Ito na po ang Wakas ng Love is. Maraming salamat sa nag tyagang mag basa sa storyang ito. Kita kita po tayo sa susunod kong Maichard/Aldub Fanfic ang Sad Girl.
Wakas.
Alden's POV.
Mahirap at masakit sa akin ang nangyare sa asawa ko at sa magiging anak namin, kung alam ko lang sanang buntis siya sana inalagaan ko siya at nakinig ako sa kanya.
Pabalik balik ako sa labas ng emergency room ng ospital kung saan ko dinala ang akin asawa.
"I'm sorry Alden I didn't know." Pag hingi ng paumanhin ni Mika munit di ko siya pinansin.
Sumunod siya sa ospital, ayoko na lang siya intindihin dahil baka kung ano pang magawa ko sa kanya.
"Alden how's my Daughter?" Napayakap na lang ko Kay Nanay. Mary ng dumating siya sa ospital kasama si Tatay Teddy.
Nag Mano ko kay Tatay. Teddy.
"Nasa loob pa po siya." May halong pag aalala kong sagot sa kanila.
Sumilip siya sa maliit na bintana at muli akong hinarap. "Ano ba kasing nangyare. Alam mo bang buntis siya?" Tanong nito.
"Hindi ko po alam na buntis siya, sa katunayan po mukhang wala din siyang alam na buntis siya." Napa buntong hininga ako. "I know Maine, alam ko kung gaano niya ka gusto mag kaanak at sa nangyare sa nakaraan pag bubuntis niya, mag iingat siya kung alam niyang buntis siya."
Ikinuwento ko sa dalawang mag asawa ang nangyare, siempre hindi maiiwasan ang maraming tanong at magalit si Tatay. Teddy lalo na't may involved na ibang babae. Pero pinaliwanag ko naman sa kanila ang lahat. Na walang namamagitan sa amin ni Mika kundi pag kakaibigan lamang.
Naging madilim ang araw na yun sa akin buhay, sa buhay namin mag asawa, I didn't expect na ito ang simula ng pag subok sa amin buhay, lalo na sa akin asawa.
When the doctor told me ang nangyare sa anak ko, walang pag aalinlangan kong sinise ang akin sarili, halos dumating sa point na ayoko siyang harapin pag gising niya.
Dahil kapag nagising siya hindi ko alam kung anong isasagot ko sa mga tanong niya. At hindi ko rin makakaya na sabihin sa kanya ang lahat ng nangyare. Higit sa lahat ayokong makita na muli siyang masaktan.
Munit kailagan mo talaga harapin ang mga bagay, kahit sa ayaw at sa gusto mo. Mahirap man ito madali. Hindi mo maitatago ang nangyare.
Kaya kung nagising siya, ilang beses ko pinag dasal na wag muna niyang alamin ang nangyare munit hindi ako pinakinggan ng Panginoon.
What happened?" Tanong ko sa kanya kahit alam ko na ang nangyare, gusto ko lang marinig sa kanya mismo.
"Maine, sweetheart." Mahina niyang tawag sa akin. Ang kanyang boses Ay bakas malumanay tila ba nag iingat siya baka ako'y mabasag. "How are you? Kamusta ang pakiramdam mo, may masakit ba sayo?" Sunod sunod niya na tanong.
Munit umiling lang ako. Dahil alam ko walang kahit anong gamot ang makaka pag pahinto o makakapag pagaling sa sakit na nararamdaman mo ngayon.
What happened?" Bungad na tanong niya sa akin ng nagkamalay siya.
Sa oras na yun nag dadalawang isip ako na sabihin sa kanya, baka kasi makasama sa kanya. Pero wala akong magawa dahil sa mga tingin niya sa akin.
"Maine, sweetheart." Mahina kong tawag sa kanya . Ang akin boses ay malumanay at pag iingat. "How are you? Kamusta ang pakiramdam mo, may masakit ba sayo?" Sunod sunod kong tanong sa kanya.
Munit umiling lang siya sa akin. Ramdam ko ang sakit na nararamdaman niya ngayon, physically and emotinally, and it hurts me alot. Parang dinudurog ang akin puso.
