crush ♡ keum donghyun

26 | keum

keum donghyun's point of view

so, ngayon na pala ako magco-confess kay jihyun. sana ayos lang. bat ako kinakabahan? "donghyun!" may sumigaw ng pangalan ko.

lumingon ako at nakita ko si hwan-hyung. "hyung! bakit?" ngumisi ako sa kanya. "ngayon ka ba magco-confess?" tanong niya sakin. "opo, hyung." i nodded my head.

he smiled and patted my shoulder, "kaya mo yan, donghyun. tiwala lang sa sarili mo."

"salamat, hyung." i smiled at him. "good luck ah." tumango lang ako at sinimulan niyang maglakad. "sana okay lang talaga ang timing." sabi ko sa sarili.

pumunta ako sa may garden sa school namin at umupo ako sa bench. hinihintay ko si jihyun na dumating sa garden. "please don't reject me." i thought to myself.

"donghyun-ah." may tumawag sakin. familiar ah, di naman kaboses ni jihyun. tiningnan ko ang tumawag sakin at tumaas ang kilay ko. "oh, yunseong-hyung." sabi ko.

"bakit ka nandito, hyung?" tanong ko sa kanya. "si jihyun..." sinimulan niya at napapatingin ako sa kaniya ng maigi. "bakit hyung? anong nangyari?" tanong ko kay yunseong-hyung.

"nasa clinic siya." sabi niya at agad-agad akong tumayo. "b-bakit?" i stuttered. "nakita nila shera si jihyun sa cr, andami niyang sugat. tapos, sabi ni sheena na nakita niya daw si kelly na lumabas sa cr na may dalang tubo." sabi ni yunseong-hyung.

"puntahan mo na do—" di ko narinig ang sinabi ni hyung at tumakbo ako ng mabilis. pawis na pawis ang mukha ko at halatang tinitigan ako ng mga estudyante dito.

mga ilang segundo, umabot nako sa clinic at pumasok. "j-jihyun." mahina kong sinabi. mangingiyak na ata ako. "sorry." i apologized and held her hand.