Moordvrouw/ Celblok H Overleven in een vrouwengevangenis Deel 2

"Och Lies niet huilen! Kom eens hier!"

Bram en liselotte stappen de auto uit.
Bram haalt Thomas uit de auto terwijl Liselotte de deur alvast open maakt van haar huis.
Ze loopt naar binnen en dacht na.
Ze moest nog wel even bijkomen.
Ze dacht na in die tijd dat ze in de gevangenis zat en  wat Brinkhorst tegen haar zei.
Ze was zo bang.
Brinkhorst was niets voor niets gevaarlijk.
Ze had de gevaren echt onderschat.
Dit had heel fout kunnen aflopen.
Gelukkig is Brinkhorst wel opgepakt en hebben ze de zaak goed kunnen afsluiten.
Ze heeft er alleen wel een zware hersenschudding aan opgelopen maar het had veel erger gekunt.
Dit had haar misschien het leven kunnen kosten.
Ze was in ieder geval blij dat dit niet het geval was en dat ze nu veilig weer thuis was.
Nu kan ze rustig herstellen en haar rust pakken.
Bram heeft Thomas in de handen loopt naar binnen.
Dan valt het Bram op dat Liselotte even er niet bij is in gedachten.
"Lies gaat het wel?" Zei Bram bezorgd.
Liselotte kijkt richting Bram en krijgt tranen in haar ogen.
"Och Lies niet huilen! Kom eens hier!" Zei Bram.
Bram loopt naar Liselotte en geeft haar een knuffel samen met Thomas in zijn armen.
Liselotte laat zich knuffelen door Bram en laat haar hoofd op zijn schouder rusten.
Dit voelde heel vertrouwd en Bram was zo lief voor haar.
"Het komt goed Lies. Je bent nu veilig." Zei Bram.
Liselotte knikt en laat Bram dan weer los.
Ze heeft haar tranen weg en kijkt Bram aan.
"Ik was alleen zo bang Bram.." zei Liselotte.
"Ja dat snap ik. Maar gelukkig is alles goed gekomen en ben jij nu veilig." Zei Bram.
Liselotte knikt en glimlacht.
"En ik laat je niet zomaar alleen hoor." Zei Bram
Liselotte glimlacht en kijkt Bram aan.
Bram was zo zorgzaam en Lies voor haar.
Dat waardeerde ze heel erg.
Bram glimlacht en geeft Liselotte een klein kusje op de wang.
Liselotte glimlacht zwakjes en kijkt Bram aan.
"Ga jij nu maar op de bang zitten. Ik doe derest wel oke?" Zei Bram.
Liselotte knikt en loopt naar de kamer.
Ze gaat op de bang zitten en dacht na.
Thomas komt ook de kamer binnen lopen en zijn aandacht is gelijk op het speelgoed wat in de hoek ligt in de doos.
Hij rent er naartoe en haalt de speelgoed uit de doos.
Liselotte glimlacht en kijkt richting Thomas.
Als ze naar hem kijkt ziet ze pas hoe snel Thomas alweer groeit.
Dat gaat zo snel en dat was zo bizar.
"Lies wil je ook koffie?" Zei Bram.
"Ja lekker!" Zei Liselotte.
Bram was hier wel vaker en wist hier alles wel te vinden.
Ook kon Bram heel goed met Thomas opschieten.
Ze kijkt richting Thomas en ziet dat hij heel geconcentreerd aan het bouwen is met de duplo blokken.
Dat was zo mooi om te zien.
Even later komt Bram aanlopen met twee bakken dampende koffie.
Hij zet ze op tafel.
"Thanks Bram." Zei Liselotte.
"Geen probleem." Zei Bram glimlachend.
Bram gaat naast Liselotte op de bank zitten.
Liselotte glimlacht en kijkt richting Thomas.
"Hij is zo rustig aan het spelen met de duploblokken." Zei Liselotte.
"Ja schattig hè? Maar meestal is Thomas altijd wel rustig. Ook als ik op hem pas." Zei Bram.
Liselotte knikt en pakt de kop dampende koffie dat op de tafel staat.
Bram pakt ook zijn kop dat op de tafel staat en neemt een slok.
Liselotte kijkt Bram aan.
"Wat denk jij wat er met Brinkhorst gaat gebeuren?" Zei Liselotte.
Bram kijkt Liselotte aan en dacht na.
"Ik denk dat er wel genoeg bewijs is om haar terug te sturen naar de oude inrichting waar ze zat. Ze komt denk ik ook niet meer vrij." Zei Bram.
"Nee dat denk ik ook niet." Zei Liselotte.
"Ik snap ook niet hoe je zo kan zijn. Ik bedoel ze heeft echt heel wat op haar kerfstok hangen. Moorden en nog veel meer." Zei Bram.
"Klopt. Maar dat is nou eenmaal hoe pshychopaten zijn. Ze hebben geen gevoel en denken niet aan een ander.
Het enige wat hun kunnen is denken in het belang van hunzelf." Zei Liselotte.
Bram knikt en kijkt Liselotte aan.
"Ja helaas wel.." zei Bram.
"Sommige mensen.." zei Liselotte.
"Ja klopt. Brinkhorst verdiend gewoon een levenslange opsluiting na wat ze gedaan heeft." Zei Bram.
"Maar de vraag is gaat ze dat ook krijgen.." zei Liselotte.
"Ja idd.. Dat mag ik wel hopen." Zei Bram.
Liselotte zucht en dacht na.
Bram kijkt op.
"Wat is er?" Zei Bram.
"Ik vond het toch wel leerzaam om eens in de gevangenis te kijken hoe het daar ging. Ik bedoel je zit daar als gevangene en weet dat je zoveel jaar moet zitten. Alles is daar gewoon beperkt en er is bijna niet veel te doen." Zei Liselotte.
"Ja dat is waar.. dat lijkt me wel vreselijk." Zei Bram.
Liselotte knikt en dacht na.
"En dan denk je dat het er in een mannen gevangenis er ruig aan toe gaat.. maar de vrouwen kunnen er ook wat van." Zei Liselotte.
Bram knikt en kijkt Liselotte aan.
"Ja dat klopt. Dat word nogal vaak onderschat." Zei Bram.
Liselotte dacht na.
Ze was blij dat ze niet meer in de gevangenis zat, al was het maar voor een korte periode.
Ze wilde nooit in de vrouwen gevangenis terecht komen, dat was een ding wat zeker was.