Sen Varsın Diye Bütün Şiirler# Watty2019

Karanlık Bir Yalnızlık

Bazı günler ne güneş batmayı bildi ne de ay doğmayı ve  ben en çok o zamanlarda yalnız kaldım.  Gökyüzünde ne güneş ne de ay vardı. Simsiyah , zifiri karanlıktı her yer . Kendimle konuşurdum . Adı üstünde o da 'yalnızdı' . Konuşulması gereken ne varsa konuşurduk . Susması gereken yerde benden daha başarılı olurdu  tabi.     Yalnızlığımı paylaşırdım . Ondan bol ne vardı ki elim de zaten ne de  ondan başka... Hiç yabancı değildi aksine  ' O'nun beni terk ettiği zamanlardan kalan arkadaşımdı 'yalnızlık'. Karanlıkta aynı onun gibi çok eski bir dostumdu, bir zamanlar  'O 'nun gözlerimin içine baka baka söylediği yalanlar  ve beni aldattığını bildiğim kadar iyi tanırım karanlığı. Bana bunları yaparken görebildiğim tek şey karanlıktı.  Yalnızca gözlerimi kapattığınızda değil ondan tüm bu yaşadıklarım dan sonra benimle Kalan ikinci  arkadaşımdı 'karanlık' . Diğeri üzerinden atamadığım ' yalnızlık'.  Sonra da gitmesini istemedim bir daha da zaten . Onların başından beri yanımda olduğunu anladığım zaman başladı her şey!  Ne onlar beni terk etti  ne ben onları bıraktım.
Dönüşü olmayan bir yol gibiydi atık, dönünce belki geriye her şeyden , kalan güzel şeyler vardı belki ama beni onlara yaklaştıracak umut çok uzaklardaydı ve ben güzel şeylere inanmayı  çoktan bırakmıştım. Her güzel şeyin bir sonu olduğunu öğrendiğimden beri ben bir şeylere inanmayı bıraktım . Karanlık sevilir miydi ? Ben seviyordum diğerlerinin korkup kaçtığı, aydınlıkla yok etmeye çalıştığı 'karanlığı' seviyordum.  Hiç bir şey yoktu ! İnsanların saklamaya çalıştığı iğrenç yüzlerini göremezdiniz karanlıkta ,onlarda benim yüzümde ki hayal kırıklığını ,acıları, yıkımı göremezlerdi ! Bununla yalnızlığım doğardı. Gece gibi kaprakaranlık,
Karanlık bir yalnızlık .

Esmanur Seçkin'e ithaf edilmiştir.