ONE SHOT

115 19 31
                                    

Miracle's POV

My hands are shaking dahil sa nerbyos, i breath in and out to calm myself.

Ano kaya ang magiging expression ng asawa ko sa sasabihin ko? Isang buwan palang kami pero masaya naman kami, i guess i'll hold on to that, pero kasi parang ang bilis naman, no, you know he loves you and he will accept it.

I sigh before slowly opening the door. Nang maka pasok na ako sa bahay namin ay tinignan ko ang paligid, nasa kwarto ata siya.

Nag lakad ako papuntang kwarto namin at napa tigil ng may marinig na boses. I shake my head, hindi yun mangyayari. Dahan dahan kong binuksan yung pinto, napako sa aking kinatatayuan at natulala.

They stopped when they notice me, ethan stared at me before continuing what he's doing with the girl. I bit my lip to supress my tears but it all went out eventually.

Mabilis akong umalis sa lugar na yun at pumunta sa kung saan.

After minutes of walking while crying ay nakaramdam na ako ng pagod at naupo sa malapit na upuan.

Ilang oras ako dun naka tulala hanggang sa naisipan ko na na umuwi. Nang nakarating na ako sa bahay ay huminga ako ng malalim. You can do it miracle.

Dahan dahan kong binuksan ang pinto at pumasok na, umakyat ako sa taas at napa hinto sa kwarto namin.

Akmang bubuksan ko na sana nang kusa itong bumukas at bumungad sakin si ethan na seryoso na tinitignan ako.

"e-etha---"

Bigla niyang itinapon sakin ang mga bag. Biglang nagkalat yung nga gamit ko.

"I. WANT. YOU. OUT. NOW."- he said coldly.

Bigla nalang bumuhos ang mga luha ko.

"t-teka l-lang ethan---"- mas lalo akong napaiyak ng isinara niya ang pinto.

"ethan!"- sigaw ko habang kumakatok
"ethan please! P-pag usapan naman n-natin to!"- hagulhol ko
"ethan!"- pag iyak ko pa
"p-parang awa mo naman oh!"- sigaw ko
"a-akala ko b-ba m-mahal mo ako?"- dagdag ko pa.

"GET. THE. FCKING. OUT. MIRACLE. Kung ayaw mong makaladkad sa labas!"- galit na sigaw niya.

"e-ethan please..."- napa luhod ako sa pinto habang nanghihina na kumakatok at umiiyak parin.
"e-ethan"- iyak ko pa.

Nagulat ako nang bumukas ang pinto at marahas niya ako hinawakan sa braso at biglang kinaladkad pababa.

"t-teka lng! E-ethan! n-nasasaktan ako!"- daing ko ng bumaon na ang kuko niya sa braso ko dahil ata sa galit.

"a-aray!"- sigaw ko ng bigla niya ako tinulak dahilan para madapa ako.

Napa iyak nalang ako ng pumasok ulit siya sa bahay at bumalik at tinapon ang aking mga gamit sakin. Umalis n siya at pumasok na sa loob ng bahay.

Umiiyak parin ako habang nanginginig na pinupulot yung mga gamit kong nag kalat at nilalagay sa bag ko.

Nang matapos ako ay hinang hina akong tumayo habang umiiyak parin.
Kinuha ko ang cellphone ko at nanginginig na pinindot ang number ni mommy.

"m-momm---"
[ano ba miracle?! I'm in a middle of a proposal! You're disturbing me!]- sigaw agad ni mommy

Mas lalo ako napa hagulhol

"m-m-mommy k-kasi---"
[ano nga?! Kung wala ka namang masabing matino pwede ba?! Wag mo akong kausapin! Alam mo naman kung gano kahalaga sakin ang business natin! Hindi mo ba yon naiisip ha?! Palagi ka nalang bang ganyan?! Buisit ka talagang bata ka! Kahit kailan wala kang magawang matino!!]- may narinig akong kumausap sakanya kaya bigla niyang binaba.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Feb 08, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

SORRYWhere stories live. Discover now