1) Τα θέλω μου (!)
Δεν ήξερα αν η ποίηση έπρεπε να βγει
Από μέσα μου σαν να ήταν περιστέρια
Ή σαν κοράκια που κατασπαράζουν
Την ωμή σάρκα χωρίς δισταγμό
Δεν ήξερα αν έχω κάνει σωστές επιλογές
Δεν ήξερα ποιον είχα δίπλα μου
Και ποιον είχα απέναντι μου
Είναι μέρες απλά θολές
Είναι μέρες απλά βουβές
Θέλω να ζω χωρίς ήχο σε έναν κόσμο φλύαρο
Θέλω να υπάρχω χωρίς να προσπαθώ
Θέλω η ποίηση να βγαίνει από μέσα μου σαν κάτι το θεϊκό
Και όχι σαν άγριο θηρίο με ασυγκράτητη ορμή
Θέλω να μάθω πως να υπάρχω σε έναν κόσμο που με απειλεί επειδή χαμογελώ.
ΥΠΟΓΡΑΦΉ: Ν. Κ.
2)Το μέσα μου (!)
Αν ο πόνος και η δυστυχία
Είχαν φωνή μονάχα θα ψιθύριζαν
Αν η χαρά είχε λαλιά
Θα έμενε βουβή
Οι ψίθυροι δεν αργούν να γίνουν
Κραυγές που χαράζονται στο δέρμα
Και η χαρά μόνο κρύβεται στα μάτια
Μόνο τα θηρία φωνάζουν την αλήθεια
Μόνο το χειρότερο θηρίο από όλα
Ο άνθρωπος φωνάζει χωρίς λόγο
Χωρίς να ξέρει το γιατί
Μονάχα για να επιβληθεί στον εαυτό του
Η ζωή είναι η τέχνη της εξαπάτησης
Της ίδιας σου της ζωής
Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου
Ή όλους τους άλλους
Παίξε , χάσε , κλάψε, ξεγέλασε !
Γιατί αν κερδίσεις μπορεί να χάσεις
