The boy next door ©

Hoofdstuk 12 ◊ Faith

De week dat Austin hier bij mij thuis verbleef, ging pijlsnel voorbij. Gelukkig zonder al te gênante gebeurtenissen. Ik voel me nog altijd een beetje slecht over het feit dat ik zo grof tegen hem deed de eerste dag dat ik terug thuis kwam. Ondertussen zijn er wat complicaties opgetreden in verband met de vrijlating van Nathan. Het heeft allemaal wat "vertraging opgelopen" zoals mijn advocaat zei dus ik wist niet exact wanneer hij ging thuiskomen alleen dat het wat langer zou duren.

Ik ontwaak door de hemelse geur van pannenkoeken. Nu je moet iets weten over mij en dat is het kleine feitje dat je mijn aandacht altijd en overal kunt krijgen met pannenkoeken. Jup, pannenoeken. Ik weet het  ik ben een beetje vreemd, hey don't judge me, iedereen heeft zo zijn verslavingen. Zo snel als ik kan -met helende gekneusde ribben- loop ik de trap af maar halverwege bedenk ik me en maak rechtsomkeer naar de badkamer voor een kleine douche. Als ik de badkamerdeur open wil doen gaat deze plots vanzelf open, wat zich resulteert in moi die naar binnen valt plat om mijn gezicht met de prachtige ongekamde-haren-recht-uit-bed- look. Ik wil snel overeind krabbelen, maar de persoon(?) die mij onbewust heeft laten vallen heeft kennelijk hetzelfde idee. Ik kom met een ruk overeind maar bots met mijn voorhoofd tegen een hard object en tegelijk slaken we een kreet. 

'Auw, kun je niet uit je doppen kijken! Mijn neus is volgens mij gebroken!' snauwt een hese, diepe mannenstem.

'Moet jij net zeggen kwal, wie ben je en wat doe je in mijn b-' Ik onderbreek abrupt mijn zin als ik mijn belager zie. Het is Nathan en hij staat voor mij in niets minder dan een spannende donkerrode boxershort. Ik slik een keer en mijn ogen dwalen onbewust af en scannen heel zijn lichaam. Déjà-vu. Dit begint verdacht hard te lijken op de eerste keer dat we elkaar ontmoette, alleen was het toen met wat meer kleren aan. Hij had een mooi afgetraind lichaam met een wel héél strak wasbordje dat nog net geen eight-pack was. Hij was waarschijnlijk zo een fitness fanaat. Uren op de loopband en krachtrainingen minstens 5 keer in de week. Ja, ik staarde. Busted. Ik voel mezelf rood worden en probeer mijn gezicht wat te verbergen met mijn haar, geen succesvolle poging moet ik zeggen. Als ik terug omhoog kijk zie ik dat Nathan met een uitgestrekt hand en voldane grijns op zijn gezicht staat. Jerk. 

Koppig negeer ik zijn hand en ga rechtop staan. Voor ik nog maar van wal kan steken met een tirade over waarom in godsnaam hij zo vroeg en halfnaakt in mijn badkamer staat wordt ik onderbroken.

'Leuke pyjama Fay' zegt hij met een grijns.

Tomaten modus geactiveerd...

'Er is niks om je voor te schamen hoor Star Wars is cool, alleen nooit gedacht dat het zo goed zou staan bij de kleur rood. Hahaha'

Wacht? Hahaha? Die kleine, vuile... Niemand, maar dan ook niemand lacht mijn Yoda pyjama uit. This. Is. War.

Terwijl zijn gezicht verandert van lachend naar een beetje ongerust en ongemakkelijk, vernauwen mijn ogen zich tot spleetjes en scan ik mijn omgeving. Wat kan ik gebruiken om aan te vallen? Een schaar? Nee te psycho... Misschien shampoo? Nee ook niet, lang niet erg genoeg het prikt alleen een beetje in je ogen. Ik moet er waarschijnlijk angstaanjagend hebben uitgezien (of toch mijn blik) want hij begon schichtig om zich heen te kijken naar een andere uitgang, maar de enigste was geblokkeerd door... drie keer raden: moi.

'Euh, Fey... euh... ik euh... moet naar beneden... iets halen...euh...M-mag ik er langs?'

'Ja natuurlijk hoor geen énkel probleem' Ik zeg dit poeslief en met zo een zoete glimlach dat ik er van overtuigd ben dat river cola van Aldi er niets tegen is. 

Het zicht dat ik nu voor mij heb is hi-la-risch. Echt waar, Nathan ziet er uit als een bang konijntje. Gelukkig slaag ik erin om mijn poeslieve pokerface op te houden en volgens mij zie ik er nu uit als the joker. Ik zou waarschijnlijk wegrennen moest ik mezelf nu tegenkomen. Hij weet dat ik uit ben op wraak want zo snel hij kan gaat hij er vandoor. Ik draai mezelf bliksemsnel om en heb zo nog zicht op de achterkant van een zekere rode boxershort... 

Als het mooie zicht verdwenen is, werp ik snel een blik in de spiegel. O god. Niet moeilijk dat hij zo bang keek daarnet. Ik kan mezelf wel face palmen. Ik besluit te genieten van een lekker warme, lange douche en in plaats van te zingen zoals ik dan gewoonlijk doe - wacht, pauze. Ken je de vine op facebook waarop ze zeggen: I don't sing in the shower, I preform? Wel die uitdrukking is volledig van toepassing bij mij- Wacht, waar zat ik? O ja, ik ga een lange douche nemen zodat ik genoeg tijd heb om een gepaste wraak te verzinnen voor Nathan wegens het uitlachen van mijn Star Wars Yoda pyjama. Prepare to die Nathan en je weet wat ze zeggen:

Wraak.

Is.

Zoet.

-◊-◊—◊-◊-◊-◊---◊--◊--◊--◊

Ik weet niet goed waarom maar bij het schrijven van de laatste zin van dit hoofdstukje kwam Eye of the tiger van Survivor in mij op (in bijlage dus ;) )

Sorry beste wattpadders die mijn verhaal volgen!

Eventjes een paar dingen:

1. Sorry sorry sorry sorry voor het superlang niet uploaden van het hoofdstuk :o (Ik krijg een mini hart attack toen ik zag dat ik al drie weken niet geupload had!)

2. Ik wil al mijn lezers bedanken voor het steunen van dit boek met de votes, reads & comments!

3. Ik hoop dat er veel van mijn trouwe lezers niet zijn afgehaakt omwille van mijn trage uploads

4.sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry sorry duizendmaal sorry voor het trage uploaden en dat dit niet een al te lang hoofdstuk is... :/

5. Ik zoek nog een paar indeeën voor Faith's ultieme wraak op Nathan, dus als je ineens een inspiratie/ creativiteits boost hebt, aarzel dan alsjeblieft niet om dit te delen met mij (via privé bericht of comment op dit hoofdstuk, maakt niet uit...) 

6. Nog eens sorry...

7. I love you my dear readers! Dit hoofdstukje is opgedragen Ofie_x omdat ze een super toffe getalenteerde schrijfster is en zo lief is geweest een paar hoofdsukjes in haar boek op te dragen aan mij... Dankjewel hiervoor Ofie!

8. Deze schrijversnote zou nog wel eens langer kunnen zijn als het stukje geschreven tekst... hmmm...

Anyways, Love you my readers

x- Kate