💜სიმპატიური დამცველი💜 (დასრულებული)

31 თავი

(ანა)
გონს მოვედი და თვალები გავახილე. ყველაფერი გამახსენდა. ყველა მოგონებამ ჩემში ერთდროულად გაიღვიძა.
- ანა გაიღვიძე? შემოვიდა ქუქი და უკან ჯიაც მოყვა. ეგ კახპა მაგას სეირს ვაჩვენებ. ყველაფერი მისი ბრალია.
- ხომ გავიღვიძე.
- რა დაგემართა? რამე გაგახსენდა?
- მე ვცდილობდი რომ გამეხსენებინა მაგრამ ვერაფერი გავიხსენე. არ მინდოდა რომ ქუქისთვის მეთქვა სიმართლე. რადგან ასე ჯიას ბოლოს ვერ მოვუღებდი. მომენატრა ქუქი. ჩემი პატარები, ნეტავ ამ ალქაჯის ხელში როგორ არიან? მე ლოგინიდან წამოვდექი
- იწექი დასივენე.
- არა ასე ძალიან უხერხული იქნება.  უკვე საკმარისად შეგაწუხეთ.
- მართალი ხარ შეგვაწუხე. გაისმა ჯიას გველური ბგერები. ღმერთო როგორ მინდა რომ თმებით ვითრიო. ოთახში ლილე და ქაი შემოვიდნენ.
- ანა, ანა აი ეს შენ. ლილემ თავისი გაკეთებული ორიგამის ჩიტი მომცა. და ჩამეხუტა
- ეს რა კარგი რაღაც გაგიკეთებია, მეც ჩავეხუტე. ძალიან მომენატრებია ჩემი ბავშვები. არ დავუშვებ ჯიამ მათ რამე ავნოს.
- ჩემი წასვლის დროა, უკვე გვიანია
- არა დღეს აქ დარჩი, ისევ ცუდად რომ გახდე?
- არა ყველაფერი რიგზეა, მე წავალ.
(ჯია)
მადლობა ღმერთს არაფერი ახსოვს. იქამდე უნდა ავაორთქლო ის კახპა აქედან სანამ რამე გაახსენდა. მეგონა მოვკალი მაგრამ არა ის გადარჩა. ნეტავ ვინ დაეხმარა, ამას ახლა მნიშვნელობა არ აქვს, ამ გოგოს კატასავით ცხრა სიცოცხლე აქვს.
(ავტორი)
დანი ჯინასთან წავიდა სახლში, მან ყველაფერი მოუყვა ჯიას.
- ახლა რა უნდა ქნა?
- თავს მოვაჩვენებ ვითომ არაფერი მახსოვს. ჯიას ბოლოს მოვუღებ.
- ასეთი ბოროტი როგორ უნდა იყო.
ალბათ როგორ გაგიხარდრბოდა შენი ოჯახის წევრების ნახვა.
- ვერ წარმოიდგენ როგორ. ჯონქუქი ძალიან შეცვლილია, ჩემი პატარები კი ჯიას ოინებს უწყობენ. ეს თაესგან ისწავლეს. ძალიან მომენატრნენ ჩემები. კარგი ახლა დავიძინოთ, ხვალ კი ისევ ვნახავ ჩემს ოჯახს. ყველა მშვიდად იყო ქუქის გარდა. არ ასვენებდა დღევანდელ დღეზე ფიქრები. იქნებ ის დანი იყო. რა მოხდებოდა როცა ეს სიმართლე აჯმოჩნდებოდა? ისევ ბედნიერი ოჯახი ექნებოდა? ისევ ერთად იქნებოდნენ. ქუქის ეჭვები ჰქონდა მაგრამ მას ასე ხმამაღლა ვერ ეტყოდა, ,,ანას".
(დანი)
დილით ადრე ავდექი და მოვემზადე დღეს ბავშვები ბაღში უნდა წავიყვანო. სახლDი მივაკითხე
- აი მეც მოვედი აბა მზად ხართ?
- კიი ორივემ ერთხმად მიპასუხეს.
- მაშინ წავედით.
- ანა მოიცადე შეგიძლია ეს ჰალსტუხი გამიკეთო?  ამაზე გამეცინა რადგან გამახსენდა როგორ არ უყვარდა ქუქის ჰალსტუხი.
- მადლობა, ახლა წავედი. ბავშვებო საღამოს გნახავთ. ქუქიმ ლილეს და ქაის აკოცა და სამსახურში წავიდა. ბავშვები საუზმობას მორჩნენ და ბაღში წავიყვანე. გამოსვლისას თეჰიონთან წავედი.
- გამარჯობა, რით შემიძლია დაგეხმაროთ?
- თეჰიონ როგორ მომენატრე. მას ჩავეხუტე და ნუნიც მოვიდა.
- თაე ვინ არის ეს გოგო?
- რათქმაუნდა საიდან მიცნობდით, დანი ვარ თაე დანი შენი საყვარელი დაიკო. გავიცინე და ისევ ჩავეხუტე.
- მოიცა რა? ეს როგორ? შენ ხომ ...
- ხო ყველას მკვდარი ვგონივარ, მაგრამ საბედნიეროდ გადავრჩი.
იმ დღეს მე და ჯია ვალაგებდით. ჯიამ მომატყუა და დანით ხელში ჩემსკენ წამოვიდა. მე უკან უკან ვიხევდი და ბოლოს კლდის კიდეზე ავღმოჩნდი. ხელი მკრა და კლდიდან გადავვარდი. ხელი ძლიერად ჩავკიდე კლდეებს. ვეხვეწებოდი რომ ამოვეყვანე მაგრამ არ გააკეთა და კლდიდან წყალში გადავვარდი. შემდეგ ორი თვე უგონოდ ვიყავი. სახე დამახინჯებული მქონდა. მაგრამ ახლა უკვე ხედავთ როგორიც ვარ.
- ჯიას ბოლოს მოვუღებ, არ ვაცოცხლებ. თავს უცოდველ კრავად გვაჩვენებდა. ქუქისაც სხვა გზა არ დაუტოვა. სულ თავის ჭკუაზე დაჰყავს.
- დანი ალბათ როგორ გიჭირს თავის შეკავება.
- ისე მინდოდა ჩემი ხელებით დამეხრჩო.
- ჩემი დაიკო. თაე ჩამეხუტა და ნუნიმაც არ დააყოვნა.
- რაც არ უნდა მოხდეს ჩვენ შენს გვერდით ვიქნებით დანი.
- იუტა სადაა?
- ჯიმინმა წაიყვანა ფეხბურთის სათამაშოდ.
- რამდენი ხანია არ მინახიხართ, ჯიმინი, ჯინი, ჰობი და შუგა ძალიან მომენატრნენ. მინდა ისევ ერთი დიდი ოჯახი ვიყოთ. ახლა ჩემი წასვლის დროა. მალე ბავშვები უნდა გამოვიყვანო. თქვენც წამოდით თუ გინდათ.
- ჩვენ? ისა ჩვენ სხვა საქმეები გვაქვს.
- მივხვდი მე ხელს არ შეგიშლით. ბაღში წავედი და გარეთ ველოდებოდი როდის გამოუშვებდნებ ბავშვებს. მალე დავინახე ორი პატარა სხეული როგორ მორბოდა ჩემსკენ.
- ანაა წამოდი რა პარკში წავიდეთ.
- კი მაგრამ მამიკო გაგიბრაზდებათ და მეც მეჩხუბება. ჯობია მამას შევუთანხმდეთ და ისე წავიდეთ.
- აუუ კარგი მაშინ სახლში რომ მივალთ მულტფილმებს ვუყუროთ.
- კარგით ვუყუროთ. სახლში დავბრუნდით
- წამოდი ოთახში შევიდეთ და მულთფილმებს ვუყუროთ
- აბა რას ვუყუროთ?
- დედიკო ძალიან გვენატრებოდი. ბავშვები ჩამეხუტნენ.
- მოიცა მე დედათქვენი არ ვარ.
- ნუ გვატყუებ. ჩვენ ვერაფერს გამოგვაპარებ დე. მოტყუებას უკვე აზრი არ ჰქონდა.
- ჩჩჩ ჯიამ არ გაგვიგოს. საიდან მიხვდით?
- ძალიან მარტივად. ბავშვები უფროსებზე ადრე ხვდებიან ყ ელაფრს. დედა გვიყვარხარ.
- მეც ჩემო პატარებო. ბავშვებს ვაკოცე. მამიკოსთან სიტყვაც კი არ წამოგცდეთ, დედიკომ სახიფათო დავალება უნდა შეასრულოს.
დღეს ვეღარ დავდებ ახალ თავებს ძალიან დავიღალე. ბოდიშით რაა მართლა აღარ მაქვს იმის ძალა რომ დავწერო. იმედია მოგეწონათ.