something familiar - chanbaek

something familiar

Bölüm 1- 9 Şubat 2012

İmzalar atıldıktan sonra oval şekildeki masanın etrafında oturan herkes birer oh çekti. Sözleşme maddelerinin üzerinde oluşan uzun tartışmalar, herkesi yormuş gibi gözüküyordu. On kişi, masada kendilerine ait olan kağıtları topluyordu hışır hışır. "Sonunda bitti." diyen sekreterleri duyduysa da aldırmadı. Tam karşısında duran, bir ışıkla ışıklandırılmış tabloya takılmıştı gözü zaten. "Park Kang-Dae, 1950-2009". Üç yıl olmuştu, koca üç yıl. Onsuz geçen, ayaklarının üzerinde durması gereken 3 yıl.

Babasının tek başına yola çıkıp, sonrasında ise Kore'nin üç şirketinden biri haline getirdiği PARK, artık Chanyeol'ün elindeydi. Babasının işini devam ettiriyor olmak güzeldi, zaten hayatı boyunca da bu günler için uğraşmıştı. Şimdilerde PARK, geçen üç yılda gelirinin %100 arttırmış ve hala Kore'nin en iyi şirketlerinden biri olma vasfını taşıyordu. 15 katlık ana binası ve sadece Kore içindeki 7 ayrı fabrikasıyla... Para geliyor, gidiyor. Anlaşmalar yapılıyor, bozuluyor. Hayat bir şekilde devam ediyordu.

CEO Park Chanyeol. Zeki, güçlü bir iş adamı. Ne zaman bu kadar sorumluluk altına girmeye alıştığını ise hatırlamıyordu.

Chanyeol, karşı tarafın patronuyla el sıkışıp uğurladıktan sonra, rahat bir nefes alabildi.

Terasın kapısını ittirerek açtı Chanyeol. Elindeki siyah deri dosyayı tek eliyle kapatıp Yifan'a uzatırken, az önce odasından aldığı sigara paketini de cebinden çıkardı. Lacivert paketin kapağını işaret parmağıyla açarken yanındaki adama da ikram etmeyi unutmadı. Gümüş, üzerinde büyük harflerle "Park" yazan çakmağıyla ikisinin de sigarasını yaktı ve ciğerlerine inen zehirli dumanla kendini rahatlatmaya çalıştı. Buradan Seul güzel gözüküyordu. Renkli, canlı, insanın kalbini güzel hislerle doldurabilecek, aynı anda günah kuyusuna düşürebilecek çekiciliğiyle...

"Ne gündü ama", dedi iç çekmesinden hemen önce.

Yifan başıyla onayladı. Saatine baktığında ise 8'e yaklaştığını gördü. Neredeyse 8 saat süren toplantının sonunda anlaşmaya varmışlardı, ancak bu kadar uzun süreceğini beklemediğinden hayli yorgun düşmüştü. Kendini evde birkaç birayı içmiş halde salonlarındaki üç kişilik kanepede uyukluyor şekilde hayal etmeye de çoktan başlamıştı. Sakin birkaç saat bile yeterliydi. Belki yarın öğlene kadar da uyuyabilirdi.

Bir an için evde olmak yüzünü güldürdüyse de artık evi gibi hissetmediği kocaman bahçeli iki katlı evi, anında güzel havasını bulutlandırmaya yetmişti. Lakin bu sıralar eve gidebildiği en geç saatte gidiyordu, kaçması gereken bir yermiş gibi hissettirmeye başlamıştı çoktan. Tam da içinden geçeni Yifan ona sundu.

"Bir şeyler içmek ister misin? Bugünün yükünü atmamıza yarayabilir. "

"Olur. Misafir odasında kal akşam istersen, eve dönmekle uğraşma."

"Yok, gerek yok. Geçerim eve, rahatsız olmayın siz."

"Yifan, doğduğumuzdan beri beraberiz. Hala ne rahatsızlığından bahsediyorsun?"

Yüzlerinde küçük de olsa gülümseme oluşmasına sebep olmuştu. Yifan, babasının yaşadığında sahip olduğu tek dost olarak bahsettiği adamın, Çinli iş adamı Wu Yuk'un oğluydu. Babalarının arasında iş ilişkilerini sürdürmeleri bir yana, güzel bir arkadaşlığı da paylaşıyorlardı. Yuk ise şimdilerde akciğer kanseriyle mücadele ediyordu. İşleri Yifan'a devretmiş, bu şekilde Chanyeol ve Yifan'ın aynı kaderi paylaşmasına da bir şekilde sebep olmuştu.

Yifan'sa tartışması ve anlaşması kolay bir insandı Chanyeol için. Yapılması planlanan işlerin artılarını ve eksilerini en iyi Yifan yanındayken görüyordu. Mantıklı ve zekiydi, yakışıklılığı bir kenara koyulduğundan kıvrak zekası bile Yifan'ı çekici kılmaya yetiyordu. Geriye taranmış sarı saçları, çekici gülümsemesi ve ciddi bakışlarıylaysa etrafındaki çoğu insanı kendine hayran bırakıyordu. Her şey bir yana bırakıldığında, iyi bir insandı. Yanında böyle bir insanla çalıştığı için kendini çok şanslı görüyordu Chanyeol.