"အဲ့ဒီအခြက္ကဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ျဖစ္ခဲ့သမ်ွအေၾကာင္းအရာေတြကိုစဥ္းစားၿပီးေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ငိုင္ေနမိတဲ့ကြၽန္ေတာ့္မွာOhSehunစကားေၾကာင့္
ေသာက္လက္စေကာ္ဖီေတာင္နင္ခ်င္သြား၏....
"Sehun...မင္းဂ်ဴတီၿပီးရင္လဲအိမ္ျပန္ပါေတာ့လား"
"ဒါငါ့အိမ္ပဲေလ...!!"
လက္ၾကီးကားကာခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ပတ္ရမ္းျပၿပီးသူ႔အိမ္ဟုပိုင္စိုးပိုင္နင္းေျပာလာတဲ့Sehunေၾကာင့္ ကိုယ္ကပဲအိမ္အျပင္ထြက္ေပးရေတာ့မလို။
"ငါအျပင္သြားဦးမယ္..."
အခန္းထဲကိုအေပၚထပ္သြားယူၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့Sehunကအိမ္တံခါးေ႐ွ႕မွာပိတ္ရပ္ေနသည္။
"အခ်ိန္လဲၾကည့္ဦးBaekhyun
မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီ"
"ငါကေလးမဟုတ္ဘူးSehunရာ...
ဖယ္ေပး"
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုအတင္းတိုးကာထြက္မယ္လုပ္ေတာ့လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကိုအားပါပါျဖင့္ဆြဲထားျပန္၏....
"လႊတ္ေပးေနာ္!!!
မင္းဟိုတစ္ခါရဲစခန္းကိုထပ္ေရာက္လာေၾကာင္းမင္းအဘိုးကိုအစီရင္ခံလိုက္ရမလား...."
ထိုအခါမွမလႊတ္ခ်င္လႊတ္ခ်င္ျဖင့္ စူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္လက္ကိုလႊတ္ေပးေတာ့သည္...
အိုဆယ္ဟြန္း...အဘိုးေၾကာက္ႀကီး။
တစ္ေယာက္ထဲေနခ်င္လို႔ကားတစ္စီးနဲ႔ထြက္သာလာတယ္...
ဘယ္ကိုသြားလို႔သြားရမွန္းမသိ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့Dramaေတြထဲကလိုဟန္ျမစ္ေဘးမွာစိတ္ညစ္တာေတြေျဖဖို႔ဦးတည္လိုက္ေတာ့သည္....
လူ႐ွင္းတဲ့တစ္ေနရာမွာကားကိုရပ္လိုက္ကာ ကားေပၚကဆင္းၿပီးလြတ္တဲ့ခံုတန္း႐ွည္တစ္ခုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္...
ခိုးခိုးခစ္ခစ္နဲ႔ၾကည္ႏူးေနတဲ့အတြဲတစ္တြဲကိုယ့္ေ႐ွ႕ကျဖတ္ေလ်ွာက္သြားေတာ့
ဘာရယ္မဟုတ္ဟိုအရာ႐ွိနဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္သြားရင္လို႔ေတာင္စဥ္းစားမိေသး...
သို႔ေပမယ့္မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့....
သူလည္းကြၽန္ေတာ့္ကိုခံစားခ်က္႐ွိေနရင္ေတာင္ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုစိတ္႐ွင္း႐ွင္းနဲ႔လက္ခံေပးႏိုင္မဟုတ္ေတာ့ေပ။
ကြၽန္ေတာ္ကသူ႔အေပၚကိုႀကီးေလးတဲ့အျပစ္က်ဴးလြန္ခဲ့သူမဟုတ္ပါလား...
