he

Hoe het allemaal begon..

POV Julia Smit

'Weet je zeker dat ik kan gaan julia?' zegt hannah. 'Ik ben al eerder alleen geweest en ik weet echt wel hoe ik moet afsluiten Han', ik lach even. 'Oke oke maar je appt me als je thuis bent Juul' 'ja mama' zeg ik, ik weet dat ze dat haat maar zij is te bezorgd. Ik kan me heus wel redden ik ben bijna 19. 'Je weet dat ik het haat als je dat zegt, maar oke ik ga al', na deze woorden gaat hannah weg en blijf ik alleen achter in het cafe. Ik kijk rond en denk even na, de vloer vegen dan maar. Na mijn zin te hebben gevonden om in beweging te komen ben ik aan het vegen en zet daarna de stoelen op de tafels. Ik werk nu al een tijdje bij dit cafe en ik heb het er erg naar mijn zin, ik mag werken met mijn beste vriendin hannah en ik verdien een leuk bedrag. Het vegen begint me te vervelen en ik besluit muziek op te zetten, ik luister graag naar Shawn Mendes en ooit ga ik naar zijn concert. Hannah en ik zijn beide enorm fan en we sparen daarom ook beide voor tickets. Als ik klaar ben met het vegen en met mijn eigen prive karaoke show zoek ik de sleutels, ik ben die dingen echt altijd kwijt! Ik zoek de bar af en kijk in mijn jaszak en check mijn broekzakken, ah gevonden! Lopend naar de deur zet ik ondertussen mijn muziek af, damn dat nieuwe liedje is zo goed! Ik doe de sleutel in het slot en hoor een geluid, snel kijk ik rond en dan zie ik een jongen. Hij komt deze kant op en een raar gevoel neemt de overmacht in mijn lichaam, ik weet niet zo goed wat ik moet doen en mijn benen lijken vast te zitten aan de grond. De jongen ziet er slecht uit maar verder denken kan ik niet, wat moet ik doen?! 'Open de deur, asjeblieft!', half buiten adem zegt de jongen het tegen mij. Even ben ik in de war maar ik open snel de deur en laat hem in. De jongen zet zich snel op een stoel en houdt zijn hand voor een wond die erg hard aan het bloeden is. 'Wat is er gebeurd?', Ik besluit het maar te vragen omdat ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik moet doen. 'Ze zitten achter me aan, sluit de deur', zegt de jongen die nog op adem moet komen van het rennen. Ik besluit de deur dicht te doen en dan op slot, ik weet niet wat ik aan het doen ben en welke gevolgen dit kan hebben maar je kan een gewonde jongen toch niet buiten laten? Even kijk ik rond voor de EHBO doos, waar is dat ding als je hem nodig hebt? ' Ga je nog wat doen of blijf je daar staan?', de jongen waarvan ik zijn naam nog niet eens weet is duidelijk niet verlegen. 'Uhm oh uh ja', ik loop naar de doos en schaam me nu alweer voor het zenuwachtige gedrag van mezelf, ik kan echt nooit normaal doen gewoon. Ik pak de doos en loop naar hem toe, neem even een diepe zucht en bekijk hem dan. 'Hand weg' besluit ik te zeggen en de jongen doet wat ik zeg. Mijn moeder is verpleegster dus ik weet wel hoe ik een wond moet verzorgen, ze heeft mij alles geleerd ookal weet ik nog helemaal niet of ik later wel verpleegster wil zijn. 'Wat is je naam?' 'Thom, die van jou?' 'Julia', ondertussen verzorg ik zijn wond maar het wil niet stoppen met bloeden. 'Mooie naam' zegt Thom, ik heb zelf Thom altijd al een mooie naam gevonden maar die opmerken besluit ik voor mezelf te houden. Ik zucht, 'ik weet niet wie het is of wie het zijn maar ze hebben je wel goed te pakken gehad'. Thom grijnst, 'als je dit al erg vind wil je hun niet zien Julia'. Een kleine rilling gaat over mijn lichaam als hij mijn naam uit spreekt en ik ben in de war... Hoe gevaarlijk is hij? Ik besluit maar niet verder te vragen omdat ik waarschijnlijk niet eens wil weten wat hij heeft gedaan. Hij heeft een gespierd lichaam, oh ja dat zeker, zulke jongens zitten niet bij mij op school. De wond stopt met bloeden en ik doe er wat verband om heen, ik doe hard mijn best om niet op mijn lip te bijten of gewoon niet te letten op zijn bovenlichaam. 'Ik zie je wel kijken' grinnikt Thom. Na die woorden sta ik meteen op. 'Klaar, kan je staan?', Thom probeert op te staan maar ik zie dat dat niet erg soepel verloopt. 'Uhm blijf maar zitten, wil je misschien wat te drinken?'. 'Cola asjeblieft', ondertussen kijkt Thom rond en lijkt niet echt heel erg veel interesse in mij te hebben. Dat is overigens geen verrassing want een vriendje heb ik ook nog nooit gehad, ik schaam me er wel voor maar het komt vast wel een keer. Ik haal cola voor Thom en ga tegenover hem zitten. 'Vertel me wat je hebt gedaan', ik besluit streng te zijn. 'Gaat je niks aan', Thom drinkt in een keer zn glas leeg. 'Nou je bent hier in dit cafe en ik heb je wond verzorgd dus je vertelt het of je kan gaan'. Ergens ben ik best verbaasd over mezelf maar dat laat ik natuurlijk niet merken. Thom zucht,' ik heb iets van hun gestolen en ze willen het terug'. 'Nou, geef het dan gewoon terug', dat is niet zo moeilijk toch of ligt dit aan mij? 'Zo makkelijk is dat niet Julia'. Alweer die rilling, pff wat is er aan de hand en waarom zegt hij mij niks?

Hey allemaal! 

Wat leuk dat jullie op dit verhaal hebben geklikt en het misschien willen lezen, dit is nog niet zo'n groot hoofdstuk maar ik werk eraan. Ik heb niet zoveel ervaring met verhalen schrijven maar ik probeer mn best te doen. Als jullie nog tips hebben of iets willen zien in het verhaal mag je dat reageren en dan kijk ik of ik er wat mee kan. Ik hoop dat jullie dit verhaal leuk gaan vinden, ik vind het in ieder geval wel heel leuk om te schrijven. 

groetjes