998 Ψυχικοί Πόλεμοι

4

Ο πλανήτης Άτζα ήταν φαινόταν τόσο μοναχικός και απόμακρος που τον έκανε να αναρωτιέται αν θα μπορούσε κανένα πλάσμα να ζήσει εκεί κάτω. Καθώς τον πλησίαζαν έμοιαζε με μια μοναδική βραχονησίδα στην απέραντη θάλασσα του διαστήματος. Οι χλωμές θάλασσές του και τα γκρίζα κομμάτια γης γίνονταν ακόμη πιο μουντά με τα σύννεφα να τα συντροφεύουν από ψηλά. Ένας πλανήτης πολέμου.

Κοιτώντας από το μεγάλο παράθυρο του πελώριου αυτοκρατορικού καταδρομικού ο Ρόμον σκέφτηκε όλους εκείνους τους πλανήτες που έμοιαζαν σαν κι αυτόν, πόσο έμοιαζαν όλοι τους μεταξύ τους! Όλοι εκείνοι οι πόλεμοι...Ξανά και ξανά χωρίς σταματημό, χωρίς αλλαγή.

Πολιτισμένος πόλεμος. Ο πολιτισμός βρίσκεται μόνο στα μάτια των ανθρώπων. Κρίνουν χωρίς να ξέρουν. Έχουν νοιώσει ποτέ το χάος και τη βία στην ψυχή ενός ατάλ σε κάποια από αυτές τις πολιτισμένες μάχες; Ο εχθρός εισβάλει στο κεφάλι σου και για μια στιγμή βρίσκονται δύο συνειδήσεις μέσα σε ένα σώμα. Και η μία από αυτές προσπαθεί να σε σκοτώσει. Πόση βία, πόσος πόνος και φόβος, που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε.

Υπήρχε κάτι καλό στους αρχαίους, πρωτόγονους πολέμους. Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα, έπρεπε να σκοτώσεις τους αντιπάλους. Υπήρχε στρατηγική και προετοιμασία, εξοπλισμός και ψυχολογία. Πολλά έπαιζαν ρόλο στον καθορισμό της νίκης ή της ήττας αλλά όλα κατέληγαν στο ίδιο πράγμα: πρέπει να σκοτώσουμε τους άλλους και μόλις το κάνουμε όλα θα έχουν τελειώσει.

Αυτός ήταν ο εικοστός πέμπτος πόλεμός του και οι αντίπαλοί του ήταν πάλι τα αδέρφια του. Και γιατί; Γιατί είχε υπομείνει είκοσι τέσσερις πολέμους τον έναν μετά τον άλλον; Ποιος ήταν ο σκοπός; Τι καθόρισαν αυτές οι μάχες; Ο επόμενος πόλεμος πάντα ερχόταν. Πότε θα τελείωνε; Πότε θα πέθαιναν αυτοί οι άλλοι; Όλοι είμαστε ατάλ, είμαστε περισσότερο όπλα παρά άνθρωποι για αυτούς, δεν υπάρχει νίκη για εμάς...

Αυτός είναι ο τελευταίος, του έλεγαν. Γιατί όμως να είναι ο τελευταίος, τι άλλαξε; Τα συμφέροντα των κυβερνήσεων δεν άλλαξαν πάντως. Εμείς τους προσφέρουμε τον πιο οικονομικό πόλεμο. Να μια πιο κατάλληλη λέξη! Προνόμια δίχως απώλειες.

Ο τελευταίος ψυχικός πόλεμος...Οι ατάλ θα μπορούσαν να ζήσουν και να χαρούν το χάρισμά τους χωρίς το σκοτεινό καθήκον τους επιτέλους. Έτσι του έλεγαν. Κάτι ένοιωθε να υπάρχει πίσω από αυτές τις υποσχέσεις. Κάτι δεν πήγαινε καλά, το ένοιωθε βαθιά μέσα του. Ξαναέριξε μια ματιά στο θλιβερό τοπίο «Έχει καθόλου ζωή εκεί κάτω;»