Korte verhaaltjes.

het Dubbelleven.

Verleden

Het was weer die ene avond in de maand dat Frank een kook cursus gaf. Hij zoende Eva vaarwel en reed met z'n auto naar de andere kant van Maastricht. Deze avond had hij een hele boel vrouwen die hij moest helpen met koken, maar er sprong eentje uit. Ze heeft bruine ogen, bruin haar en straalt vrolijkheid uit. Hij wist dat hij een vriendin had, maar hij kon haar niet weerstaan. Ze was al de avond met hem aan het flirten en toen iedereen weg was kon hij zichzelf niet meer inhouden. Na de eerste zoen vroeg hij haar hoe ze heette. De naam past precies bij haar als persoon. "Ella".

Heden.

Frank loopt het huis binnen waar hij de laatste tijd steeds vaker komt. Daar staat ze dan, de vrouw van zijn dromen. Hij geeft haar een kus. 'Fijn om je weer te zien, Ella.' Ella glimlacht, maar hij ziet het verdriet in haar ogen. 'Hé, wat is er?' Vraagt hij. 'Ik wil je bij me hebben Frank. Gewoon, voor altijd.' zegt Ella beteuterd. 'Ik weet het, lief. Maar het zit lastig.' zegt Frank. 'Hoezo is het lastig? Ik ben verdomme zwanger van ons tweede kind!' Ze loopt weg en gaat op de bank zitten. Daar barst ze in tranen uit. Frank loopt naar haar toe en slaat een arm om haar heen. Ella laat zichzelf tegen hem aanvallen. 'Wanneer is nou het moment, Frank? Ik wacht al zo lang. Ik heb verdomme een verlovingsring van je!' Frank kijkt naar de grond. 'Ik weet het Ella, maar het is gewoon zo verdomd lastig.' 'Als het nog heel veel langer duurt, dan leg ik de verlovingsring hier op tafel.' zegt Ella boos. 'Nee Ella, echt, ik kies voor jou!' 'Laat het me dan zien Frank, verdomme!' Hij legt beide handen op haar wangen en geeft haar een kus. Hij laat hun voorhoofden tegen elkaar aan plakken. 'Ik kies voor jou, echt, ik hou van je' fluistert hij. 'Ik ook van jou' fluistert Ella zachtjes terug. Dan horen ze voet-stapjes op de trap. Axel komt de kamer in gerend. Hij springt op de schoot van zijn ouders. 'Hé papa, ben je er weer?' Frank glimlacht naar hem en zegt: 'Ik ben er weer en binnenkort voor altijd.'

Eva merkte dat Frank vaak afwezig is. Hij had weinig aandacht voor haar. Elke keer probeert ze te denken dat hij het druk heeft met de Ponti, maar hij keek haar niet meer in de ogen aan en dat deed haar pijn, heel veel pijn. Daardoor is ze vaak somber. Ze besluit hem er mee te confronteren, maar niet vanavond. Vanavond heeft ze een film avond met Wolfs.

Wolfs merkt aan alles dat Eva iets dwars zit. Hij schuift dichter naar haar toe en legt een hand op haar schouder. Ze schrikt op. Hij ziet dat er tranen in haar ogen staan. 'Hé Eef, wat is er?' Ze veegt haar tranen ruw weg. 'Er is niks.' Zegt ze dan 'Weet je het zeker? Jij huilt niet zomaar.' Er vloeien meer tranen over haar wangen. Wolfs neemt Eva in zijn armen. Na een tijdje duwt hij haar wat van zich af om in haar ogen te kijken. 'Eef wil je me alsjeblieft vertellen wat er is. Ik kan je helpen en ik wil je helpen.' Na een korte stilte zegt ze bijna onverstaanbaar 'Frank.' Wolfs gaat meteen recht op zitten. 'Wat is er met Frank. Heeft hij je pijn gedaan?!' 'Nee nee rustig maar. Hij doet gewoon zo anders de laatste tijd. Hij heeft geen aandacht meer voor me en ik mis hem gewoon. Ik mis het samen kletsen, lachen, eten en samen dingen doen. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het ook leuk om met jou een film te kijken, maar ik mis hem gewoon.' Wolfs glimlacht naar der en neemt haar weer in zijn armen. Hij snuift de geur van haar shampoo op. Iets wat hij het liefste iedere dag wilt doen. Hij fluistert in haar oor: 'Het komt wel allemaal goed Eef, echt.' Ze neemt afstand en probeert te glimlachen naar hem. Wolfs streelt de tranen onder haar ogen weg. Daarna strijkt hij met z'n hand over haar wang, door naar haar kaak en laat 'm daar hangen. Hij probeert haar een geruststellende glimlach te geven. Maar Eva heeft daar al geen oog meer voor, zij is al in zijn ogen verdronken. 

Het doet Frank pijn, om Eva zo te zien, maar hij houdt zo veel van Ella,  dat hij bij haar wil blijven en ook bij hun kind natuurlijk. Ja, ik moet het haar vertellen maar niet nu. wanneer de tijd is aangebroken. Hij komt de Ponti binnen en ziet Eva en Wolfs samen zitten. Eva schrikt op en begroet hem 'Hee Frank, ben je al terug?' zegt Eva dan. Hij kijkt hoe Eva en Wolfs aan elkaar zitten geplakt op de bank en hij glimlacht een beetje. 'Ja, we waren sneller klaar dan gedacht.' Wolfs vraagt of Frank er ook bij komt zitten. 'Frank, kom maar in mijn plaats op de bank zitten want, ik ga slapen. Ik ben moe. Even streelt Eva door de haren van Wolfs en geeft Frank een kus. Dan pakt ze nog een flesje water en loopt ze naar boven.