SAUDADE | Texting

• Özel Bölüm

6 yıl önce

Elimde ki karton bardakla hastanenin önünde ki banklardan birine oturup etrafa baktım. İnsanlar ordan oraya koşturup duruyordu. Herkesin çok farklı telaşları vardı. Benim için ise içerde yatan kardeşimin kalkamama ihtimalinin yarattığı korkunun telaşı vardı.

Ameliyattan çıktıktan kısa bir süre sonra komaya girdiğini söylemişlerdi. Ya uyanacaktı. Ya da..

Bardağı bankın üstüne bırakıp işaret ve baş parmağımı gözlerime bastırdım. Sakin kalmalıydım.

Yanımda hissettiğim hareketlilikle parmaklarımı gözlerimden çekip yanıma baktım. Sarışın bir kız yanıma oturmuş bana bakıyordu. Kaşlarım havaya kalkınca güldü ve bankta bıraktığım bardağı alıp çayı kafasına dikti.

"Ama soğumuş bu." Gözlerimi devirip ayağa kalkarken muhatap olma gereği duymadan hastaneye yöneldiğimde arkamdan söylenme sesleri geliyordu.

Buğlem'in odasının olduğu kata geldiğimde kapının önünde bekleyen Ekin'e daldım. Bitik bir şekildeydi. Tam kazandım derken kaybetme aşamasına gelmişti.

Yanına gidip elimi omzuna vurduğumda elinde ki bakışlarını yüzüme çıkardı. Gelenin ben olduğunu gördükten sonra bakışlarını tekrar eline indirdi. Eline dikkatle bakınca Buğlem'e aldığı kolyeye baktığını gördüm.

"Gökhan amcalar nerde?"

"Nermin teyzeyi odaya yatırdılar. Oradadır." Kafamla onayladığımda sessizce kolyeye bakmaya devam etti.

"Aç mısın? Bir şeyler alayım mı?" Kafasını olumsuz anlamda salladığında ayağa kalkıp kafeteryaya yöneldim. Ne olursa olsun bir şeyler yemesi lazımdı. Sandviç ve içecek bir şeyler alırken az önce dışarda yanıma oturan kızı gördüm. Ağlıyordu.

Kaşlarım havaya kalkarken siparişlerimi alıp kızın yanına yaklaştım. Ağlayan insanlara dayanamazdım.

"İyi misin?" Burnunu çekip bakışlarını yüzüme çıkardı. Kafasını aşağı yukarı salladı.

"Burdan bakınca pek iyi durmuyorsun."

"Çünkü yalan söyledim." Karşısında ki sandalyeyi çekip kafamla gösterdim. Oturmam için izin verdiğinde oturup tepside ki çay ve sandviçleri ona uzattım. Tepsiyi itip sadece çayı alırken gülümsedim.

"Bu sefer ki sıcak." Gülümsediğinde istemsiz bir şekilde yüzüne yayılan gülümsemeyle onu inceledim. Çok güzel ve doğal bir kızdı.

Bakışları bardakta dolaşırken "Sorun ne?" dedim.

"Babaannem pek iyi değil. Sanırım fazla zamanı kalmadı."

Kafamı anlayışla salladım. "Başka kimsen yok mu?"

Kafasını olumsuz anlamda salladığında sert bir şekilde yutkundum.

"Peki sen?"

"Ben?" Kaşlarım havaya kalkmıştı.

"Senin burada olma nedenin ne?" Bakışlarım masaya inerken aklıma gelen Buğlem'le buruk bir şekilde gülümsedim.

"Kardeşim. Ağır bir ameliyat oldu ve şuan komada. Uyanmasına zor gözle bakıyorlar." Kolumun üstünde el hissedince bakışlarımı önce koluma, ardından elin sahibi kıza çevirdim.

"Eminim uyanır. Evrene pozitif enerji yollamalısın." Gülümserken artık Buğlem'e dönmem gerektiğine karar vermiştim. Ayağa kalkıp "Ben artık gideyim." dediğimde anlayışla kafasını salladı. Arkamı dönüp bir kaç adım uzaklaştığımda aklıma gelen şeyle tekrar kıza dönmüştüm.