გამარჯობა-ო, არა ოღონდ ეს არა - -გ-გამარჯობა-ენის დაბმით ვუპასუხე,მაგრამ მალევე აზრზე მოვედი. -აქ რა ჩემ ფეხებად მოხვედი?-უხეშად ვუპასუხე ჩემ წინ მდგარ ჯიმინს.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
-ცოტა ზედმეტები ხომ არ მოგდის, ტკბილო?-მე მის ზედმეტსახელზე პომიდორივით გავწითლდი.ჯიმინმა ურცხვად ამათვალიერ-ჩამათვალიერა,მაგრამ ეხლაღა მივხვდი რომ შორტის ამარა ვიდექი და ვიყინებოდი,ემიმ ეს იმწამსვე შეამჩნია და დივანზე დაგდებული კევინის ჟაკეტი მომაწოდა რომელიც მთელ ტანს მიფარავდა. -და ტკბილოთი ბებიაშენს მიმართე-კბილებში გამოსცრა ემიმ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ემის ნათქვამზე თეჰიონმა გაიცინა და ენა გაილოკა. ემი მის ასეთ საქციელზე უკვე მზად იყო რომ იქვე ჩაექვესკნელებინა და ყვავილები მის თავთან მოერწყა. -გადადი უკვე საქმეზე-ვინ იქნებოდა თუ არა შუგა რომელსაც ეტყობოდა რომ იქვე ჩამოეძინებოდა. -მოკლედ,ეშლიმ მითხრა რომ მას სილა გააწენით მთელი სკოლის წინაშე,დაიმახსოვრეთ მას თმის ღერიც რო ჩამოუვარდეს არ გაპატიებთ-თითი ქნევით გვეუბნებოდა ჯიმინი მე და ემის. გაშტერებული ვიყავი,როგორ შეეძლო ასეთი ტყუილების მოგონება. -თუ შენს გოგოს მოჩვენებები დაეწყო რა ჩვენი ბრალია-უკვე კარის დაკეტვას ვაპირებდი, როდესაც სახეზე ტკივილი ვიგრძენი,ჯიმინმა დამარტყა,რათქმაუნდა მას ბევრჯერ მოუყენებია შეურაწყობა,მაგრამ ეს მაინც მეწყინა,ხელი მოვისვი დარტყმულ ადგილას და ჩემდაუნებურად ცრემლები წამომივიდა,არვიცი რატომ ვტიროდი მათ წინაშე,ჩემი უსუსურობის გამო ოთახში ავვარდი და ბალიშში ჩავრგე თავი. უცებ ჩემს წელზე ხელები ვიგრძენი. -ნუ ტირიხარ,ამად არ ღირს-ემის ასეთ სიტყვებზე ტირილს მოვუმატე და მეც ჩავეხუტე. -რატომ,რატომ მემართება ყველაფერი მე ჯერ მშობლებმა მიმატოვეს ახლა კი ესენიც დაემატნენ-ცრემლებს ვერ ვიკავებდი,ასე არასდროს არ მიტირია დედა და მამას გარდაცვალების მერე. -იცი-მხიარულად წარმოთქვა ემიმ-მგონი იმიჯი უნდა შევიცვალოთ. -ეგ რა შუაშია? -რავი,უბრალოდ წარმოიდგინე ეშლის და მისი დაქალების სახე,თან იმის გამოც შურს ვიძიებთ. -ისე კარგი იდეაა-ზედმეტი ფიქრის გარეშე ვუპასუხე,ჩემს წინ მომღიმარ ემის. მეორე დღე დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა,ემიმ რასაც ქვია კარები შემოანგრია. -გაიღვიძეე,ჩქარა ტანსაცმელი დაგიდე და ჩაიცვი დედა და მამა ადრე წავიდნენ სახლიდან,და ვერ წაგიყვანს მამა,ამიტომ ჩქარაა. ზოზინით ავდექი,და თვალები მოვიფშვნიტე,ემის დადებულ ტანსაცმელს დავხედე,არასდროს არ ჩამიცვამს ასეთი სტილის ტანსაცნელი მაგრამ აზრი არ ქონდა,შური უნდა მეძია.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ზედმეტად მოკლე იყო,ამიტომ ყოველ წამს მისი ჩამოწევა მიწევდა.ქვემოთ ჩავირბინე,ემი როცა დავინახე,ყბა ჩამომივარდა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ემიმ ჩემს რეაქციაზე სიცილი დაიწყო.მალევე მივედით სკოლაში,დერეფანში შესვლისთანავე ყველამ ჩურჩული დაიწყო,მაგრამ ამას არ ვკმჩნევდი და ამაყად მივაბიჯებდი.კლასში შესვლისთანავე ბიჭები იქ დაგვხვდნენ.
🌘🌘🌘🌘🌘🌘🌘🌘🌘🌘 იმედი მაქვს მოგეწონათ ახალი თავი,ვიცი ძაან ბევრი შეცდომაა რაზეც ბოდიშს ვიხდი,უბრალოდ პირველად ვწერ და ცოტა მიჭირს.გთხოვთ დამიწეროთ თქვენი აზრი,გპირდებით ყველაფერს გავითვალისწინებ.მადლობა💛💛
