Falling in love

Chapter 4

Ηρώ

Είχε περάσει μια εβδομάδα από τότε που ξεκίνησαν τα σχολεία. Πλέον είχαμε μπει σε κανονικους ρυθμούς και ήταν κάτι που μου είχε λείψει αρκετά.

Άρχισα να πηγαίνω σε μια.σχολη χορού αφού μου αρέσει ιδιαίτερα και θα ήθελα να εκτονώνομαι κάπως.

Επίσης ξεκίνησα να κάνω babysitting και είμαι πολύ χαρούμενη. Βγάζω χρήματα κάνοντας κάτι πολύ εύκολο. Σήμερα εχω να φυλαξω ένα κοριτσάκι, έχω μιλήσει στο τηλέφωνο με τους γονείς της και ξέρω ότι έχει αδελφάκι.

Δεν θυμάμαι όμως αν είναι αγόρι ή κορίτσι δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία.
Οι γονείς μου αρχικά με έπεισαν να προσέχω παιδιά αφού είμαι καλή σε αυτό, λένε, και θα μπορώ να έχω τα δικά μου χρήματα. Επίσης με 'διαφημίζουν' στους φίλους τους. Πολύ γλυκό εκ μέρους τους.

Πήρα ένα σακίδιο με τα πράγματα μου και ξεκίνησα για το σπίτι του νέου μου πελάτη. Δεν ήταν πολύ μακριά και έτσι πήγα με τα πόδια. Να κάνουμε και γυμναστική.

Έφτασα στο σπίτι και χτύπησα το κουδούνι. Ήταν ένα όμορφο σπιτάκι, πέτρινο. Μου άρεσε πολύ, μου θύμιζε παραδοσιακά, παλιά σπίτια. Μόνο που φαινόταν ανακαινισμενο.
Την πόρτα μου άνοιξε μια γυναίκα που υποθέτω πως είναι η μητέρα της μικρής Ιωάννας.

"Είσαι η Ηρώ;" με ρώτησε η προσχαρη κυρία.
"Ναι" της απάντησα χαμογελώντας.
"Είμαι η Αναστασία, μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Η μικρή σε περιμένει μέσα."

Μπήκαμε στο εσωτερικό του σπιτιού και είδα ένα μικρό κοριτσάκι να με πλησιάζει. Είχε δύο κοτσιδάκια και φορούσε μια κορώνα. Ηταν τόσο γλυκιά.

"Γεια σου, πώς σε λένε;" μου είπε με την γλυκιά φωνούλα της, αδυνατώντας να προφέρει το 'σ'.
Εσκυψα για να φτάσω το ύψος της χαμογέλασα. Τι όμορφα που είναι τα μικρά παιδάκια.

"Γεια και σε εσένα. Είμαι η Ηρώ. Εσένα πώς σε λένε;"
"Ιωάννα." μου είπε και γέλασε.
Εγω της χαμογέλασα και μετά πήγε στο δωμάτιο της υποθέτω.
"Λοιπόν εγώ θα επιστρέψω μετά από τρεις ώρες. Ό,τι χρειαστείς μην διαστάσεις να με καλέσεις. Α και αν θελήσεις κάτι θα είναι ο μεγάλος μου ο γιος πάνω."
"Συγγνώμη αν γίνομαι αδιάκριτη αλλά αφού ο μεγάλος σας ο γιος είναι πάνω γιατί χρειάζεστε babysitter;" την ρώτησα και εκείνη μου χαμογέλασε πίκρα.

"Απλά δεν πολύ ενδιαφέρεται για κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτό του. "
"Μάλιστα, λυπάμαι" της είπα ειλικρινά.
Ανέβηκα τον πάνω όροφο για να πάω με την μικρή.
Νομίζω θα περάσω ωραία.
Ακουγόταν μουσική από το δίπλα δωμάτιο αλλά ντράπηκα να πάω να δω. Μάλλον αυτός είναι ο γιος της. Πόσο χρονών να είναι άραγε;

[...]

Βγήκα αργά από το δωμάτιο αφού η Ιωάννα κοιμήθηκε. Είναι το πιο γλυκό κοριτσάκι.
Καθώς έβγαινα κουτουλησα με κάποιον. Και μάλιστα πολύ γνωστό.
"Τι κάνεις εσύ εδώ;"
"Babysitting" του είπα.
"Σοβαρά τώρα; Συνέχεια πάνω μου πέφτεις δεν υπάρχει αυτό" είπε απεγνωσμένα.

"Εντάξει Χάρη το καταλάβαμε δεν με συμπαθείς. Τα συναισθήματα είναι αμοιβαία μην φοβάσαι." Του είπα ψυχρά.
Κατέβηκα τις σκάλες και κάθισα στον καναπέ να διαβάσω το βιβλίο που είχα φέρει μαζί μου.

[...]

"Θες να δούμε τηλεόραση;" με ρώτησε. Αφού κάθισε δίπλα μου.
"Μπα κάνω κάτι καλύτερο." του απάντησα με ένα χαμόγελο.
"Είναι καλύτερο το βιβλίο από την τηλεόραση. Να γιατί είσαι ξενέρωτη."
"Ακόμα να τελειώσει αυτή η πλάκα; Και ναι προτιμώ να διαβάσω για την Μίρα και τον Φιν."
"Γιατί να ονομάσεις το παιδί σου έτσι. Τι είναι μια από τις τρεις μοίρες;"
"Δεν γράφεται έτσι αμορφωτε, είναι γερμανικό όνομα." του ειπα γελώντας.

Εκείνος ξεφυσιξε και άνοιξε την τηλεόραση. Είχε όλο αηδίες. Θα προτιμούσε και εκείνος να διάβαζε την ιστορία που διαβάζω και εγω. Ζήλια ψώρα φίλε μου...