The sun had ascended to its peak and shining in its mesmerizing brilliance, casting its shadows behind every object that its rays could touch as I widely open the window.
The warmth of airy morning somehow gives me glimpse of a worth living life. I took a deep breath as if immersing every details of the air as I released it. I watched the lush green leaves dancing with the rhythm of the wind and with the birds chirping in the trees.
Ilang araw o linggo na rin mula nang magising ako dahil sa aksidente namin ni mommy sa minamaneho nyang sasakyan. Ang totoo ay hindi ko talaga alam kung ano ang mga sumunod na nangyari pagkatapos kong mawalan ng malay. Hindi ko alam kung nasaan ako ngayon o kung bakit ako nandito. Ang tanging alam ko lang ay mas maayos na ang aking pakiramdam. Walang bakas ng sugat o galos mula sa aksidente ang aking katawan. The feeling is so strange yet so solacing for knowing the fact that I almost bereaved by my mom and my sister.
Wala akong maalala sa mga nangyari at wala akong makitang bagay na pwede kong gamitin para matawagan sila sa bahay. Muli kong nilingon ang higaan kung saan ako nagising. Ngayon ko lang napagmasdan ang loob ng kwarto, a twin sized bed covered of white sheets na medyo gusot na at isang puting bedside table na walang anumang gamit sa ibabaw. Halatang walang nakatira o gumagamit ng kwarto dahil wala kang ibang makikita bukod sa dalawang bagay na ito.
“Where the hell am I?” I whispered. My mom never told me about this house kaya palaisipan sa akin ang lugar na to. This place is so august from its ambiance, the hush of outdoor plants and the structure of the house itself.
Binuksan ko ang pinto at lumabas ng kwarto. Bago muling humakbang, inilibot ko muna ang paningin ko sa paligid. It is a modern interior style, a stark design combined of white walls and a few natural wood accent. Napangiti ako dahil alam na alam ni mommy ang paborito kong kulay. Sunod kong pinuntahan ang hagdan at dahan dahang bumaba.
Bumungad sa akin ang isang piano set sa gilid ng dulo ng hagdan. Naisip ko na mas maganda ang ayos ng bahay na ito kumpara sa mismong tinitirhan namin nila mommy. I trace the piano with my fingertips at muling inilibot ang paningin sa living area. The rear of the house opens to a large furnished patio and astonishing décor designs. It easily mellows my mood.
I opened the main door and a mists of morning welcomed me outside. Napakakalmado ng lahat.
I sat on a wooden chaise lounge chair and reminisced. Kumusta na kaya sila mommy at ate? I sighed and laid my body in the chair.
Hindi ko na namalayan na nakatulog na ako sa ganung posisyon.
