AMNESIA (H.S)

Κεφάλαιο 5ο

"Μυρτώ πώς είναι;" ρωτάει ο Liam με ένα ανησυχητικό βλέμμα.

"Καλά είναι ο φίλος σας εγώ είμαι σκατά! Εγώ είμαι η αρραβωνιαστικιά που ξέμεινε σαν την μύγα με στο γάλα! Εγώ είμαι αυτή που θα παρατήσει ο φίλος σας επειδή δεν θυμάται!" φωνάζω και συνειδητοποιώ πόσο γελοία ακούγομαι.

"Συγνώμη...απλά είναι δύσκολο..." λέω και αγκαλιάζω τον Zayn που έρχεται κοντά μου. Εγώ με τον Zayn παλαιότερα, όταν δεν μου έδινε σημασία ο Harry ήμασταν μαζί αλλά από τότε που μου ζήτησε ο Harry να τα φτιάξουμε, είμαστε φίλοι. Πάντα με στήριζε και με βοηθούσε σαν αδερφός.

"Σσς όλα θα πάνε καλά!" με καθησυχάζει και του χαρίζω ένα στραβό χαμόγελο. Τους προσπερνάω και πάω στο δωμάτιο που είχα πάει πριν για να αλλάξω. Φοράω τα ρούχα μου και επιστρέφω στην Έλενα που κάθεται για ακόμα μια φορά έξω από το δωμάτιό του.

"Πώς πήγε;" με ρωτάει και στριφογυρίζω τα μάτια μου ηττημένη.

"Σκατά, πώς να πάει;" ρωτάω ειρωνικά.

"Πρέπει να αλλάξω ρούχα και να κάνω μπάνιο μπας και χαλαρώσω λιγάκι!" την ενημερώνω και σηκώνεται.

"Έλενα πάνε και εσύ σπίτι, δεν χρειάζεται να είσαι συνεχώς εδώ! Έχεις και δουλειές." της λέω και κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.

"Για το τελευταίο άτομο που πρέπει να ανησυχείς αυτήν την στιγμή είμαι εγώ Μυρτώ! Κοίτα να χαλαρώσεις εσύ και άσε με εμένα, είμαι καλά." μου δίνει ένα καθησυχαστικό χαμόγελο και γνέφω.

[...]

Πάλι εδώ σε αυτό το απαίσιο νοσοκομείο. Πάλι σε αυτόν το άσπρο και άψυχο διάδρομο. Πάλι εδώ έξω από το δωμάτιο 79. Πάλι έξω από το δωμάτιό του.

"Είπε τίποτα για εμένα;" ρωτάω τον Zayn.

"Ναι ρώτησε πράγματα για εσένα!" λέει χαμογελώντας.

"Τι ρώτησε;" με αυτό που μου είπε φωτίστηκε λίγο η ψυχή μου αλλά δεν βιάζομαι να ενθουσιαστώ.

"Ρώτησε διάφορα για εσένα... Ξέρεις με τι πράγματα σου αρέσει να ασχολήσαι, τι δουλειά κάνεις... Απλά και καθημερινά πράγματα! Νοιάζεται Μυρτώ και λυπάται πολύ..." λέει και στρέφω το βλέμμα μου αλλού.

"Το λιγότερο που μπορεί να κάνει είναι να νοιάζεται Zayn!" λέω παραπονεμένα.

"Έλα Μυρτώ μην είσαι τόσο σκληρή μαζί του, δεν φταίει αυτός και το ξέρεις." λέει και δαγκώνω από την αγανάκτηση τα χείλη μου.

"Δεν θέλω να το συζητήσω άλλο, θα πάω να του μιλήσω!" σηκώνομαι και πάω να μπω στο δωμάτιο όταν με σταματάει το χέρι του Zayn στον αγκώνα μου.

"Τι θέλεις Zayn;" ρωτάω.

"Εμ Μυρτώ είναι μέσα η..." λέει και αμέσως καταλαβαίνω για ποια μιλάει. Όχι δεν μπορεί αυτό το παλιοθήλυκο να είχε τα μούτρα να έρθει εδώ. Δεν το πιστεύω, βρήκε την ευκαιρία να τον πάρει μακριά από εμένα.

"Θα την σκοτώσω! Δεν πρόκειται να την αφήσω ούτε ένα λεπτό παραπάνω μαζί του!" λέω και απροειδοποίητα ανοίγω την πόρτα και βρίσκω την Paige να κάθεται στο κρεβάτι και να του πιάνει το χέρι. Αμέσως με κοιτάνε. Ο Harry σαν να κατάλαβε ότι θα κάνω σκηνή απομάκρυνε το χέρι του από την τσούχτρα.

"Μυρτώ δε-δεν...απλά μιλάμε!" λέει και σταυρώνω τα χέρια μου στο στήθος. Παίρνω το βλέμμα μου από πάνω του και κοιτάω εκείνη. Εκείνη που επί 5 χρόνια προσπαθεί να μου τον κλέψει. Εκείνη που δεν έχει σταματήσει λεπτό να τον παρακαλάει να γυρίσει στο πλάι της. Και τώρα έχει την ευκαιρία να τον πάρει μακριά μου. Έχει ευκαιρία να τον έχει ξανά κοντά της. Όχι δεν θα ανεχτώ να χάσω τον Harry από μία τρίτη.

"Μπορείς να μας αφήσεις μόνους Paige;" ρωτάω ευγενικά.

"Εγώ ήρθα πρώτη Μυρτώ!" λέει λες και αναφέραιτε σε ένα αντικείμενο και είμαι έτοιμη να της ορμήσω.

"Paige είναι αρραβωνιαστικός μου και θέλω να του μιλήσω, σε παρακαλώ μπορείς να ξεκουμπιστείς;" την ρωτάω όσο πιο ευγενικά μου αρμόζει το άτομό της να της μιλάω χρησιμοποιώντας τον αρραβώνα μας εναντία της ενώ στην πραγματικότητα πλέον δεν μετράει καν. Φαίνεται να πετυχαίνει αφού σηκώνεται από το κρεβάτι και πρωτού αποχωρήσει από το δωμάτιο με σπρώχνει με τον ώμο της.