One of Two Kinds

#2 Το νερό έχει σταματήσει στον αέρα

Έχουν περάσει λίγες ώρες από τότε που η μαμά μου είπε τα νέα. Βρισκόμαστε και οι δύο καθισμένες στον καναπέ του σαλονιού προσπαθώντας να καταπιούμε αυτό που συνέβη.

Όταν άκουσα για τον θάνατο της παιδικής της φίλης την πήρα μια σφιχτή αγκαλιά και προσπάθησα να την παρηγορήσω. Δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια μου αλλά έπρεπε να τα εμποδίσω. Πρέπει να είμαι δυνατή για αυτήν. Έχασε έναν από τους ανθρώπους που νοιαζόταν περισσότερο. Φοβάμαι δεν θα μπορέσει να αντέξει κι αυτήν την απώλεια.

Ποτέ δεν έχω δει την μαμά μου πραγματικά χαρούμενη.
Φυσικά υπάρχουν στιγμές που γελάει και διασκεδάζει αλλά ποτέ δεν φαίνεται να αφήνει τον εαυτό της εντελώς ελεύθερο. Νομίζω ότι για αυτό ευθύνεται ο θάνατος του πατέρα μου.

Την αγαπούσα πολύ την Ηρώ. Ήταν αναμφισβήτητα η καλύτερη φίλη της μαμάς και για αυτό την έβλεπα συχνά. Πάντα στεκόταν η μία στο πλευρό της άλλης και αντιμετώπιζαν μαζί τις δυσκολίες.
Τώρα που δεν είναι πια εδώ δεν ξέρω τι θα γίνει.

Σύμφωνα με αυτά που μου είπε η μαμά η Ηρώ οδηγούσε για να γυρίσει σπίτι της όταν ξαφνικά την τράκαρε ένας μεθυσμένος οδηγός με το φορτηγό του. Ο οδηγός δεν είχε ούτε γρατζουνιά και συλλήφθηκε ενώ εκείνη οδηγήθηκε στο νοσοκομείο όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος της.

Ποτέ δεν είχε ελπίδες να επιζήσει. Το χτύπημα την σκότωσε ακαριαία. Από το νοσοκομείο τηλεφώνησαν στην μαμά μου και στον άντρα της Ηρώς καθώς οι δικοί τους αριθμοί εμφανίζονταν περισσότερες φορές στο ιστορικό κλήσεων του κινητού που βρέθηκε στο μισοδιαλυμένο αυτοκίνητο. Η Ηρώ δεν είχε παιδιά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν άφησε πίσω της πλήθος ανθρώπων που θα θρηνήσουν για αυτήν.

Ξέρω ότι δεν πρέπει να είμαι καχύποπτη αλλά κάτι δεν μου φαίνεται σωστό με αυτήν την ιστορία. Ένα τόσο σοβαρό τροχαίο στην γειτονιά μας θα είχε γίνει γνωστό σε όλους. Πιθανώς θα το έβγαζαν στις ειδήσεις και θα υπήρχε στα νέα του ίντερνετ.

Η μαμά μου φαινόταν λίγο διστακτική όταν μου εξηγούσε τι συνέβη. Βέβαια ίσως να φταίει το σοκ που πέρασε. Μάλλον είναι όλα στο μυαλό μου.

...

Ξύπνησα το πρωί με έντονο πονοκέφαλο από την έλλειψη ύπνου. Σχεδόν όλο το βράδυ στριφογυρνούσα στο κρεβάτι μου σε μια απελπισμένη προσπάθεια να κοιμηθώ.

Η μαμά με το ζόρι σηκώθηκε και έφυγε νωρίς το πρωί με σκοπό να ζητήσει άδεια από την δουλειά της ώστε να ασχοληθεί με την κηδεία της κολλητής της. Πριν φύγει μου είπε ότι θέλει να μου μιλήσει για κάτι πολύ σημαντικό.
Μπροστά στην τραγωδία που μας βρήκε ο πήχης μου για την σημασία των πραγμάτων έχει ανέβει κατά πολύ.