Ιζαμπέλ

Φώναξε!!

Παρέμεινε στατική. Γραπωσε με τη δύναμη τα σίδερα του λιμανιού και τον ένιωθε σαν το κτήνος να απολαμβάνει το κορμί της.

"Δεν θα φωνάξεις;"ρώτησε λαχανιασμένος κι εκείνη σώπασε. "ΦΩΝΑΞΕ ΓΑΜΩΤΟ!! ΟΎΡΛΙΑΞΕ!!"συνέχισε κι εκείνη απαξίωσε. Η αίσθηση του μορίου του μέσα της του προκαλούσε τόσο σωματικό όσο και εγκεφαλικό οργασμό. Ήταν τρομερή. Οι καμπύλες του κορμιού της δε, τον ερεθιζαν και μόνο που τις έβλεπε. Έπιασε το δέρμα της μέσης της , το έσφιξε στα δάχτυλα του πονωντας το μα από τα χείλη της ξέφυγε μόνο ένα μικρό, επιφώνημα, το οποίο έπνιξε αμέσως.

"Σε βιαζω...Δεν θα αντισταθείς;" ξαναείπε τραβώντας τα μαλλιά της.

"Δε με βιαζεις..." μίλησε άξαφνα εκείνη "Μόνη μου στο δίνω. Τελείωνε!!" Φώναξε στο τέλος κι εκείνος βγήκε από μέσα της. Την γύρισε και την κοίταξε. Ούτε δάκρυα, ούτε πόνος. Ούτε καν φόβος. Τα μάτια της λαμπυριζαν υπό το φως της λάμπας σταθερά. "Αυτό το υφάκι θα στο σπάσω..." της δηλωσε πονηρά και σήκωσε το χέρι ψηλά. Κούνησε ένα δάχτυλο και πίσω από το παλιό εγκαταλελειμμένο κτήριο του λιμανιού είδε μια μορφή να ξεπροβάλλει. Το σοκ που υπέστη οσο εκείνος πλησίαζε παρέμεινε κι αυτό καλά κρυμμένο. Ο Γκαμπριέλ στάθηκε μπροστά της χαμογελώντας κι εκείνη τον κοίταξε ανέκφραστη σε τέτοιο βαθμό που ο Κρίστιαν τα πήρε στο κρανίο. Ναι, η Μπελ ήξερε που μπλέκει. Μα περίμενε βλέποντας τον αδερφό του να βγάλει κάποια έκφραση. Κάποιο τρόμο. Στα μάτια της όμως δεν υπήρχε τίποτα...

Έπιασε τα δεμένα της χέρια και την πέταξε πάνω στα σκοροφαγωμενα σανίδια ανάσκελα..

"Γκάμπριελ. Ξέρεις τι να κάνεις..." είπε  βάζοντας το δικό του μόριο πίσω στο μποξερακι και ο αδερφός του έβγαλε το δικό του.

"Ελπίζω να είσαι έτοιμη δεσποινίς Κινγκς !" Της είπε ζωηρά κι εκείνη συνέχισε στο ίδιο βιολι. Ο Γκάμπριελ γονάτισε. Σήκωσε πιο πάνω το φόρεμα της και της άνοιξε τα πόδια.

"Μην τελειώσεις μέσα!" Μουγκρισε από πίσω ο Κρίστιαν.

"Είναι υγρή;" ρώτησε και ο Κρίστιαν απάντησε θετικά. Μόλις πήρε επιβεβαίωση βύθισε το μόριο του μέσα της. Η Ιζαμπέλ θεωρούσε τόσο αρρωστημένη τη πράξη. Δεν τη φοβιζε το σεξ. Της προκαλούσε όμως αηδία να βλέπει τον Κρίστιαν να κοιταζει όσο ο αδερφός του την πηδαγε. Το κεφάλι της άρχισε να κοπανιεται πάνω στο σανίδι κι εκείνη κοίταξε ψηλά. Σκέφτηκε την αδερφή της και παρακάλεσε το Θεό να μην την έχουν πειράξει. Δεν θα το άντεχε...Ήταν τόσο ευαίσθητη σε σχέση με την ίδια.