my mind is the question: How am I supposed to find that person?

I round my eyes inside the place but all I can see are unfamiliar faces so I decided to take a seat at the corner of the cafeteria. I am sure that person knows me because he or she will not be able to look for me if not. Naisip ko rin na baka isa ito sa surprise ni Forsythe sa akin pero masyado siyang busy ngayon para sa mga ganoong bagay.

"Ms. Del Fuego?" Umangat ang mga mata ko a tumama iyon sa isang babaeng punum-puno ng kasopistikadahan.

She's wearing a pair of big Rayban's and a floral pair-up dress. She has a light skin tone, even lighter than mine, a red lipstick is drawn to her perfectly shaped lips. Her posture speaks authority. She stands like she's trying to intimidate me and that makes me wonder.

Binaba niya ang bagay na nakatakip sa kan'yang mga mata at nakita ko ang singkit at mataray na kulay itim na mga mata. Nakataas na rin ang kilay niya at ganoon din ang kaniyang mga labi.

"That's me." Despite of her sharp stares, I manage to give her a smile. "Is there something you need?" Tuluyan niyang tinanggal ang kanyang shades at lantaran akong tinirikan ng mga mata.

Bahagyang napanganga ang bibig ko dahil roon. "Let's cut the drama, Miss Del Fuego. We both know how messy you can be."

"Excuse me?" Tumaas ng kaunti ang boses ko dahil sa narinig. How dare she said those things at me? Ni hindi ko nga siya kilala. And even though she's older than me, she's on her late thirties as what I am seeing right now, I can lose all respect I have left for her.

This time, it's my turn to raise a brow when she occupies the seat in front of me. I also did not hide the disgust as I look at her. Masyadong makapal ang mukha ng babaeng ito at hindi man lang nahiya na dito talaga ako hinamon ng gulo sa school cafeteria.

"I will not make this long. I have two things for you to remember, Sweetie. One, stop trying to be the mother of my child and two, stay away from Forsythe." Ngumiti pa siya sa akin ng plastic.

Ramdam ko ang pagtakas ng dugo sa aking mukha at pagbilis ng tibok ng aking puso. Unti-unting naproseso ng utak kung sino ang babaeng ito. "Ring any bells, hun?" I can hear the sarcasm on her voice but I cannot put all my attention to that because I got tongue tied.

Dumukwang siya papalapit sa mesa at pinagsiklop ang mga kamay niya. "Oh, hindi mo pa pala ako kilala. Let me introduce myself properly. I am Acadia Jackie Teorosio, mother of Rocco and the wife of Forsythe." Lalong dumagdag ang pagkabahal na naiisip ko dahil sa sinabi niya.

Am I threatened? Of course I am! Pero ano ba itong pinagsasabi ng babaeng ito? Kahit naroon ang takot at pangamba, tinago ko iyon at matapang siyang hinarap. No one's backing down. Sinalubong ko ang singkit niyang mga mata at mas lalo pa iyong nanliit nang masama niya akong tiningnan. Good thing people around us are well oblivious that there's a tension building in here.

"I need a yes from you or else I'll charge you and Forsythe guilty of acting concubinage." I scoff.

"Tinatakot mo ba ako? And what? Concubinage? You're two are not even married." Tuluyan akong natawa nang makita ang pagkislot ng mga mata niya. See, she's a terrible liar. Acadia composes herself again.

"But now I am back and I will get what's mine. Pwede ka ng mawala sa paningin ng mga lalake ko." Hearing those words make me see red.

"Says who? You? With all due respec, Miss Acadia. Ako na ang mahal ni Forsythe and even you can't change his feelings for me. Ikaw, ikaw dapat ang umalis na rito sa Pilipinas dahil wala ka ng babalikan pa." I relax by laying my back on the rest of the chair.

From here, I can see how she clamps her jaws and kill me with her stares but all I can give her is a smirk. I am not giving up Forsythe that easily. Ngayon pa na marami na kaming taong sinayang? Not again.

"But he was mine for the past five years."

"And he is mine now. Again." Binigyan ko pa ng diin ang huling salita na sinambit ko.

"Just to fill the gaps through the years that he's not by your side, I am the one he sleeps with every night." Umiling lang ako.

"If you have nothing else to say to me, Miss Acadia, I got to go. Happy dreaming."

Bago ako tuluyang umalis ay nakita ko pa ang mahigpit na pagkuyom ng kaniyang kamao sensyales ng kanyang pagkainis. Hindi ko akalain na may ganoong babae pala, 'yung tipong gagawa ng kwento makuha lang ang gusto. That Acadia is desperate and if she thinks she can break us, maybe she needs to think twice. 

Angels With Filthy Souls R-18 (COMPLETED)Where stories live. Discover now