Çok sinirliydim çünkü kimse bana sürtük diyemezdi ve o an kontrolden çıkmamak için tuttum kendimi. Armina kolumu tutup beni durdurduğunda 'sakin oll!'Diye bağırdı ve 'ben olmuyorum tamammmı 7 senedir oldumda noldu ne değişti söylesene beni en iyi tanıyan sensin söyle değişemedim hala o kötü kızım beni değistirmeye çalışma Armina Polat çünkü denedim olmuyo! '
Bunu dediğimde herkez etrafımıza toplanmıştı.ve ben giderken 'nereye!' dediğinde arkama bakmadan 'sence?' dedim ve kapıdan çıktım. Ankarada bildğim tek yer siyah ve beyazın düşman olduğu kafeydi orayı seviyordum ama siyah tarafına doğru indiğimde kalem ve kağıdımı çıkarıp çizmeye başladım. Müzik ruhuma iyi geliyorudu. Ama beni eskilere götürmesinden nefret ediyordum çünkü dinlediğim her müziğin benim için bir anlamı vardı.
Biri sandelyeyi çekip oturduğumda kim olduğunu bildiğim için kafamı kaldırmadım ve 'iyiydin' dedi ve ben onun sorusuna cevap vermeden konuşmaya başladım.
Düz bir sesle 'sağol'
Bşey demesine izin vermeden çantamı topladım ve merdivenlere doğru yöneldim. çıktığımda arminayı karşımda buldum
Armina:nerelerdesin be güzelim?
Lara:gel oturup yemek yiyelim sana bişey dicem
Armina:he söyle
Lara:yo beklicen
Armina:mk. Neyse gel hadi şuraası güzel yemekler yapıyo
Lara bişey demedi.kafeye girdiler siparişleri verdiler ve
Lara:hazırmısın lo
Armina:döküll
Lara: okula kayıt oluyorum
Armina: eheh anaokuluna mı ?
Lara: evet kendi okulunu anaokulu olarak sayıyosan bişey diyemem gülüm
Armina:sg ciddimisin lan ohaa çüşşş yaşasın lan başarıcaz lara yapıcaz hayallerimizi gerçekleştiricez
Lara :zaman kısıtlı aman neyse sonra konuuruz ben yorgun yiyip yurt a gidelim.
15dk sonra
Yediler
Lara:hesap senden bebeğim
