50. Since When?

222 7 0
                                    

Emily's POV:

'Waar zijn de kinderen?' schreeuwt Leroy en ik kijk naar de grond. 'Ga weg!' 'Waar zijn de fucking kinderen Emily!' schreeuwt hij dreigend en ik kijk hem aan. Hij geeft me nog één klap en nog één en nog één totdat ik op de grond lig en bloed proef in m'n mond. En dan, gehuil uit de kamer achter hem. 'Daar dus.' hij draait zich om en ik pak zijn been vast. 'Leroy!' schreeuw ik en hij trekt zijn been weg. Ik probeer overeind te komen, maar het lukt niet. Even later komt hij de kamer uit met bebloede kleren.'Nee!' Hij loopt op me af en geeft me een trap in m'n gezicht, alles word zwart. 

'Nee!' roep ik en ik voel tranen over mijn wangen lopen als watervallen. 'Wow!' zegt Aiden en hij rent de kamer in. 'Het was maar een droom.' zegt hij en ik zucht diep. 'Gaat het?' vraagt hij wanneer ik een beetje gekalmeerd ben en ik adem diep in en uit. Mijn kleren plakken helemaal aan mijn lichaam, door het gezweet. 'Ik.. uhm.. Sorry, te veel fantasie.' zeg ik snel en hij kijkt me onderzoekend aan. 'Hoe laat is het?' vraag ik gapend en ik veeg de slaap uit mijn ogen. 'Het is al twaalf uur.' zegt hij en ik schrik. 'Wat! De baby's, ze moeten eten en verschoond worden!' zeg ik en ik spring uit bed. 'Rustig Emily.. Ik heb alles al gedaan.' zegt hij en hij pakt mijn arm vast. 

De plek waar hij me aanraakt is een brandpunt. Het maakt meteen m'n hele lichaam warm. 'Wat?' vraag ik en hij knikt. 'Ik heb ontbijt gemaakt.' zegt hij en hij neemt me mee naar de woonkamer. Er liggen twee boxen met de baby's erin, dichtbij het raam. 'Je ma zei dat kinderen dat leuk vinden, dan kunnen ze naar buiten kijken en shit. Het helpt, want ze zijn best wel kalm erdoor.' legt hij uit en ik moet lachen. Hij doet zoveel moeite... 'En dit is voor jou.' zegt hij en hij loopt snel naar de keuken en komt daarna terug met een dienblad met eten. 'Aiden..' zeg ik en hij glimlacht naar me. 'Bedankt..' zeg ik en ik ga op de bank zitten. Hij legt het dienblad op het salontafeltje voor me. 'En dit.' zegt hij en hij geeft me een ingepakt cadeau. 

'Waarom geef je me zoveel?' vraag ik en hij komt naast me op de bank zitten. 'Omdat je het verdiend. Ik weet dat ik je pijn heb gedaan, maar ik wil je niet meer laten gaan. Nooit meer.' zegt hij en ik voel me zo warm van binnen. 'Maak maar open.' zegt hij en hij kijkt afwachtend naar het pakketje op mijn schoot. Ik scheur het papier van het pakketje af en zie een Mac-book verpakking. 'Voor wat.. Waarom?' vraag ik en hij glimlacht even. 'Je werkt voor Angelo, dus je hebt het nodig.' zegt hij snel en ik zucht diep. 'Weer doe je dit met veel geld.' 'Je bent elke munt waard Emily.' zegt hij en ik kijk hem schuin aan. 'Ik meen het.' zegt hij en ik leg het ding naast me. 'Bedankt Aiden, maar ik hoef het niet.' 

'Wat, waarom niet? Ik heb alles al ingesteld.' zegt hij snel en ik moet lachen. 'Ik heb al een laptop.' zeg ik en hij schud zijn hoofd. 'Die heb ik gesloopt.' zegt hij nonchalant en ik geef hem een tik. 'Waarom heb je dat gedaan?' 'Zodat je deze niet kon weigeren.' zegt hij snel en hij staat weer op. 'Dus nu kan je daarop werken.' zegt hij vrolijk en hij loopt naar de keuken. Ik klim van de bank en loop richting de gigantische boekenkast, waar ik nog maar een paar boeken uit heb gelezen. Ik pak een random boek en loop terug naar de bank. Terwijl ik mijn ontbijtje eet, lees ik een paar bladzijdes uit het boek. Het boek gaat over een meisje dat niet goed weet wat ze moet doen met een geheim, totdat ze een jongen tegenkomt die haar ermee helpt. Het klinkt best wel dom, maar het is heel erg interessant. 

'Is het goed als ik ga douchen?' vraag ik wanneer ik Valentino en Noraily heb gevoed en alle borden in de vaatwasser heb gedaan. 'Je mag ook in bad.' zegt hij en ik haal mijn schouders op. 'Het zou je goed doen.' zegt hij en ik moet glimlachen. 'Weet je wat, waarom niet.' zeg ik en ik loop naar de slaapkamer. Al mijn spullen liggen nog in de koffers en vuilniszakken op de grond. Ik pak een setje kleren voor vandaag, een roze trui met lichtblauwe spijkerbroek. Daarna loop ik naar de badkamer en laat ik het bad vollopen, op de juiste temperatuur. Wanneer het bad vol genoeg is kleed ik me uit en stap ik rustig in het heerlijk, warme bad. Eindelijk tijd voor mezelf.. 

Not Like Most Love Stories (NL)Where stories live. Discover now