အရွက္ခြဲျခင္း
လင္းဖန္သည္လည္း လူအမ်ားနည္းတူ လိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ ေအးစက္စက္မ်က္နွာနွင့္ လူငယ္တစ္ေယာက္ကို သူေတြ႔ျမင္သြားေလသည္။
နွင္းေရခဲေတာင္ရြာက နွင္းနွင့္ ေရခဲဝိညာဥ္ပါရွိသူမ်ားကိုသာ လက္ခံသည္။ သူတို႔ေလ့က်င့္ေသာ က်င့္စဥ္အားလံုးမွာ ေရခဲက်င့္စဥ္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုလူစုေရာက္လာသည္နွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးက မ်ားစြာေအးစက္သြားပံုေပၚသည္။
“ လင္းခ်ီစုေဆာင္းမွုအဆင့္ကိုး ”
ပါေသာက္က ေျပာလုိက္ရာ လင္းဖန္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ယြမ္ဟုိင္ေက်ာင္းေတာ္ျပိဳကြဲသြားရျခင္းမွာ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲျဖစ္သြားရျခင္းမဟုတ္ေပ။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္နွစ္က ယြမ္ဟိုင္ေက်ာင္းေတာ္သည္ အၾကီးမားဆုံးေက်ာင္းေတာ္ေတြထဲမွာ အင္အားအနည္းဆံုးေက်ာင္းေတာ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ တျခားေက်ာင္းေတာ္သားမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ထုိအခ်က္က မွန္ကန္ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိနိုင္သည္။
ပင္းယြမ္နွင့္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္ ဆက္လက္ေလ်ွာက္လာသည္။ ထိုစဥ္ လူမ်ားသည္ သူတို႔လာရာလမ္းမွ ဖယ္ေပးလိုက္ၾကသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ပင္းယြမ္က လင္းဖန္၏ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာ္လည္း လင္းဖန္က ေဘးသို႔ ေရွာင္ဖယ္ေပးျခင္းမျပဳသည္ကုိ လူအုပ္ၾကီး သတိထားမိသြားသည္။ သူသည္ ေနရာမွာပင္ မလွဳပ္မယွက္ရပ္ေနသည္။
“ အမ္ ”
လူအမ်ားစုမွာ အံ့အားသင့္သြားသည္။ ပင္းယြမ္နွင့္ သူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားသြားေသာ လမ္းကို ဖယ္ရွားမေပးသည့္အတြက္ လင္းဖန္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိေသာသူဟူ၍ သူတို႔၏စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိၾကသည္။
ပင္းယြမ္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားျပီး သူ႔ထံမွ ေရခဲတမွ်ေအးစက္ေသာ ခ်ီအခ်ိဳ႕ထြက္ေပၚလာျပီး လင္းဖန္တို႔ထံသို႔ ေျပးဝင္သြားသည္။ သူတို႔ပတ္လည္မွာ အျဖဴေရာင္ေရခဲအလႊာတစ္ခုက ဝန္းရံလာသည္။ မ်ားမၾကာမီ လင္းဖန္၏ခႏၶာကိုယ္ကို ေရခဲအလႊာတစ္ခုက ဝန္းရံထားေတာ့သည္။
လင္းဖန္သည္ သူ႔ေနရာမွာ တည္ျငိမ္စြာ ရပ္ေနဆဲပင္။ လင္းဖန္၏အက်ၤီမ်ားက ေလထဲမွာ လြင့္သြားျပီးမျမင္နုိင္ေသာ စြမ္းအားတစ္ခုထြက္ေပၚလာသည္။ လ်ွပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ သူ႔ပတ္လည္တြင္ ဝန္းရံထားေသာ ေရခဲခ်ီမ်ားမွာ အစအနရွာမရေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
