Μαθήματα μαγειρικής (Book 1)

Στο σπίτι του Anderson

(Bella;)
Ωχ... Πες μου ότι δεν είναι αυτό που νομίζω;... Αμέσως σταματάω το φιλί και στρέφω το κεφάλι προς τα δεξιά
(Bella;)
Ιιιι η φωνή του Edward
(τι κάνουμε τι κάνουμε;)
(έλα μέσα)
Λέει ενώ με πιάνει από το χέρι και με τραβάει μέσα σε μια αίθουσα
(Bella... Που είσαι;)
Πλέον η φωνή του είναι πολύ κοντά και εμείς είμαστε κρυμμένη κάτω από τον πάγκο της κουζίνας... Ο Stephen μου κάνει νόημα με τον δείκτη του να κάνω ησυχία και κοιτάζω ανήσυχη τριγύρω
(Bella)
Χριστέ μου είναι κοντά... Αμέσως ο Stephen βάζει το χέρι του στο στόμα μου και με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια... Αυτό και μόνο με κάνει να ηρεμήσω και έτσι στα ξαφνικά δεν αισθάνομαι την αδρεναλίνη και την αγωνία... Λες και δεν γίνεται τίποτα αυτήν την στιγμή... Φφφ τι διάολο έχουν τα μάτια του;
(έφυγε)
Λέει και κουνάω το κεφάλι μου... Γη καλεί Bella
(ε;)
(λέω έφυγε... Αντε βγες... Εκτός αν θέλεις να μείνουμε εδώ)
Μουρμουρίζει ενώ τα μάτια του λάμπουν πονηρά και επικίνδυνα... Ααα σαν πολύ αέρα δεν πήραμε εδώ μέσα;
(να μου λείπει... Εγώ φεύγω και μην τολμήσεις να με ακολουθήσεις)
Λέω με επιτακτικό τόνο και τον βλέπω ότι με το ζόρι προσπαθεί να συγκρατήσει το χαμόγελο του
(εντάξει)
Αποκρίνεται ενώ ανασηκώνει αδιάφορος τους ώμους του... Ύστερα βγαίνουμε από τον πάγκο και τινάζω λίγο την μπλούζα και τα γόνατα μου
(καληνύχτα)
Μουρμουρίζω και φεύγω από εκεί μέσα δίχως να του ρίξω ούτε ένα βλέμμα... Αρκετά με κούρασε ο κύριος Anderson για σήμερα... Δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνω και δεν μπορώ να του αντισταθώ... Τι τρέχει με μένα τέλος πάντων...

Μόλις μπαίνουμε στο μπαρ με τα παιδιά πραγματικά παίρνω τα πάνω μου... Αυτή η δύναμη της μουσικής στα κλαμπ και το αλκοόλ... Με φτιάχνουν
(τι περιμένουμε;... Πάμε να το κάψουμε)
Λέω κεφάτη ενώ αρπάζω το χέρι της και την τραβάω μέσα στο κλαμπ για να χορέψουμε... Εδώ μέσα γίνεται χαμός και πραγματικά το λατρεύω
(αρχίζω να φοβάμαι)
Λέει η Amanda στο αυτί μου και την κοιτάζω μπερδεμένη
(γιατί;)
(γιατί ήρθες με όρεξη... Γιαυτό)
Απαντάει και γελάω δυνατά... Πειράζει που θέλω να διασκεδάσω;
(κορίτσια γίνεται χαμός)
Πετάγεται ξαφνικά ο Edward και γελάμε
(πάμε να πιούμε)
Ανακοινώνω και πηγαίνουμε στο μπαρ για να παραγγείλουμε
(τι θέλουν οι όμορφες;)
Ρωτάει ο μπάρμαν με μια πονηρή λάμψη στα μάτια του καθώς κοιτάζει μια εμένα και μια την Amanda
(σφηνάκια φυσικά)
Απαντάμε ταυτόχρονα και γελάμε
(έρχονται αμέσως)
Λέει χαμογελαστός και αρχίζει να τα ετοιμάζει
(μην ανησυχείς Ed... Κάποια στιγμή θα σε φλερτάρουν και σένα)
Του λέω πειραχτηκά καθώς τον βλέπω να αγριοκοιτάζει τον μπάρμαν και η Amanda γελάει... Αμα δεν τα φτιάξουν αυτοί οι δύο εμένα να μου τρυπήσουν την μύτη... Έπειτα από μερικά λεπτά τα σφηνάκια έρχονται μπροστά μας και το βλέμμα του μπάρμαν ξανά καρφώνεται πάνω μας
(κερασμένα από μένα... Ελπίζω να περάσετε όμορφα)
Στην τελευταία πρόταση το βλέμμα του στρέφεται στην Amanda η οποία κατεβάζει το κεφάλι και χαμογελάει ντροπαλά... Χμμ ίσως με αυτό κάνει τον άλλον να ζηλέψει
(λοιπόν τι λέτε;... Χορεύουμε;)
Προτείνω και αμέσως η Amanda με παίρνει από το χέρι και ουσιαστικά με τραβάει στην πίστα μαζί της... Σίγουρα θέλει να μου μιλήσει... Μόλις βρισκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο σκύβει και μου ψιθυρίζει
(ευτυχώς που φύγαμε από εκεί... Δεν αντέχω το βλέμμα αυτουνού)
Α μάλιστα... Σκατά δηλαδή
(εγώ νόμιζα ότι το έκανες επίτηδες για να ζηλέψει ο Ed)
(τι;... Είσαι τρελή καμία σχέση... Εγώ)
(εσύ σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου... Ξέρω ότι τον γουστάρεις... Αλλά από ότι βλέπω εκείνος δεν κάνει κάτι)
Χμμ και τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να κάνουμε κάτι για να τον κινητοποιήσουμε λίγο
(έχω δοκιμάσει τα πάντα για να του κινήσω έστω και λίγο το ενδιαφέρον αλλά... Εκείνος με βλέπει φιλικά... Μου το είπε κιόλας)
Ω... Ακόμη πιο σκατά δηλαδή
(αυτό είναι πρόβλημα... Αλλά εντάξει... Δεν έγινε και τίποτα)
Λέω αδιάφορα και σηκώνει το κεφάλι για να με κοιτάξει
(τι εννοείς;)
(εννοώ ότι αφού δεν σε θέλει μια εσύ δεν τον θέλεις δέκα... Έλα βρε Amanda... Είσαι κούκλα... Ενδιαφέρουσα... Μπορείς να έχεις και κάποιον πολύ καλύτερο από τον Ed... Και μην πεις την συνηθισμένη ατάκα "εγώ αυτόν θέλω" γιατί πραγματικά θα ξενερώσω)
Λέω και γελάει
(αν δεν μπορεί να σε δει τότε παράτα τον... Δεν σου αξίζει)
Συνεχίζω ενώ την ταρακουνάω μαλακά από τους ώμους και χαμογελάει
(είσαι η καλύτερη κολλητή Bella... Σ'ευχαριστώ)
Λέει και με αγκαλιάζει σφιχτά... Χαμογελάω κι εγώ ενώ τυλίγω τα χέρια μου γύρο της... Όσα είπα τα εννοούσα... Είναι υπέροχη δεν χρειάζεται να ασχολείται με κάποιον που δεν μπορεί να δει πόσο καλή είναι... Δεν θα αφήσω την κολλητή μου να πληγωθεί από έναν βλάκα
(αντε... Πάμε να κατεβάσουμε μερικά σφηνάκια)
Λέω και χαμογελάει... Την τραβάω προς το μπαρ όπου εκείνος κάθεται και πίνει το ποτό του
(που χαθήκατε εσείς;)
Ρωτάει μόλις φτάνουμε προς το μέρος του και του χαρίζω ένα ψεύτικο χαμόγελο
(για χορό φυσικά)
Απαντάω και στρέφω την προσοχή μου στον μπάρμαν
(φέρε κι άλλα σφηνάκια κούκλε)
Λέω όσο πιο γλυκά μπορώ και χαμογελάει στραβά... Χμμ πάντα πετυχαίνει... Τελικά το κλειδί για όλα είναι η γοητεία
(Bella;)
Μία γνωστή φωνή με κάνει να γυρίσω και ξαφνιάζομαι
(Taylor;)
Αμέσως τυλίγω τα χέρια μου γύρο από τον λαιμό του και ανταλλάσουμε μια σφιχτή αγκαλιά
(τι κάνεις εσύ εδώ;)
(είμαι νέος... Ωραίος και γεμάτος ζωή... Άρα γιατί να μην είμαι εδώ;)
Λέει με κεφάτο τόνο και γελάω
(λοιπόν να σου συστήσω από εδώ ο φίλος μου ο Edward)
Λέω και εκείνος απλά γνέφει στον Taylor κοιτάζοντας τον με εντελώς ψυχρό βλέμμα... Χμμ ξύδι
(και από εδώ η κολλητή μου η Amanda)
Λέω και ξαφνικά το πρόσωπο του σοβαρεύει καθώς την αντικρίζει και τα λαμπερά μελί μάτια του χάνουν την συνηθισμένη τους λάμψη... Όπα τι γίνεται εδώ;... Και εκείνη πάντως φαίνεται να έχει κολλήσει... Αμάν τι γίνεται εδώ;
(εμ γειά... Είμαι ο Taylor)
Λέει και απλώνει το χέρι του... Εκείνη πάλι τον κοιτάζει ντροπαλά και το βλέμμα της ταξιδεύει μια στο πρόσωπο και μια στο χέρι του
(αα εμ... Amanda... Το όνομα μου είναι Amanda)
Επιτέλους μίλησε... Ανταλλάσουν χειραψία... Η οποία κρατάει περισσότερο από όσο πρέπει... Τα βλέμματα τους δεν αποχωρίζονται στιγμή... Φαίνεται λες και ο ένας προσπαθεί να διαβάσει τις σκέψεις του άλλου... Πολύ περίεργο
(εμ κανένα ποτό;)
Λέω να μιλήσω εγώ γιατί αλλιώς... Θα μείνουν εκατό χρόνια εδώ χωρίς να πουν κουβέντα...