Boş Gemiler|Texting

#finallendik

Didem'den;

Bitmişti son üç gün bitmişti.Bugün 6 Eylül .Bizim hikayemizin başlamadan biteceği gün.Daha yeni kavuşmuşken ayrılacağımız gün.

2 ay olmuştu neredeyse 2 aydın bilinmeyen olarak onunla konuşmuş bugün ise kendimi göstermeye gelmiştim.

05**: *konum*

Güney:5 dakikaya oradayım.

Görüldü.

Heyecandan terleyen ellerimi pantolonuma silip gergin bir şekilde sağ bacağımı sallamaya başladım.

İki belki de üç dakika sonra arkadan sımsıkı sarılan kollar ve huzur bulduğum o ses.

"İstediğin zaman arkanı dönebilirsin." Hafifçe başımı salladıktan sonra defalarca derin nefes alıp arkamı döndüğümde bir kaç adım geri çekildi,gözleri irice açıldı.Şaşkınlıkla baktı.

"Didem?"

"Güney"

"Hadi canım?" Verdiği bu tepkiye normalde gülerdim ama dediğim gibi normalde. Buruk bir gülümseme bahşettim ona ardında çantamı omzuma takarak yürümeye a başladığım da arkadan gelip bana sıkıca sarılacağı beklediğim son şeydi.

Hele ki"seni seviyorum,her şeye rağmen" demesi oracıkta bayılmam için bir nedendi.Ama bayılmadım.

O şekilde durduktan sonra banka oturup her şeyi konuştuğumuz da artık uçağımın kalkma saati yaklaşmıştı.

Gitmem lazımdı,başka çarem yoktu.
"Güney-gözlerini usulca yüzümde gezdirdi-sana bir şey söylemem lazım."

Yüzümdeki ifadeden gülüşü solmuştu.
"Kötü bir şey olmadı değil mi,güzelim?"

Daha fazla kendimi tutamayıp hıçkırmaya başladım böyle olmamalıydı.
Ağlamam ile beraber omuzlarımdan tutup sarsmaya başladı.

"Şimdi-derin bir nefes aldım-her şeyi anlatacağım...Bölme olur mu?-Başı ile onayladı-babam,annem öldükten sonra çok dağıldı yani ayyaş oldu.Her gece başka bir kıza gitmeye başladı,bana kötü davranmaya.Şirketimiz de battı hali ile tüm uğraşlarımıza rağmen kurtaramadık.Babam kumar oynamış ve -akan göz yaşımı sildim-kazanamayınca da parayı ödeyememiş adamlar öldürmek için peşinde ve beni kaçırmaya çalışıyorlar,teyzemlerde beni yurt dışına alıyorlar..."

Delirmişçesine ayağa kalkıp bağırmaya başladı ben ise ağlamaktan,hıçkırmakta sesini kısık ve parçalanmış bir şekilde duyuyordum.

"Saçmalıyorsun...olmaz böyle...yalan söylüyorsun Didem!" O aynı şeyleri defalarca tekrarlarken bir ses duyuldu silah patlama sesi gibi sonra insanların çığlığı,sonrasında ise vücudum da keskin bir acı.

Vücudum öne doğru savrulup banktan aşağı düşerken Güney'in acı dolu 'Didem' demesini duydum.Acının olduğu yere baktığımda gördüğüm kırmızı sıvı beni gülümsetti.Üzerimde,üzerimde en sevdiğim t-shirt vardı,Güney'in aldığı...

Görüş alanım bulanıklaşıp,kırmızı sıvı vücuduma daha da yayılmaya başladığında gidici olduğumu anlamıştı zorla doğrulmaya çalışırken Güney yardım etti.Dediklerini anlamıyordum dudaklarına usulca yaklaşıp öpmeye başladığında kırılan bir eşyaymışçasına karşılık veriyordu.

Kesik kesik nefes almaya başladığımda gözlerim kapandı,yanağıma bir yaş süzüldü.Nefes almam gittikçe zorlaşıyordu.
Her yerin siyah olduğu yolculuğa çıkmadan önce son duyduklarım Güney'in acı dolu feryatları,ambulansın sesleri,etraftaki telaş...

Evet,evet final oldu!
Evet kötü bitti.
İçim bir buruk ama olsun...
Acele ile yazılmış bir texting,hatalarım çok...

Özel bölüm gelecek kendinize iyi bakın...
Diğer kitaplarıma da beklerim.