Ο Παράδεισος Είναι Εδώ Μαζί Σου

Κεφάλαιο 7

- Σαν τι να τρέχει δηλαδή? Ρώτησα αν και ήξερα τι θα με ρωτούσε.
- Εννοώ είναι το αγόρι σου?
Άρχισα να γελάω και με κοιτούσε σαν να ήμουν για το Δαφνί.
- Τρελός είσαι καλέ? Δεν είναι το αγόρι μου απλώς είναι ο σπαστικός συμμαθητής μου και τίποτα άλλο.
- Εμμ οκ υποθέτω.
- Οδυσσέα? Τον κοίταξα με προειδοποιητικό βλέμμα.
- Οκ απλά μου φαίνεται πως για αυτόν δεν είσαι η σπαστική συμμαθήτριά του μόνο.... Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ
- Με τίποτα απλά έχει βαλθεί να μου σπάσει τα νεύρα αυτό είναι όλο.
- Καλά... Είπε μόνο και επέστρεψε στην δουλειά του εγώ μετά από μια ώρα γύρισα στο σπίτι και σε όλο τον δρόμο σκεφτόμουν αυτά που είπε ο Οδυσσέας μα δεν δεν μπορεί να σκέφτεται ότι εγώ αρέσω στον Χάρη δηλαδή με τίποτα..... Αυτός το μόνο που θέλει είναι να με ρίξει στο κρεβάτι του και τίποτα άλλο...
Πολύ τα σκέφτομαι τέλος πάντων αφού εμένα δεν με ενδιαφέρει δεν ανησυχώ για τίποτα άλλαξα και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και έτσι ακούγοντας μουσική με πήρε ο ύπνος με μια ερώτηση να με βασανίζει....
Τι θα φάω αύριο!?!?
Ξημέρωσε και η ώρα ήταν περίπου 7 έτσι άρχισα να ετοιμάζομαι με όρεξη καθώς σήμερα ήταν παρασκευή και αύριο θα έρθει από το σπίτι μου η Άννα Μαρία για να κοιμηθούμε μαζί πήρα την τσάντα μου και βγήκα έξω άνοιξα το γκαράζ και με ένα σάλτο βρέθηκα πάνω στην μηχανή μου.
Το σχολείο ήταν σχεδόν γεμάτο αλλά δεν άργησα να βρω το γνωστό παρεάκι ο Λουκάς ως συνήθως πείραζε την Ξένια ο Πέτρος χαζολογουσε στο κινητό και οι υπόλοιποι απλά μιλούσαν μεταξύ τους.
- Καλημέρα αγάπες είπα μόλις τους πλησίασα
- Καλημέρα είπαν όλοι μαζί με.ενα χαμόγελο εκτός από τον Χάρη του οποίου δεν έδωσα καν σημασία.
Αρχίσαμε να μιλάμε όλοι μαζί μέχρι που χτύπησε το κουδούνι και ανεβήκαμε στης αίθουσες όπου θα είχαμε μάθημα. Πρώτη ώρα είχα χημεία με τον Κύριο Βλάχο ο διευθυντής μας εκτός από διευθυντής είναι καθηγητής χημείας και μας κάνει αυτός μάθημα.
Η ώρα πέρασε γρήγορα μπορώ να πω με δύο με τρεις ωριαίες αποβολές στα καλά παιδιά.
Στο διάλειμμα πήγα στην καντίνα μιας και πεινούσα πολύ και ήθελα επιγοντως μια αραβική με κοτόπουλο ευτυχώς πρόλαβα και πήρα την τελευταία καθώς απολάμβαναν το φαγητό μου είδα τον Χάρη να με πλησιάζει με τα μάτια του στραμμένα πάνω στην αραβική μου! Ωχ θα μείνω νυστική αυτό ήταν.
- Γατάκι το ξέρεις ότι αυτό που κρατάς είναι δικό μου?
- Μπα δεν βλέπω να λέει το όνομα σου πάνω. Τον ειρωνευτηκα και παρατήρησα την φλέβα στον λαιμό του να έχει κάνει την εμφάνιση της.
- Λοιπόν για να ξέρεις αραβική στο σχολείο αν και θα σου ακουστεί παράξενο τρώω μονάχα εγώ για αυτό παίρνουν συγκεκριμένες ποσότητες οπότε λυπάμαι που δεν θα απολαύσεις το φαγητό σου.
Τον κοίταξα με σηκωμένο το φρύδι και μετά κοίταξα την αραβική είχε μείνει πολύ λίγο οπότε έκανα την κίνηση μου έφαγα την υπόλοιπη μπροστά του και του παρέδωσα το περιτύλιγμα και αμέσως μετά άρχισα να τρέχω προς τα παιδιά πολύ ώριμο εκ μέρους μου.
Ο Χάρης ήταν πίσω μου και προτού με πιάσει κρύφτηκα πίσω από την Άννα Μαρία και τα κορίτσια.
- Παιδιά τι έγινε γιατί την κυνηγάς?
Με κοίταξε με ένα βλέμμα ότι θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή και έφυγε.
- Και τώρα πες μας τι έγινε?
- Εμ να μωρέ πεινούσα πήγα στην καντίνα και έφαγα μια αραβική.... Αυτό όλο. Με κοιτούσαν με περίεργο βλέμμα όλοι.
- Τι?
- Κοίτα μπισκοτάκι το φαί για τον Χάρη είναι ιερό την τελευταία φορά που κάποιος πήρε το φαγητό του τον κλείδωσε στην αποθήκη του σχολείου όλη μέρα. Αλλά άστα αυτά τώρα και πάμε γιατί χτύπησε κουδούνι και θα αργήσουμε στο μάθημα. Ακολούθησα την Άννα Μαρία καθώς είχαμε μάθημα μαζί μπήκαμε στην τάξη και κάτσαμε στο τελευταίο θρανίο μετά από δύο λεπτά μπήκε και η καθηγήτρια των αρχαίων με πολλά νεύρα κατάλαβα τεστακι μυρίζομαι.
- Πες αλεύρι είπα στην Άννα Μαρία.
- Ε!?
- Πες..
- Εε αλεύρι
- Το τεστακι μας γυρεύει. Είπα και η Άννα Μαρία μόνο που δεν λυποθημησε.
Το κουδούνι χτύπησε και όλοι βγήκαν έξω με κρεμασμένα μούτρα και όμως γράψαμε και σχεδόν όλοι πάτωσαν.
Η τελευταία ώρα είχε πλέον φτάσει και μετρούσα τα λεπτά για να φύγω μαζί με την Άννα Μαρία, μόλις άκουσα το κουδούνι μάζεψα γρήγορα τα πράγματα μου και κατέβηκα στην είσοδο όπου την είδα να με περιμένει έξω. Προχωρήσαμε προς την μηχανή μου και ύστερα από λίγο ειμασταν καθοδόν για το σπίτι της.
- Μπισκοτάκι σε πέντε λεπτά είμαι πίσω. Μου είπε και μπήκε στο σπίτι της για να πάει τα απαραίτητα για αυτές της μέρες.