Teen Wolf: Stydia

Vicdan Azabı

Stiles'tan:

Merdivenlerden yukarı koşarak çıkarken ayağım basamağa takılınca düştüm. Sabah sabah Lydia'nın çığlığıyla uyanmıştım. Yatağımdan hızlıca kalkıp üst kata koşmaya başlamıştım. Birkaç gündür böyleydi bu. Her sabah sevdiğim kızın doğaüstü yüksek sesli doğaüstü banshee çığlığıyla uyanıp onu sakinleştirmeye gidiyordum.

Merdiven basamakları çıkmakla bitmiyordu. Babam 3 gündür bir otelde kalıyordu. Lydia'nın çığlığı onu inanılmaz derecede rahatsız ediyordu. Ama onun iyiliği için bizimle birlikte, benimle birlikte kalmalıydı.

Kapıdan içeri girdiğimde nefes nefese kalmıştım. Lydia yatağında doğrulmuş ve bir yere bakakalmıştı. Telaşla ona iyi olup olmadığını sordum.

Cevap vermedi. Aynı yere bakmaya devam ediyordu.

Bir süre bekledikten sonra kendine geldi ve yaşlı gözlerini benimkilere sabitledi.

"Kabus gördüm."

"Tamam önemli değil artık. Bak ben burdayım. İstersen bugün de okula gitmeyebilirsin. Hem nasıl olsa--"

"Hayır. Artık gitmeliyim. Zaten ne zamandır gitmiyorum. Konulardan geri kalmak istemiyorum."

"İyi, tamam. Sen hazırlan ben içerdeyim tamam mı?"

"Tamam."

İçeri girdim. Artık ben de gözyaşlarıma hakim olamıyordum. O kadar kötüydü ki. Her gece yatağında ağlıyordu. İlaçlarından nefret ettiğini söylüyordu. Karnını tutarak, acıdığını söyleyerek hareket ediyordu. Ona elimden geldiğince yardım ediyordum. Onun canının acıdığından 2 katı fazla benim canım acıyordu. Mahvoluyordum.

Lydia'dan:

Stiles içeri gittiğinde yine yastığıma gömüldüm. O günü düşünüyordum. Jennifer'ın bana acı çektirişini, Stiles'ınbana söylediklerini düşünüyordum. O günden beri Stiles'la bu konuda hiç konuşmadık. O bazı günler okula gidiyordu -kırk tane ısrarla, yalvarmalarımla, ben iyiyim diye yalan söyleyişlerimle- bazı günlerse benim yanımda kalıyordu. Dakika başı yanıma gelip kontrol ediyordu. Umrumda değilmiş gibi davranıyordum fakat o odadan çıkar çıkmaz bugünlerde nadir yaptığım şeylerden birini yapıyordum. Gülümsüyordum. İçten ve fark ettirmeden...

Yastıktan başımı kaldırıp ayağa kalktım. Kalkarken karnımın acısıyla inledim. Dolabın önüne geçtim ve sarı eteğim, beyaz t-shirtim ve kot ceketimi yatağa yavaşca attım.

Giyindikten sonra Stiles'ın yanına indim. O da benim içler acısı halime üzüldüğünü belli etmemeye çalışıyordu. Umrunda değilmiş gibi davranıyordu.

Salona indiğimde Stiles'ın çantasına kitaplarını koyduğunu gördüm. Aşağı indiğimi görünce bana baktı. Gözlerini üzerimde gezdirdi.

"Hadi gidelim." dedim sessizliğe son vererek.

Cipin anahtarlarını cebine attı. Kapıyı açtı, dışarı çıktı.

Okula geldiğimizde birkaç kişinin bana şaşkın gözlerle baktığını gördüm. Kalbim gittikçe atmaya başladı. Uzun zamandır insan içine çıkmamıştım.

Tam o sırada birinin benim elimi tuttuğunu hissettim. İlk elime sonra tutan kişiye baktığımda elimi tutan kişinin Stiles olduğunu gördüm. Streslendiğimi anlamış olmalıydı. O elimi tuttuğu andan itibaren gittikçe sakinleşmeye başladım.

***

3.ders bitmişti. Okul düşündüğümden iyi geçmişti. Stiles evde de olduğu gibi gün boyunca benim iyi olmamla ilgilenmişti. Scott ve Kira her an yanımdalardı ve Jennifer'ı halledeceklerinden bahsediyorlardı. Malia gelip üzüldüğünü belirtmişti. Geçmiş olsun demişti. Her şey iyiydi. Fakat bir ara halsizleşmiştim o da 3.dersteydi. Doktor kan kaybından dolayı arada bir böyle şeyler yaşayabileceğimi söylemişti.