HÜKÜMRAN (KİTAP)

X | b o ş l u k

Merhaba, biz geldik! ❤️

Güncel Gürsel Artıkyay - Uzak Yol

HÜKÜMRAN

10

"B O Ş L U K"

Hep aynı yerde takılan, duymak istemediğim nakaratı defalarca çalan bozuk bir plak gibiydi hayatım.

Dört yıl önce, zamanın omuzlarıma bıraktığı ağır bir yük vardı. Yanlış anlaşılmış ve kendini ispatlayamamış biri olmak, buz tutmuş kalbimin üstündeki en yakıcı yaraydı. Kimseler bana inanmamıştı. Masum olabileceğime, suçsuz olabileceğime... O yüzdendir ki uzun zamandır hissetmediğim ve bir daha hissetmeyeceğime dair yemin ettiğim bazı duygular vardı. Bir daha işlemediğim hiçbir suçun korkusunu taşımayacak, alnıma lekesini sürmemiş hiçbir günahın utancıyla kıvranmayacaktım.

Şimdi o duygular bana, genç bir kızın koyu kahverengi gözlerinin ardından gülümsüyor, hatta pervasızca alay ediyorlardı. Bak şimdi de korkuyorsun, dedi bir ses. Yaralı kalbim sızladı. Düştüğün durumdan utanıyorsun ve kendini yeniden, o gece olduğu gibi bir paçavraya benzetiyorsun.

Renan'ın afallamış, donuk bakan gözbebeklerinde çözemediğim anlamlar yatıyordu. Beni ilk defa görüyordu. Kim olduğumu bilmiyordu ve ben, abisiyle sarmaş dolaş bir halde, yanlış anlaşılmaya müsait bir profil çiziyordum. Sevgili olduğumuzu sanacaktı ya da daha fenası, abisinin evine belli bir amaç için gelmiş olan yollunun teki.

Aybars rahat bir tavırla toparlanıp üzerimden kalktığında tüm bedenim uyuşmuş gibiydi. Acıyan sırtımı hissetmemeye çalıştım ve kollarımla yerden destek alarak doğruldum. Hareketlerim yavaştı, belki de yakalanmanın verdiği zaruri hislerden dolayı böyleydim. Aybars ayağa kalkıp Renan'ın karşısına dikildiğinde anca ayağa kalkabildim.

"Ne işin var burada, Renan?" diye sordu Aybars, sesi sertti. Habersizce çıkıp geldiği için kardeşine kızgın gibiydi. Tek elini Renan'ın omzuna atarken, Renan'ın elinde tuttuğu anahtarı çekip aldı ve kızın gözleri önünde salladı. "Ve benim evimin yedek anahtarı sende ne geziyor?"

Renan küçük ve ince dudaklarını birbirine bastırdı, utangaç bir kıza benziyordu çünkü yanakları kızarmıştı. Durağan bakışları abisinin üzerinden çekilip bana uzandığında hissettiğim suçluluk duygusuyla kıvrandım.

"Neden buraya gelmemi istemediğini şimdi anlıyorum," dediğinde bozuk atar gibiydi. "Ne zaman gelecek olsam geri çevirme sebebini de." Boşta kalan eliyle saçlarını omzunun gerisine atarken, bana tuhaf bir biçimde baktı. "Sevgilin varmış."

"Sevgilim falan değil o." Aybars Renan'ın tezini anında çürütmüştü. Parmağını Renan'ın yüzüne doğru salladı. "Ayrıca sen bir halttan anlamıyorsun küçük fare," dedi uyarıcı bir sesle. "Gördüğün gibi değil hiçbir şey."

Renan Aybars'ın sözlerini pek umursamıyor gibi görünüyordu. Elinde tuttuğu paketi yere bırakıp, kollarını göğsüne kenetledi. "Gördüğüm gibi olmayan ne?" diye sordu kaşlarını kaldırırken. Ve sonra, yine bana baktı.

"Eve kız atmışsın işte!"

Renan'ın ağzından çıkan cümleyle birlikte adeta nevrim döndü. Ne ara yanlarına doğru yürüdüğümün farkında bile değildim. "Ne kızı, ne eve atması be?" diye çıkıştım fevrice. O sırada Aybars bana döndü ve susmamı ister gibi baktı gözlerime.