Nie Próbuj Mnie Zmieniać WILCZKU

28

Zwlekliśmy się z łóżka i ruszyliśmy na śniadanie.
Dylan był przygaszony i czułam że to moja wina.

Moje głupie pierdolenie

-Dylan-chłopak po moim pytaniu spojrzał na mnie

- Co?

- Pozwolisz bym odnowiła twoją sypialnie?

- Naszą- poprawił mnie chłodno- Rób co chcesz

W ciszy zjadłam śniadanie. Żaden z wilkołaków nie odezwał się nawet słowem. Nawet widelce im o talerze nie stukały.

- Pojedź ze mną na zakupy- wataha spojrzała na mnie, zmarszczyłam brwi a Dylan wyglądał na wkurzonego lekko mówiąc- Proszę- szybko się poprawiłam

- Idź do auta

- Al..

- Chcesz jechać? To bądź cicho i idź do auta

Poszłam szybko do pojazdu i znalezioną wodą na tylnym siedzeniu zrobiłam sobie sztuczne łzy.

Musiał mi jakoś wybaczyć. Głupia jest ta jego oschłość.

- Lea?

-Co?- sztucznie pociągnęłam nosem

- Widziałem co robiłaś z tą butelką wody- oznajmił

- No cholera!- rzuciłam sie bezsilnie na siedzenie

Wilkołak zrobił minę typu ,, A chuj mnie to,, i odjechał.

- Dylan przepraszam- powiedziałam głośniej niż zakładałam

- Za co?

- Za moje zachowanie rano. Nie bądź już taki, naprawdę nie lubie jak taki jesteś

- Jestem normalny

- Nie Dylan. Nie jesteś- stwierdziłam- Zgaś auto

-Nie

- Prosze

- Nie Lea

- Zgaś to auto!!-krzyknęłam z łzami w oczach

Od krzyki strasznie zabolał mnie brzuch ale ki tam. Niech myśli że to z emocji, w końcu mam okres

- Lea- spojrzał na mnie bezsilnie i zgasił te cholerne auto

Niezgrabnie usadowiłam się na nim okrakiem przy okazji wbijając mu kolano w krocze.

- Kurwa- jęknął z bólu.

- Dylan. Przepraszam że wspomniałam o moich rodzicach. Wiem że to było dla ciebie nie komfortowe i mogłam cie rozgniewać ale to było coś co potrzebowałam powiedzieć

- Rozumiem Lea. Masz okres to normalne u was.

- Dylan. Ja chce jednak ten nasz oddzielny dom.

- Naprawdę?

- Tak, ale nie tamten.

- A jaki?

- Ten co jest za domem głównym. Ten odwrócony tyłem jakby.

Wilkołak spojrzał mi w oczy i umiejscowił swoje ręce na moich biodrach po czym naprał nimi na jego przyrodzenie.

Jęknęłam cicho, chociaż wcale tego nie chciałam

- Będziesz mieć ten dom, jeżeli...

- Jeżeli co?

- Jeżeli w pierwszą noc w nim sparujemy się do końca.

- Dylan ja..

- Nie ma ale. Albo chcesz ten dom albo nie.

- Daj mi czas do namysłu.

- Dobrze- uśmiechnął się

- Zostaje tu- powiedziałam i przekręciłam się na jego kolanach tak że moje nogi były na moim siedzeniu, dupa na jego kolanach, a głowa i plecy na drzwiach i szybie auta.

- Nie ma odwrotu potem.- powiedział i ruszył autem.

Wybrał inną drogę niż zwykle. To były wyboje a nie droga. Co chwile podskakiwałam a Dylan miał łobuzerski uśmiech na twarzy

- Stanął Ci