Marrying A Jerk [C O M P L E T E D]

LVII

Pardon me for the wrong spellings and some grammatical errors. Enjoy reading :*

And hard times are good in their own way, too. Because the only way you can achieve true happiness is if you experience true sadness as well. It's all about light and shade. Balance.

-Gabrielle Williams

~~~~~

Justin's P.O.V

"Dude, Lakasan mo ang loob mo. Magigising din si L.A. Alam namin na malalampasan nyo lahat ng problemang to. You just have to be strong" Aki tapped my shoulder habang sina Jayden, Mio at Chris ay nakatingin lang sakin.

Tuloy tuloy lang ako sa pag-inom ng alak. How I wish na sana kahit papaano mabawasan ang sakit na nararamdaman ko. Sa ngayon, This is my only escape. Ayos nga yun eh. Makakatulog agad ako. Ang hirap kase, Ito na lang ang alam kong paraan para matakasan ang problema ko. Whenever I'm drunk, everything is fast. Hindi ko mamamalayan na makakatulog na lang ako. Walang sakit, walang iniisip, walang problema. But when I open my eyes the moment I wake up, reality stabs me once more. I wonder how long i'll be able to go on living like this. I wonder if it will ever get better, or if there will be anything to hope for or live for again.

Parang pelikula na nagfflashback lahat ng nangyari. And then I just find myself crying. It's been months, pero wala pa ring progress. She's still in coma. And my son is still under medication.  Ang hirap ng sitwasyon ko. Hindi ko sila malapitan. Kung makakalapit man ako, it's only when her parent's are not around.

"Are you going to visit her again tomorrow?" Tanong ni Chris at tumango naman ako. Araw araw naman akong dumadalaw sa ospital eh. Yun nga lang, There's no chance na makita ko ang asawa't anak ko kahit nandoon ako. Palagi kasing nakabantay si Daddy Albert at Mommy Christina. Nakakapuslit lang ako whenever Lye is around at saktong umuuwi ang parents niya para makapagpahinga.

"Hindi pa ba kayo uuwi?" I asked them at nagkatinginan lang sila. Nandito kami ngayon sa unit ko at nag-iinuman. Hindi ko naman sila tinawagan pero nagulat na lang ako nang makita ko sila sa tapat ng pintuan ng unit ko.

"Hindi. Dito na kami matutulog. Madaling araw na." Mio uttered at tsaka lumagok nang alak. I drunk the last bottle of my beer at nakaramdam na ako nang hilo. I stood up tsaka dumiretso sa kwarto ko. Hinayaan ko na sila sa sala. Alam na naman nila ang gagawin nila. Pabagsak akong nahiga sa kama ko. I missed her. I missed waking up with her on my side. I feel empty and broken. Buhay pa ako at humihinga pero pakiramdam ko mamamatay na ako dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko.

I closed my eyes and pray for the fast recovery of my wife and my child. I prayed na sana mapanaginipan ko ulit sila. I always dream of them. Sa panaginip ang saya namin, buo kami at walang problema. Sana ganoon din kami pagkaising ko.

- - -

I'm here on the ICU again. Wala si Momny at Daddy Albert kaya malaya akong nakapasok sa loob with the help of Lye.

He told me na sinabi na nya sa kanila ang lahat nang nangyari sa akin noong mga panahong wala ako sa tabi nang asawa ko. But they don't seem to mind it kaya masakit para sakin. Para akong sinaksak ng ilang beses.

I walked excitedly papalapit sa asawa ko. I have a good news for her. Our baby is doing fine. He's almost cured at inoobserbahan na lang sya nang mga doctor. They told us na anytime this week ay pwede na syang i-uwi. And I'm damn happy after knowing that. Sobrang saya ko dahil hindi sumuko ang anak ko. He fight for his life and I'm so proud of him.

"Hello honey. Kumusta ka na?" I asked my wife for the nth time. Kahit alam kong wala akong makukuhang sagot mula sa kanya, hindi ako magsasawang kausapin sya. Hinawakan ko ang kamay nya. It always felt like an ice. I breathed on it dahil yun naman ang palagi kong ginagawa whenever I'm holding her cold hand.