Ποιημα 4

55 12 5
                                    

                       Χωρις τιτλο
Πιασε,
τα σπασμενα τζαμια στην λεωφορο
τα κομματια ενος πετρινου πεζοδρομιου
τα θραυσματα φτιαγμενα απο συννεφα.
Δες,
την καρδια μου να γυμνωνεται στα αστερια
την ψυχη μου κατασπαραγμενη απο τους λυκους
και τα ορια της σαρκας μου σημαδεμενα.
Ακου,
την κραυγη του δειλινου μεσα στην νυχτα
το κλαμα της αυγης μεσα στην μερα·
ο πόνος δεν ειναι λιγος.

-Δικο μου

Poetry (Greek)Where stories live. Discover now